ชีวิตที่พอเพียง : ๕๒๓. สุขจากงาน
ผมอาจเป็นมนุษย์ประหลาด (ภรรยาว่าอย่างนั้น) ที่ชีวิตหล่อเลี้ยงด้วยโอกาสทำงานที่มีสภาพริเริ่มสร้างสรรค์ เป็นงานที่ได้มีโอกาสลองทำอะไรไหม่ๆ ลองวิธีการใหม่ๆ ถ้าขาดโอกาสเมื่อไร ผมจะรู้สึกอึดอัด แล้วผมก็จะอาละวาด เพื่อทำลายกรอบหรือกรงขังนั้น วิธีอาละวาดมีทั้งที่ destructive และ constructive แต่ยิ่งอายุมากขึ้น วิธีการแบบ destructive จะน้อยลง ใช้วิธีการแนว constructive มากขึ้น
ผมมีความสุขจากการได้ริเริ่มสร้างสรรค์ และวางรากฐานให้เกิดความต่อเนื่อง ทำหลายด้าน และใช้ยุทธศาสตร์สร้างคน (พัฒนาบุคลากร) หัดคิด/ทำ อย่างเป็นระบบ นี่คือความสนุกของผม
ช่วงแรกๆ ของชีวิต จนอายุประมาณ ๔๕ ความสุขจากการได้ทำงานริเริ่มสร้างสรรค์ของผมเจือปนด้วยความทุกข์ ผสมกันในสัดส่วน ๕๐ : ๕๐ ทีเดียว เวลาผ่านมากว่า ๒๐ ปี ผม AAR กับตัวเองว่า ความทุกข์เกิดจากผมจัดการ Positive Change ไม่เป็น ผมทำ Change Management แบบ conventional ไม่ได้ทำ Change Management ด้วยเครื่องมือ KM ผู้ร่วมงานของผมรู้สึกว่าถูกผมลากจูง หรือชักจูง เขารู้สึกเหนื่อย การเปลี่ยนแปลงเป็นภาระ สร้างความเหน็ดเหนื่อย และบางส่วนก็ระแวงว่าถูกผมหลอกให้ทำงาน
ตอนนั้นผมยังมองสิ่งต่างๆ แบบกลไก (mechanical) ผมค่อยๆ เข้าใจสรรพสิ่งว่าเชื่อมโยงถึงกันหมดเมื่อไม่ถึง ๑๐ ปีมานี้เอง เมื่อเข้าถึงสภาพสัจธรรมนี้แล้วการทำงาน change management ก็เปลี่ยนไป คนที่ สกว. มาบอกผมว่า “อาจารย์เปลี่ยนไป” เขาบอกว่าผมนุ่มลง เข้าใจคนอื่นมากขึ้น แต่ที่สำคัญยิ่งกว่านั้นคือผมมีความสุขจากงานได้ง่ายขึ้น และมากขึ้น
ตามปกติคนเรามีความสุขจากผลงาน เมื่อมีผลงานดี เราก็ภูมิใจ และได้รับการตอบแทน แต่สภาพเช่นนั้นเกิดขึ้นห่างๆ กัน ในสภาพปัจจุบัน ผมมีความสุขจากงานได้ทุกวัน ทุกขณะจิต เพราะไม่ต้องรอให้บรรลุ “เป้าหมายปลายทาง” ก็มีความสุขจากงานได้ คือมีความสุขจากการบรรลุ “เป้าหมายรายทาง” ระหว่างทำงานประจำวัน ผมจะสนุกอยู่กับการพูดคุยกระตุ้นความรู้สึกเห็นคุณค่าของงานที่ทำ กระตุ้นความรู้สึกภาคภูมิใจต่อความสำเร็จเล็กๆ หรือการเรียนรู้เล็กๆ ของเพื่อนร่วมงาน
การได้ชื่นชมคนอื่น ให้ความสุขแก่ผมทุกวัน ทุกขณะจิต การได้ค้นหาความดี สิ่งดีๆ ความสำเร็จเล็กๆ ในงาน ทำให้ผมได้มีความสุขในชีวิต เป็นความสุขที่ไม่ต้องลงทุน แต่กลับได้กำไร ได้เรียนรู้ และได้ไมตรี
