ความคิดนอกกรอบของหมอเจ๊.........ต่อเฮฮาศาสตร์4
ฉันเป็นหมอที่คนในร.พ.รู้สึกว่า.......คิดอะไรก็ไม่รู้......แปลกคนอยู่เรื่อย.........แต่จากบันทึกที่มาชักนิยายเล่า.............เห็นตัวอย่างหรือยังว่า..........การคิดอะไรแปลกๆ........ทำให้ได้พบกับสิ่งดีๆที่ซ่อนอยู่มากมาย..........นี้เป็นตัวอย่างของการคิดนอกกรอบของหมอเจ๊นะจ๊ะ...........จุ๊.....จุ๊.......อยากรู้เคล็ดลับตามอ่านต่อเถอะนะค่ะ
อ.ขจิต เขียนไว้ในบล็อกว่า “ทุกวันนี้....... ทุกคนถูกทำให้รู้สึกว่าไร้ศักยภาพ...... และไร้ศักดิ์ศรี…….. เพราะว่าโครงสร้างอำนาจและโครงสร้างเงิน......... องค์กรต่างๆ ในสังคมล้วนเป็นองค์กรอำนาจ .........ไม่ว่าจะเป็นองค์กรทางการเมือง....... ทางราชการ......... ทางการศึกษา ..........ทางธุรกิจ......... และทางศาสนา…… นอกจากนั้น ยังมีโครงสร้างอำนาจเงินที่กดทับคนทั้งหมด……… ในโครงสร้างอำนาจนี้ก่อให้เกิดความบีบคั้น........ ความไร้ศักยภาพ ความหงุดหงิดรำคาญใจ และความรู้สึกสิ้นหวัง (hopelessness)……… ทั้งหมดล้วนทำลายสุขภาพจิต……..ทำลายศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์และศักยภาพแห่งความสร้างสรรค์ “
ก่อนมาพบกับคนอื่นๆในเฮฮาศาสตร์4.........การพบกับชาวแซ่เฮ 2 คน......พี่หมอคนชอบวิ่ง และคุณราณี ..........กระตุกสัมผัสที่ 6 ของฉันว่า.........องค์กรของเขามีความสุขและ การสร้างสรรค์ เป็นอำนาจ.......การได้ฟังความคิดของพี่หมอคนชอบวิ่งคราวดูงานที่พิดโลกบอกให้รู้ว่า........องค์กรของเขาใช้โครงสร้างทางอำนาจ และ โครงสร้างเงินที่มีแฝงอยู่ในองค์กรของตน..........รุกคืบเพื่อรุกฆาตความบีบคั้นต่างๆที่กดทับใครๆให้มันหายนะตายไป........และเมื่อมาพบกับคนอื่นๆในเฮฮาศาสตร์4.........สัมผัสที่ 6 ก็บอกอีกว่า......นี่มันกองทัพซานตาคลอสเลยนะนี่...........คนพันธุ์อะไรนี่.........กะอีแค่แจกกอด.........ก็ทำให้ใจคนจอดอยู่กับการทำดี.......โอ้......จ๊อด........ฝันไปรึเปล่านี่
ในภาษาที่ใช้พูด........ มีคำอยู่ 3 คำที่ฉันให้เกรดแก่มันต่างกัน.........คำ 3 คำนั้น คือ “คน” …….”ฅน” ........ และ “มนุษย์” เรียงลำดับตามนี้เกรดมันจะเรียงจากต่ำไปสูง......ฉันให้เกรด “คน” ที่เกรดต่ำสุด ด้วยเพราะว่า “คน” เป็นผลพวงของความบีบคั้นต่างๆจากอำนาจองค์กรที่ไปกดทับ
“คน” มัววุ่นและยุ่งอยู่กับ “การคน” ..........มันจึงมีแต่เรื่องพันกันยุ่งจนลืมคว้าความสุขที่มีอยู่รอบตัวมาเป็นรางวัลให้ตัวเอง.......เพราะมัวแต่วุ่น จึงต้องวิ่ง แบบคนมีกรรม...... จะเที่ยวเหมือนเขาก็ไม่ได้เที่ยว......เที่ยวไปได้นิดเดียวก็ต้องรีบกลับไปวิ่งวุ่นต่อ.........เที่ยวไปได้นิด.....เอ้าสะดุดอารมณ์.....หวิบง่าย (โกรธง่าย).......ปากไว......ไวไฟคำพูด......สารพัดสารเพที่ถูกกวนถูกคน...........ใครที่พบว่ามีเหตุการณ์ของตัวเองคล้ายๆกับที่ฉันชักนิยายอยู่นี้........อย่าเพิ่งร้อนตัวว่า......เจ็บอีกแล้ว........อันนี้....อะฮั้น....ไม่ได้ว่าใครในเฮฮาศาสตร์4ค่ะ........
