สื่อลามกและการล่วงละเมิดทางเพศ

ปัจจุบันเราได้ทราบข่าวทางหน้าหนังสือพิมพ์ โทรทัศน์เรื่องของการล่วงละเมิดทางเพศกันอย่างหนัก ไม่ว่าจะเป็นกรณีอาจารย์มหาวิทยาลัย กรณีครูพละ ครูฝ่ายปกครอง แม้กระทั่งผู้อำนวยการโรงเรียนที่นิยมล่วงละเมิดทางเพศกับเด็กผู้หญิงที่อายุต่ำกว่า 18 ปี และหลายรายเป็นเด็กที่ไม่เดียงสาทางกามารมณ์อายุยังไม่ถึง 8 ขวบก็มี การฆ่า ข่มขืน การเสียตัวจากสื่ออินเตอร์เน็ต การจับกุมชายชาวต่างชาติที่เป็นกลุ่มรักร่วมเพศ ซึ่งเข้ามาเพื่อหาซื้อบริการเด็กชายและถ่ายทำวิดีโอไว้เพื่อส่งขายทั่วโลก นี่สะท้อนให้เห็นว่าสังคมไทยเป็นสังคมที่ผู้คนมีระดับคุณค่าจากด้านจิตใจลดลงอย่างมาก จึงทำให้เห็นว่าจำนวนปัญหาที่เกี่ยวข้องกับการกระทำชำเราและล่วงละเมิดทางเพศมีมากขึ้น และที่สำคัญผู้กระทำกลับมีอายุน้อยลงเรื่อยๆ เราจะยกระดับจิตสำนึก(คุณค่าของจิตใจ)ของคนในบ้านเราอย่างไร จึงจะทำให้ปัญหาเหล่านี้ลดลง หรือต้องเพิ่มโทษสำหรับกรณีนี้ให้สูงขึ้นเหมือนประเทศในตะวันออกกลางหรือที่ใกล้เรา บังคลาเทศที่ยกระดับโทษ อาทิ ยาเสพติด เสพ/ขาย ฆ่าผู้อื่น ข่มขืน ข่มขืนฆ่า มีโทษประหารชีวิตเท่านั้น หรืออย่างไร คนไทยจึงจะกลัวและไม่กล้าที่จะทำผิดด้วยเพราะกลัวโทษที่ร้ายแรงเหล่านี้

      ไม่แปลกใจเลยที่ผู้คนในบ้านเมืองไทยมีคุณค่าทางด้านจิตใจลดลง ด้วยทุนนิยมโลกาภิวัฒน์ด้วยราคาน้ำมันที่ขึ้นไม่มีวันหยุด ด้วยราคาข้าวที่แพง ด้วยข้าวของทุกอย่างพากันขึ้นราคา ผู้คนที่ไม่ได้รวยเหมือนนักการเมืองไทย จึงพากันเดือดร้อนไปตามๆกัน โดยเฉพาะผู้ใช้แรงงาน ชาวนาที่ถูกพ่อค้าคนกลางและเจ้าของโรงสีกดราคาข้าว ราคารถโดยสารขึ้นเป็นว่าเล่นทั้งๆที่ให้ก๊าซกันเป็นส่วนใหญ่แล้ว สงสารผู้คนที่หาเช้ากินค่ำ ปากกัดตีนถีบ ยุคนายก สมัคร 1 จึงเป็นยุคที่ผู้คนได้รับความเดือดร้อนกันไปถ้วนหน้า ทั้งนี้ส่งผลให้ผู้คนในสังคมไทยอยู่กันอย่างตัวใครตัวมันมากขึ้น เห็นแก่ตัวมากขึ้น คุณธรรมในหัวใจจึงลดลงตามไปด้วย นี่เป็นการรับวัฒนธรรมทุนนิยมเข้ามาแทนที่การเอื้อเฟื้อเผื่อ แผ่ แบ่งปันที่เคยมีในสังคมไทย นี่เป็นวัฒนธรรมที่ไร้ราก เป็นวัฒนธรรมตะวันตกที่ซึมซับเข้ามากับยุคโลกาภิวัฒน์ที่คนไทยไม่รู้ตัว ลักษณะที่เป็นดังกล่าวส่งผลให้คุณค่าทางด้านจิตใจคนไทยต่ำลงอย่างมาก ประกอบกับสื่อต่างๆที่นำเสนอออกมาทางสังคม ส่วนใหญ่เป็นสื่อลามก ไม่ว่าจะหนังสือพิมพ์หัวสีระดับชาวบ้าน นิตรสาร วารสารข่าวดารา นันเทิง สะท้อนการโชว์สัดส่วนทั้งหญิงและชายกันอย่างออกหน้าออกตา การเสพสื่อเหล่านี้รวมทั้งสื่อทางอินเตอเน็ต cd vcd คริบ vdo ที่จริงมันน่าจะเสพกับผู้ที่บรรลุนิติภาวะแล้ว คนเหล่านี้มีกระบวนการคิดอย่างมีวิจารญาณเพียงพอต่อการจำแนกแยกแยะว่า สิ่งใดถูกสิ่งใดผิดได้ เปรียบเสมือนเกราะป้องกันอย่างหนึ่งที่ไม่ให่หมกมุ่นอยู่กับสื่อปรเภทลามกนี้มากเกินไป แต่ในความเป็นจริงพบว่า ผู้ที่เสพและเข้าถึงสื่อลามก อนาจารนี้กลับเป็นผู้ที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ และผู้ที่กระทำความผิดในเรื่องเพศ อาทิ ข่มขืน กระทำชำเราก็เป็นเด็กที่อายุน้อยลงไปเรื่อยๆ เพราะ 1.