เป็นการทำ change management ที่เกิด change ในหลายมิติ เกิด change อย่างซับซ้อน เป็น positive change เป็นการใช้ความสร้างสรรค์ที่ให้ผลแต่ความสุข มีความทุกข์เจือปนน้อยมาก
วิจารณ์ พานิช
๒๙ พ.ค. ๕๑
ความเห็น (8)
เรียนอาจารย์วิจารณ์ ที่เคารพ
ผมขออนุญาตนำเรื่องราวที่เขียนไปเล่าต่อ และเชิญชวนให้กัลยามิตรเข้ามาอ่านที่นี้อีกนะครับ ขอขอบพระคุณ
ด้วยความเคารพ
ธนู
๓๑ พ.ค.๒๕๕๑
เรียนคุณธนู ที่นับถือ
ยินดีครับ
วิจารณ์
เรียน ท่านอาจารย์วิจารณ์ ที่เคารพ
หนูจะเก็บไว้เป็นข้อคิดสำหรับการทำงาน...ที่พบทั้งความสุข และอุปสรรค.... กราบขอบพระคุณค่ะ
รุจิดา
เสถียร มะสุทธิ
เรียนท่านอาจารย์
เป็นแนวทางการดำเนินชีวิตที่ทำให้คนเรามีความสุขได้เป็นอย่างดีครับ
เสถียร
เจตนาพร สนนอก
การที่มนุษย์เรามีความคิดที่แตกต่างจากคนอื่นไม่เป็นเรื่องที่ประหลาด เพราะคนเราสามารถมีความคิดที่แตกต่างกันได้ ขอเพียงแต่ว่าไม่ได้สร้างความวุ่นวายให้กับคนรอบข้าง มีความพอเพียงในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ และทำตัวเราให้ดีที่สุดบางคนมีความสุขจากสิ่งที่ตนเองมี มีความสันโดษคื่อพอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่
สุกัญญา นิทะรัมย์
การมีชีวิตที่พอเพียงนั้น เหมือนจะเป็นเรื่องที่ทำยาก แต่ถ้าลองนึกว่า เราจำเป็นในการใช้อะไร และมีความต้องการอย่างไรเช่น การไปซื้อของ เมื่อมองเห็นสิ่งของชิ้นหนึ่ง เราต้องหาเหตุผลมาประกอบให้ได้ว่า เราจะซื้อของนั้น เพื่ออะไร จำเป็นหรือไม่ ถ้าไม่มี แล้วมันจะลำบากหรือไม่ ถ้าเราคิดได้อย่างนี้ คำว่า พอเพียง ก็คงไม่ยากเกินไป
เรียนอาจารย์หมอวิจารณ์ที่เคารพยิ่ง
แม้ไม่มีโอกาสทักทายกันแบบ F2F แต่การติดตามความคิด และเรียนรู้จากสิ่งที่อาจารย์คิดและถ่ายทอดผ่านBlog ยังคงเป็นสิ่งที่ให้ความรู้สึกและรับรู้กับคำว่า "ครู คือ ผู้ให้" จากอาจารย์เสมอมาค่ะ ขอขอบพระคุณอาจารย์สำหรับบทบับทึกนี้ และขออนุญาตเช่นกันว่าจะพกพาเป็นบทเรียนให้กับตนเอง และเผื่อแผ่ไปยังเพื่อนทุกที่ ที่มีโอกาสมอบเพื่อการแบ่งปันค่ะ
ด้วยความเคารพอย่างสูง
จาก ศิษย์...
เอนก หมื่นคำสี
เรียนท่านอาจารย์ที่เคารพยิ่ง
กระผมขออนุญาตินำความรู้ที่ได้จากอาจารย์ไปปฏิบัติน่ะครับ เพื่อจะได้เป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตนสังคมครับ ขอกราบขอบพระคุณล่วงหน้าครับ
เอนก
นักศึกษาบัณฑิตคืนถิ่นฯ
มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง