เป็นไปอย่างที่คิด

   ตื่นเช้าขึ้นมารู้สึกคึกคักผิดปกติ นั่งพินิจว่าคึกคักอะไร แต่ก็เดาไม่ออก เห็นว่า เกือบ ๖ โมงเช้า ฟ้าอึมครึม เหมือนฝนจะตก จะออกไปวิ่งดีหรือไม่ กระหม่อมก็บาง หากถูกดอกฝนเดี๋ยวจะเป็นหวัดและส่งผลกระทบต่องานที่รับผิดชอบ โดยเฉพาะดวงตาที่รอคอยความหวังเพื่อผ่านระบบการศึกษาในแต่ละภาคเรียน เมื่อเกรงว่าฝนจะตก งั้นเช้านี้เอาผ้าสีดำไปแช่ และซักดีกว่า

   หลังจากแช่เป็นที่เรียบร้อย เพื่อให้สารเคมีในผงซักฟอกได้ชอนไชไปตามใยผ้าอย่างที่โฆษณาบอกไว้ให้น่าเชื่อถือ เมื่อแช่ผ้าเสร็จต้องรอสักนิดก่อนที่จะลงมือซัก แต่..ระหว่างรอนี่แหละ...ไปยืนที่หน้าต่างมองดูฟ้าอีกครั้ง "ฝนน่าจะไม่ตก" งั้นก็ใส่รองเท้าคู่ใหม่ พื้นนิ่มๆ ออกไปจ๊อกกิ้งสักหน่อยดีกว่า

  เริ่มต้นด้วยท่าฤาษีดัดตนก่อน โดยการยืนขาซ้ายข้างเดียว ยกขาขวาไปทางข้างหลัง เอามือขวาจับปลายเท้าขวา เอนตัวไปข้างหน้า ยกมือขวาขึ้นขนาดกับพื้นและกระดกนิ้วทั้งหมดชี้ขึ้นบนฟ้า นับหนึ่งถึงสิบ สับเปลี่ยนจากยืนขาซ้ายข้างเดียวเป็นขาขวาข้างเดียวบ้าง กระดกขาซ้ายขึ้น มือซ้ายจับ มือขวาขนานพื้น........

  ต่อจากนั้นจึงเปลี่ยนท่าใหม่เป็น ยืนตรง ประนมมือ ยกขึ้นเหนือศีรษะยืนตัวขึ้นพร้อมด้วยการเขย่งจนสุดปลายเท้า หายใจเข้าออกรู้ ยืนตัวสุดแรง เงยหน้าขึ้นช้าๆ และลงช้าๆ นับสิบแต่ละครั้ง

  ต่อจากนั้น เปลี่ยนเป็น ยืนตรงเอามือทั้งสองเกาะสะเอว และพลิกศอกไปทางด้านหลังให้อกตึง ยืดตัวขึ้น เขย่งเท้าขึ้นลงเช่นกัน

  เมื่อเห็นว่าพอสมควรจึงออกวิ่งเหยาะๆ ไปเรื่อยๆ จากหอพักเพทายผ่านหลังตึกวิทยาการจัดการ เลยไปทางศูนย์วัฒนธรรม ผ่านไปหน้ามหาวิทยาลัย มองไปข้างหน้าเห็นรถและได้ยินเสียงรถดังทีเดียว ผ่านไปทางข้างไปรษณีย์ เวียนไปทางศูนย์ภาษาและคอมพิวเตอร์ เลยมาถึงคณะมนุษย์แวะทักทายแม่บ้านที่กำลังทำความสะอาด วิ่งขึ้นตึกมนุษย์ฯถึงชั้นหกและลงมา ไม่พบเจออะไรผิดปกติ ยกเว้นที่ชั้นห้า เห็นหุ่นนาฎศิลป์ยืนอยู่ในตู้กระจก ดูอึมครึมอย่างไรชอบกล ผ่านไปยกมือประนมระลึกถึงครูนาฎศิลป์ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาให้แก่รุ่นหลัง จากนั้นจึงวิ่งลงมา เลี้ยวขวาหน้าคณะมนุษย์ฯ จนสุดกำแพงและเลี้ยวซ้ายไปทางคณะเทคโนฯอุตสาหกรรม แต่ถึงทางแยก จึงเลี้ยวซ้าย และเดินไปทางสระน้ำขนาดใหญ่ หายใจเข้าออกพักหนึ่ง มีเหงื่อไหลบ้างแล้ว จึงยุติการออกกำลังกาย ขึ้นไปนั่งพักในห้อง ก่อนนั้นดูห้องข้างๆ แล้วล๊อกกุญแจ จึงเปิดห้องตัวเองและเปิดเพลงลูกทุ่งของสันติ ดวงสว่าง "ทหารใหม่ไปกอง" ร้องเสียงเหมือนสำเนียงสุพรรณ จำได้ว่าเพลงนี้ที่เป็นสำเนียงปักษ์ใต้ก็มี ไม่ลืมที่จะร้องเพลงคลอไปด้วยระหว่างรอให้เหงื่อแห้ง จากนั้นจึงเปลี่ยนผ้าไปซักผ้าที่แช้ไว้ นำไปตาก อาบน้ำ เข้าห้องรีดผ้า ระหว่างนั้นก็เปิดเพลงไปด้วย "ทำไมมันตื่นเต้นผิดปกติ ดูท่าผ่านจากนี้น่าจะมีเรื่องเครียดๆ อะไรสักอย่างแน่ ลิงโลดทีไรเป็นได้เจอความเครียดทุกที แต่อะไรนะที่ทำให้ใจเราอึมครึมเหมือนฟ้าฝนเช้านี้ อย่างไรก็ตาม ที่รู้คือ ทำไมใจมันลิงโลดผิดปกติ รู้สึกสนุกสนาน"

   รีดผ้าเสร็จ กินกล้อยไข่ไป ๓ ใบ จึงแต่งตัวไปห้องทำงาน จัดการย้ายคอมพิวเตอร์ เซ็ตตั้งค่า wireless แบบสุ่มเดา มั่วๆ ปรากฏว่าใช้ได้ ดีกว่าให้ช่างห้องปฏิบัติการมาเซ็ตให้เมื่อวานนี้อีก เตรียมตัวไปทำหน้าที่รับผิดชอบวิชาในชั้นเรียน

  ณ ตึก ๑๕ ชั้น ไม่ลืมที่จะขึ้นไปชั้นสอง เพื่อติดตามเรื่องการเปลี่ยนห้องบรรยายในวันศุกร์ที่มีนักศึกษาเกือบร้อย (ตามรายชื่อร้อยกว่า) ครั้งที่แล้วให้นั่งกับพื้นบ้างก็มี ดีนะที่เป็นลูกชาวนาชาวไร่ ถึงกล้านั่งกับพื้นห้องที่ดูไม่สะอาดนัก นี่แหละหนาผลที่ได้รับกับการอยู่กับดินกินกับทราย :-) ได้ตารางใหม่ จึงนำตารางนั้นไปปิดที่หน้าห้องชั้น ๑๓ และชั้น ๑๐

  วันนี้ต้องรับผิดชอบชั้น ๓ แต่เมื่อไปถึง ห้องไม่เปิด จึงไปถามแม่บ้าน ทราบว่ายังไม่มีคำสั่งให้เปิดห้องเพื่อจัดกิจกรรมการเรียนการสอน ครั้นจะใช้อำนาจบาทใหญ่เหมือนที่ผู้เคยอยู่ที่นี้มานานทำกันเพื่อบังคับให้แม่บ้านเปิดนั้น ไม่ใชสิ่งที่ถูกต้อง ด้วยว่า ระบบราชการคือระบบคำสั่งซึ่งผู้เขียนเรียกว่าระบบหุ่นยนต์ หากทำไปจะเดือดร้อนต่อแม่บ้านและส่งผลกระทบต่อคุณภาพชีวิตของผู้ที่ถูกมองเหมือนทาสรับใช้

  วิชาของวันนี้เป็นวิชาที่นักศึกษาขอเปิดหมู่เรียนพิเศษ ด้วยความเอื้อเฟื้อจึงจัดให้ เพื่อหวังว่าเขาจะได้จบๆ ออกไปทำงาน บางคนก็ยกเลิกวิชาไว้ บางคนก็ไม่ผ่าน แต่วันนี้เข้าเรียนไม่ได้ "งั้นเดี๋ยวค่อยไปติดต่อใหม่ละกัน เอาอย่างนี้ พวกเรา ๒ คน (มีนักศึกษามารอก่อนแล้ว ๒ คน) กลับไปก่อน เดี๋ยวผมติดต่อห้องได้แล้วค่อยว่ากันอีกที"

  เดินลงไปชั้น ๒ "พี่ครับ ห้องที่จัดให้หมู่เรียนพิเศษ ดังที่พูดไว้วันก่อนนั้น แม่บ้านไม่กล้าเปิดเพราะไม่มีคำสั่ง ผมขอตารางได้ไหม หรือว่าต้องรอคำสั่งก่อนครับ" เสียงพึมพัมว่า "แม่บ้านทหาร" ก็เป็นอันเข้าใจอะไรบางอย่าง ด้วยความเอื้อเฟื้อพี่เขาจึงปริ๊นต์ตารางให้ เมื่อได้แล้ว ผมจึงขึ้นไปชั้น ๑๓ ไม่เห็นแม่บ้าน จึงเดินตามหา ไปพบอยู่ในห้องน้ำชั้น ๑๒ และนำตารางให้ ทราบจากแม่บ้านว่า มีนักศึกษามารออีก ๒ คน และบอกไปแล้วว่า วันนี้อาจารย์ไม่สอน" "ครับๆ เดี๋ยวสัปดาห์หน้าค่อยเข้า...ถ้ามีนักศึกษามาอีกก็ช่วยบอกเขาด้วยว่า พบกันสัปดาห์หน้าเวลา ๐๘.๓๐ น." "ค่ะๆ"

