ความเจ็บป่วย คือความอ่อนแอของร่างกายที่เกิดขึ้นของมนุษย์ ซึ่งเมื่อเกิดความป่วยไข้กับก็ตาม สิ่งที่ตามมา คือความรู้สึกท้อแท้ในจิตใจ โดยเฉพาะเมื่อรู้ตัวว่าตนเองป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย แต่ก็มีคนบางกลุ่มที่มีกำลังใจดี สู้กับโรคร้ายด้วยใจอดทน
ส่วนตัวได้เผชิญกับความป่วยที่ต้องใช้ระยะเวลาในการรักษา ซึ่งกว่าจะรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ก็ใช้เวลาประมาณเกือบ 2 เดือน ถึงจะเริ่มต้นรักษา และในระหว่างที่ร่างกายอ่อนล้า มีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นมากมาย มีความรู้สึกแย่มาก และยิ่งรู้สึกแย่ก็รู้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นกับร่างกายมากขึ้นๆ แต่เมื่อได้นั่งไตร่ตรองกับสิ่งที่เกิดขึ้นในร่างกาย กับรู้สึกเกิดความเข้าใจอย่างหนึ่ง ว่าความป่วยไข้ทำให้เราเข้าใจคนที่ป่วยเหมือนกับเรา และเริ่มมีความคิดที่เห็นอกเห็นใจคนป่วย เกิดความสงสาร และมีใจที่ปรารถนาอยากช่วยคนเจ็บป่วยมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการให้กำลังใจ เข้าไปพูดหนุนน้ำใจ ให้กำลัง ให้เขาเกิดมีจิตใจที่จะสู้กับสิ่งที่เกิดขึ้น
ความป่วยไข้หลายครั้งจึงไม่ใช่ความเจ็บปวดที่เกิดในร่างกายและจิตใจอย่างเดียว แต่หลายครั้งเป็นข้อคิดที่ดีให้กับเรา ที่เราจะสามารถรับรู้ความรู้สึกของคนป่วย คนที่เผชิญปัญหา แรงกดดันได้มากด้วย ซึ่งเราควรจะมีน้ำใจ และมีความเอื้อเฟื้อ เห็นอกเห็นใจกันและกันมากขึ้น ไม่ว่าคนที่เราพบเจอจะไม่ใช่ญาติพี่น้องกับเราก็ตาม แต่เมื่อไหร่ที่เรามีน้ำใจ หยิบยื่นสิ่งดีออกไป เราจะได้เพื่อน และญาติมิตรอีกจำนวนมาก (อยากให้คนไทยรักกัน)
ไม่มีความเห็น