แต่ก็ยังมีหลายคนกังวลใจว่า การกระจายอำนาจจะเป็นได้จริงไหม จะเป็นเพียงการถ่ายโอนอำนาจให้ ผู้นำ หรือผู้บริหารในระดับท้องถิ่นอย่างเดียวหรือไม่
เป็นคำถามที่หลายคนยังหาคำตอบไม่ได้ รวมทั้ง ก้ามปูเอง ก็ไม่ อยากคิดหรอกคะว่า ว่ามันจะเป็นอย่างไร
เป็นเครื่องมือที่จะทำให้เราในชุมชน มีความสัมพันธ์กัน เพิ่มความผูกพันของคนในชุมชน แล้วสุขภาวะของเราก็จะตามมาเอง แต่ที่สำคัญ การรวมกลุ่มต้องเกิดขึ้นในพื้นที่ ตามบริบท แม้จะยากซักหน่อย (ค่อนไปทางยากมากๆ)
ยิ่งเมื่อลงพื้นที่ ที่อบต. ปากพูน อ. เมือง จ. นครศรีธรรมราช ยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่ามันยากจริงๆ เมื่อ ผู้นำชุมชน(ผู้ใหญ่บ้าน) บอกว่าบ้านเรารวมตัวกันยากมากๆ หากรวมกันได้ ช่วงแรก ๆ ช่วงหลังก็จะหายไป แม้แต่ ลูกบ้านเอง ส่วนมากก็จะทำกิจการกันแบบ ครอบครัวไม่ได้รวมกันในชุมชน
นายกองค์การบริหารส่วนตำบลเองก็บอกเช่นนี้แต่ท่านมีวิธีการ แก้ไข โดยจัดกลุ่มให้เค้าเอง แล้ว หาวิธีการมาขับเคลื่อน ให้เป็นระบบ
ส่วนอีกกรณี คือ การรวมกันเองของชุมชน พี่สร้อย แม่บ้านคนเก่งแห่งสินธ์แพรทอง ต.ลำสินธ์ อ.ศรีนครินทร์ จังหวัดพัทลุง เล่าว่าช่วงแรก ที่เราได้รวมกลุ่ม เพื่อทำกลุ่มข้าวสาร ยากมาก มีอุปสรรค์มากมาย ไม่ว่าจะเรื่องของการขัดกันเองความไม่เข้าใจกัน ของบางกลุ่ม แต่ พี่สร้อยบอกว่าขอให้เรามีความเชื่อ และ ศรัทธา ในความคิดของเรา ในกลุ่มเพื่อนที่มารวมกลุ่มกัน มีช่วงหนึ่งที่เป็นจุดวิกฤตมาก เหลือ สมาชิกเพียง 3 คน เราก็ไม่กลัว ขอให้คน 3 คนนั้นเป็นคนจริง เราไม่ต้องไปนึกถึง คนที่ไป ขอให้อยู่กับคนที่อยู่เชื่อ และศรัทธาซึ่งกันและกัน หลังจากนั้น กลุ่มของเราก็โตขึ้นเรื่อยๆ และ คนก็จะเข้ามาหาเราเอง เพราะเค้าเห็นความสำเร็จ เห็นความเอาจริงของเรา
สิ่งเหล่านี้ ยิ่งทำให้เชื่อว่า ถึงแม้จะยาก แต่เราก็มีช่องทางในการ ทำ และ ขึ้นอยู่กับรูปแบบของแต่ละท้องถิ่นขอเพียง
ให้ได้คนดีดีดี แบบ ก้ามปู
สวัสดีคะ อาจารย์ประจักษ์