  เหงื่อไหลโทรมกาย อารมณ์ช่วงนี้ดูบูดเบี้ยวผิดปกติ กลับมาทบทวนอีกครั้ง รู้สึกเสียดาย ไม่นึกว่าจะได้ห้องเร็วแบบนี้ แต่ก็ยังไม่ถูกต้องเพราะยังไม่มีคำสั่งจากฝ่ายอาคาร ไม่น่าบอกให้นักศึกษากลับไปก่อนเลย ถ้าจะเปิดบรรยายแล้วนักศึกษาที่เขามาก่อนและกลับไปแล้วล่ะ เขาจะเสียโอกาสไป "เราใจร้อนเกินไป"

  ก่อนนั้น แม่บ้านมักจะบ่นให้ฟังเสมอว่า "อาจารย์บางคน อยากจะใช้ห้องไหนก็ขู่เข็ญบังคับให้เปิดและอ้างว่า บอกท่านรองไว้แล้ว ก็รู้สึกลำบากใจมากๆ ฝ่ายอาคารก็มาต่อว่าแม่บ้านเสมอๆ" สิ่งนี้เองที่ติดอยู่ในหูและบอกในใจตัวเองว่า "จะไม่ทำให้แม่บ้านลำบากใจ" แน่นอนว่า หากเรารับผิดชอบอะไรสักอย่าง เราก็ต้องพยายามทำให้ดี แต่ถ้าทำไม่ได้หรือเกินความสามารถก็แล้วแต่จะพิจารณา อย่างไรเสีย วันนี้ทราบแล้วว่า ไม่ถูกต้องกับการไม่บรรยายในเช้านี้....แล้วผมจะชดเชยให้ภายหลังนะครับ"

  เดินออกจากตึก ๑๕ ชั้น สู่ห้องพัก "เป็นไปอย่างที่คิด ว่าต้องเจออะไรที่ให้รู้สึกตึงๆ แน่ๆ" คลายซะเถอะ ตึงไปก็ไร้ประโยชน์ เปิดใจรับความบริสุทธิ์ของความหมดจดเบื้องโลกอสสารดีกว่า

[Your sister.]

สวัสดีก่อนเที่ยงเจ้าค่ะ...

• อย่าเครียด...อย่าตึงไปเลยยยยค่าาา...มาฮา ฮา ขำ ขำ กันดีกว่า ฮาวันละนิด..จิตใจเบิกบาน.. สดชื่น.. แจ่มใส
  
• วิ่งมืดๆคนเดียวระวังสุนัขวิ่งไล่กัดเ้ด้อค่ะ อิ อิ อิ ต้องพาีเพื่อนไปเป็นไม้กัน......ด้่วย
• กระหม่อมบาง... งั้นต้องวิ่งใส่หมวกด้วย... (แซวๆ)อิ อิ อิ
• มีพรีเซ็นเตอร์คนใหม่...มาแนะนำเจ้าค่ะ...วิธีการออกกำลังกายง่ายๆในห้องค่ะ
  




• (เครียดมากๆไม่มีทายาทเด้อค่ะเด้อ ฮิ ฮิ ฮิิ)

[นาง พรรณา ผิวเผือก]

สวัสดีค่ะ

* เข้ามาดู..แล้วก็เป็นอย่างที่คิด

* เพราะขาดวินัย.....จึงทำให้การใช้ห้องเรียนไม่สะดวก

* ในระดับโรงเรียนก็เริ่มมีบ้างแล้ว....นักเรียนใช้ห้องทำกิจกรรมที่ไม่เหมาะสม...ดังนั้นห้องเรียนที่ไม่ได้ใช้งานในขณะปัจจุบัน...ก็จะถูกปิด...เมื่อจะใช้สอนก็เปิดออก...

[dejavu monmon]

สวัสดีครับ my sister

• ตัวตุ๊กตากิ๊กกั๊กนี่ ดูแล้วได้อารมณ์เยาะเย้ยดีจัง ฮาฮา

สวัสดีครับอาจารย์พรรณา

• ต้องดูกันต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไรนะครับ กับ "สถานศึกษา"

[Your sister.]

สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ที่เคารพ...

• หนูผิดไปแล้ว... แซวอาจารย์เยอะไปหน่อย.... (นิสัยไม่ค่อยดีเจ้าค่ะ)
• พอดีเจอภาพการ์ตูนน่ารักๆ ก็เลยอยากให้ขำๆ ฮาๆระหว่างวันทำงานเจ้าค่ะ... มิได้ตั้งใจเยาะเย้ย อย่าโกรธกันนะเจ้าค่ะ...
• โดนดุสะเลยเรา...สงสัยจะโดนตัดคะแนนจิตพิสัย...เศร้า...