คุณค่าของคนทำดี

ช่วยไม่หวังผล

                  สวัสดีครับผู้อ่านที่เคารพทุกท่านวันนี้ผม

ก็มีเรื่องมาเล่าสู่กันฟังอีกครับ แต่เป็นเรื่องที่เขาพูด

ต่อมาอีกทอดหนึ่ง ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ คนที่

พูดคุยให้ฟังบอกว่าเป็นประสบการณ์จริงจากตัว

เขาเองผู้เล่าบอกว่าผมรู้จักนายตำรวจท่านหนึ่งท่าน

เป็นคนดีมากก็เล่าให้ฟังว่าที่ว่าดีเพราะเมื่อก่อนเรา

รู้จักกันที่บ้านและก็ติดต่อกันมาตลอด แต่เหตุการ

ก็ผ่านไปเพราะได้ย้ายไปอยู่โรงพักอื่นและก็ตำแหน่ง

ราชการก็สูงขึ้นมีอยู่ครั้งหนึ่งผู้เล่าบอกว่า ผมจนมาก

ไม่มีเงิน ที่จะลงทุนค้าขายขอยืมใครก็ไม่ได้ ก็กะว่า

เข้ากรุงเทพฯจะค้าขาย แต่ไม่มีเงิน ก็นึกขึ้นมาได้ว่า

ได้รู้จักกับนายตำรวจท่านหนึ่งจึงได้ไปหาแต่ตำรวจ

ที่เข้าเวรทีแรกไม่ให้เข้าพบแต่ด้วยความขอร้องจึง

พาผมเข้าพบได้นายตำรวจท่านนั้นก็จำได้จึงเรียก

เข้ามาและพูดคุยกัน และผู้เล่าให้ฟังมีความประสงค์

จะมายืมเงินไปทำมาค้าขาย สักสองพันบาท แต่นาย

ตำรวจท่านนั้นบอกว่าเอาไปห้าพันบาทแล้วไม่ต้องเอา

มาคืน และมากับใครลูกเมียมาด้วยหรือเปล่า ผู้เล่าบอก

ว่ามา ก็ให้เข้ามาพบและได้ให้เงินเมียผู้เล่า หนึ่งพันบาท

และลูกชายอีกหนึ่งพันบาท รวมวันนั้นผู้เล่าบอกว่าผม

ได้เงินมา เจ็ดพันบาท แล้วผมก็นำเงินจำนวนนั้นไปลง

ทุนทำการค้าขายและก็ยังขายมาทุกวันนี้ครับผมทราบ

ซึ้งนายตำรวจผู้นี้มากผมไม่ขอลืมบุญคุณที่เขาให้เงิน

ผมไปลงทุนในครั้งนั้นเลย

          ที่ผมเขียนมานี้เป็นเรื่องจริงและนายตำรวจท่าน

นั้นก็ยังรับราชการอยู่ในขณะนี้เป็นนายตำรวจระดับผู้

บัญชาการครับ แต่ผมไม่ขอเปิดเผยว่านายตำรวจผู้นั้น

ชื่ออะไรเพราะเราไม่ต้องการที่จะบอก เหตุผลคือ คนทำ

ความดีไม่จำเป็นต้องประกาศหรือความดีที่ตัวกระทำ

ให้ผู้อื่นรู้ แต่ขณะที่เราพูดคุยกันอยู่นั้นเราก็ทราบซึ้ง

นายตำรวจท่านนั้นมากและประทับใจมากด้วยเพราะ

คนอย่างนี้เขาก็ไม่รู้หรอกนะว่า               

            สักวันหนึ่งจะต้องมีคนกล่าวถึง แต่ผมผู้เขียน

ต้องขอขอบคุณผู้ที่นำเรื่องนี้มาเล่าให้ผมฟังและผู้ที่

เล่าให้ผมฟังก็ไม่คิดนะว่าผมจะต้องนำเรื่องจริงมา

เขียนให้ท่านผู้อ่านได้อ่านกันเพราะคนเราส่วนใหญ่

เวลานี้จะสร้างความดีสักครั้ง ต้องมีคนเห็นหรือมีสื่อ

ต่างๆนำเสนอหรือลงข่าวให้ผู้คนได้ยินได้รู้ได้ฟังกัน

 แต่ท่านผู้อ่านจะเชื่อไหมว่าข่าวอย่างนั้นพอดููเสร็จ

จะจบและลืมไปเลยว่าข่าวนั้นเป็นข่าวอะไรจะรู้ก็ต่อ