ดูสื่อลามกมาก 2.ปัจจุบันรูปแบบของสื่อลามกมีมากขึ้น หาซื้อได้ง่าย ราคาถูก บางที่แจกฟรี 3.สื่อลามกถ่ายทอดได้รวดเร็ว เช่น cd dvd คริปวิดีโอ เว๊ปไซด์ลามกที่เข้าถึงได้ง่าย เด็กและเยาวชนมีเงิน 90-150 ก็สามารถหาซื้อสื่อลามกเหล่านี้มาดูได้ เพราะแม้กระทั่งห้างสรรพสินค้าก็สามารถหาซื้อได้ง่าย(ตำรวจเก็บส่วย)ขายกันเกร่อ จะดูท่าไหน เพศไหน รูปแบบพิศดารอย่างไรมีหมดและมันได้แพร่ไปยังกลุ่มเด็กและเยาวชนอย่างรวดเร็ว จึงไม่ต้องแปลกใจที่เด็กและเยาวชนจึงเป็นผู้ที่ก่อให้เกิดปัญหาเหล่านี้มากขึ้นๆทุกที นี่เป็นพิษภัยที่กำลังขยายตัวลงไปสู่เด็กและเยาวชนอย่างเงียบๆแต่สะสม เรื่องเหล่านี้เป็นเพราะ 1.นโยบายของรัฐบาล หน่วยงานภาครัฐ ตามไม่ทันกับปัญหา หาทางออกไม่ได้ ยับยั้งไม่ได้ ยกตัวอย่างในอินเตอร์เน็ต หลายเว็บที่ถูกปล่อยออกมาอย่างไม่รัดกุม และปล่อยออกมามากเกินไป ส่งผลให้เกิดการเสพมากขึ้นๆ 2.รัฐตามสื่อลามกไม่ทัน จัดการไม่ได้ สื่อลามกเหมือนยาบ้า มันซึมไปได้ทุกที ขายไปได้ทุกแห่งแม้ในโรงพยาบาล โรงเรียน และตามท้องถนน (ส่วยตำรวจทั่วประเทศ) 3.การดำเนินงานของเจ้าหน้าที่รัฐ และหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง จะทำเฉพาะส่วน ทำแบบไฟไหม้ฟาง ไม่ต่อเนื่อง ไม่เคลื่อนไหว สนใจแบบวูปวาบ 4.เด็กและเยาวชนไทยเลียนแบบดารา นักแสดง นักร้องที่วิถีชีวิตของคนพวกนี้ส่วนใหญ่ ฟุ้งเฟื้อ ฟุ่มเฟือย ครอบครัวแตกแยก หย่าล้างแยะ เปลี่ยนคู่เป็นว่าเล่น การเลียนแบบกับคนกลุ่มนี้จึงส่งผลให้เด็กและเยาวชนเข้าใจว่าเป็นสิ่งที่ดี ควรทำ 5 เครื่องเล่นcd dvd ,มีราคาถูกลง การนัดดูหนังโป๊ลามกที่บ้านพัก หอพัก จึงเกิดขึ้นบ่อยครั้ง และลงเอยด้วยการเซ็กหมู่ 6.การปลูกฝังจิตสำนึกของเด็กและเยาวชนหญิงในเรื่องค่านิยมรักนวลสงวนตัวต่ำสุดขีด การปลูกฝังค่านิยมเหล่านี้ในครอบครัวแทบทำไม่ได้ส่งผลให้เด็กและเยาวชนเลียนแบบค่านิยมตะวันตก (สายเดี่ยว เกาะอก และบ่อยครั้งไปกับใครก็ได้(ไม่รวมเด็กใจแตก)ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ขณะเดียวกันเด็กและเยาวชนหญิงขาดการสรุปบทเรียนเรื่องพิษภัยอินเตอร์เน็ท การแชดกับคนไม่รู้แต่ปักใจเชื่อจนเกิดคดีฆ่าข่มขืน ซ้ำหลายครั้งหลายหน ใคร องค์กรไหน หน่วยงานใด จะเข้ามาจัดการเรื่องนี้ ท้ายสุดไม่พ้น NGO ด้านเด็ก ผมเชื่อและคิดอย่างนี้