เมื่อเป็นข่าวเท่านั้น พอข่าวจบก็ลืมไปเลย แต่ที่ผม

ฟังเขาพูดมา ผมประทับใจมากแค่พูดครั้งเดียวผม

จำชื่อนามสกุลได้และก็ไม่ลืม เพราะผมไม่คิดว่าคน

อย่างนี้ หรือนายตำรวจอย่างนี้จะมี แต่ผมก็คิดว่ายัง

มีข้าราชการอีกมากมาย ในประเทศของเราที่เสีย

สละและสร้างความดีมากมาย แต่ไม่เป็นข่าวก็ต้อง

มีมากผมคิดเช่นนั้น และผมก็ให้ทุกท่านทำความดี

กันไว้นะครับ สักวันหนึ่งต้องมีคนรู้คนเห็นเข้าสักวัน

และกล่าวถึงความดีของท่าน ถามว่าทำไม ผมทำไม

ถึงพูดเรื่องนี้ผมประทับใจตรงที่ว่าผู้ให้คือนายตำรวจ

ท่านนี้ก็ไม่คิดนะว่าที่ได้สร้างความดีไว้นั้นมีคนกล่าว

ถึงท่านตลอดเวลาที่มีการพูดคุยกันถึงเรื่องทำความดี

และก็ไม่คิดด้วยว่าสักวันหนึ่งจะมีคนนำเรื่องของนาย

ตำรวจท่านนี้มาพูดหรือมาเขียนให้ได้อ่านกันครับและ

ผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าสังคมของเราทุกวันนี้ต้องมา

ร่วมกันสร้างความดีกันให้มากครับถึงท่านทำความดี

หรือเสียสละ ในวันนี้ไม่มีคนเห็นแต่ ท่านจะถูกกล่าว

ขานอยู่ตลอดเวลาแต่เพียงไม่เป็นข่าวเท่านั้น แต่ความ

ดีของท่านที่ทำไว้จะประทับใจผู้ได้รับไปนานเท่านานครับ

สังคมของเรา จะมีความสุขได้ไม่ใช่เราและครอบครัว

เรามีความสุขเท่านั้น แต่ครอบครัวอื่นต้องเป็นสุขด้วย

ถ้าครอบครัวเรามีความสุขแต่ในเวลาเดียวกันครอบ

ครัวอื่นๆรอบข้างเราไม่เป็นสุขแล้วเราจะสุขอยู่ได้อย่างไร

                  ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้มีใจความสั้นมาก

แต่ที่เขียนมากเพราะ ประทับใจผู้ให ้ครับเมื่อฟังจาก

ผู้ที่เล่าให้ผู้เขียนฟัง และไม่ได้เขียนว่าใครนะครับ

 แต่ขอให้ทุกท่านช่วยกันเสียสละให้มากๆครับ

สังคมของเราทุกวันนี้กำลังรอท่านอยู่ เมื่อมีผู้ที่ทำ

ความดีอยู่และปฎิบัติอยู่เป็นนิจแล้วละก็ผมต้อง

ขอขอบคุณแทนผู้ที่ได้รับด้วยนะครับ เมื่อเป็น

เช่นนี้แล้วสังคมเราจะมีความสุขมาก

                   สุดท้ายนี้ผมขอให้ผู้อ่านทุกท่านจงมี

ความสุขและ ผู้ใดสร้างสะสมความดีในขณะนี้ขอ

ให้ท่านจงมีความสุข และขอให้ครอบครัวของท่าน

จงมีความสุขรวมถึงบุตรบริวารของท่าน ความดี

ของท่าน ขอให้คุณพระศรีรัตนตรัย คุณพระพุทธ

คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ คุ้มครองผู้ที่สร้าง

ความดี และผู้ที่กำลังเริ่มสร้างความด้วยครับ

                                          สำหรับวันนี้สวัสดีครับ

                                              จากแก้ว สาริกา