ฉันให้นิยาม ความหมายของ “คน” ว่า........มันหมายถึง ผู้ที่ไม่รู้จักความสุขที่อยู่รอบตัวเอง........แต่ชอบคว้าเรื่องที่ไม่เป็นสุขมากวนคนตัวเองตามประสาคนที่อยู่ไม่สุข….ชอบง่วนอยู่กับการคนการกวนให้มันยุ่งเหยิงเพิ่มไปอีก……คนเพลินจนไปติดกับอยู่ที่ความสุขของปลอม........
ส่วนคำว่า “ฅน” ฉันว่ามันหมายถึง “คน” ที่มียึดมั่นถือมั่นกับอัตตา ตัวกู ของกูโดยในความคิด รับรู้เรื่องราว คิดบวก คิดลบ ทำดี ทำลบ รักดี ปฏิเสธชั่ว รัก ชังคนอื่น และรักตัวเองในด้านดีๆๆ รู้ดี รู้ชั่ว รู้ควร ไม่ควร แต่ยังไม่ลงมือปฏิบัติเพื่อฝึกตัวเองให้คงมีด้านบวกไว้ ละวางด้านลบทิ้งไป...........สำหรับ “มนุษย์” นั้น หมายถึง หมายถึง “ฅน” ซึ่งฝึกตนได้ ฝึกการเก็บเกี่ยวเอาด้านบวกมาคนในตัวกู ของกูจนมันตกผลึกไว้เป็นสมบัติแห่งตนได้.......จนกลายเป็น "คน" ที่เกิดใหม่
หากถามความคิดฉันว่า ความบีบคั้นอะไรที่สำคัญมากและทำให้เสีย”ฅน” เหลือแค่เพียง “คน” ฉันว่าการติดกับอยู่ที่ความสุขจอมปลอม คือ ความบีบคั้นที่สำคัญของฅน เหตุที่สำคัญเพราะมันคือต้นเหตุที่ทำให้คนรู้สึกสุขไม่จริง จึงรู้สึกไม่มีศักดิ์ศรี เพราะเสียอิสรภาพของตนให้กับมัน มันแอบอยู่ในตัวตน มองมันไม่เห็น หาเท่าไรก็ไม่เจอ แม้ตั้งใจหา ทั้งๆที่มันอยู่ตรงหน้าก็ยังไม่รู้จักมัน
เมื่อได้สัมผัสกับกลุ่มคนแซ่เฮ ก่อนจะเป็นสมาชิกใหม่ของพวกเขาเต็มตัว สิ่งที่ฉันสัมผัส ในเรื่องอำนาจในองค์กร มันมีอยู่ก็จริง สิ่งที่ฉันเห็นจากจอมยุทธทุกท่านในเรื่อง “ศีล” ล้วนเป็นเรื่องของการทำเรื่องดีๆ พ่อรักแม่ แม่รักลูก ลูกรักพ่อแม่ ผู้เยาว์รักผู้อาวุโส ผู้อาวุโสรักผู้เยาว์ “ศีล” เหล่านี้ทำให้อำนาจองค์กรเกิดขึ้น มันเป็นความรักที่เกิดจากความเมตตา ความอาทรต่อกันจึงเกิดตามมา การให้และการรับล้วนเกิดจากความรักที่มีความพอดีเข้ามาผสม เมื่อสิ่งเหล่านี้ผสมกลมกลืนกันได้ดี บรรยากาศที่เกิดขึ้นจึงปราศจากภัย เมื่อคนใหม่อย่างฉันได้เข้าไปสัมผัส ฉันจึงไม่รู้สึกว่า ฉันจะต้องกลัวภัย เมื่อไม่คิดว่ามีภัย ก็ไม่ต้องสร้างกำแพงในใจขึ้นไว้ขวางกั้นพวกเขาให้เข้าไม่ถึงตัว ด้วยเหตุนี้มั๊ง เมื่ออยู่กับพวกเขา ฉันจึงมีความสุข ยิ้มได้ตลอดเวลา แม้ยังไม่รู้จักใคร แม้มาเขียนบันทึก ยังกล้าชักนิยายล้อ.....เล่นด้วยยาวๆ......เหมือนรู้จักกันมานานแสนนาน
อย่างที่พร่ำบอกว่า เมื่อเข้าไปร่วม หลายคนคอยชวนให้ปลงใจเป็นพวก กลับมาแล้วยังมีคนตามชวน การที่ใครๆที่รู้จักเราครั้งแรก แล้วเปิดใจให้อยากให้เราเป็นพวก ฉันว่าใช่จะง่ายหากไม่ฝึกฝนตัวเองให้เหมาะกับการยอมรับ เขียนมาถึงนี่ ใช่ว่าฉันจะแอบไปฝึกตนเฉพาะเพื่อไปพบชาวแซ่เฮ แต่มาบอกว่า ฉันมีเคล็ดลับที่เพิ่งได้มาก่อนพบชาวแซ่เฮ ที่ฉันเพิ่งปัดฝุ่นมันขึ้นมาและใช้งานมัน
มันเป็นเคล็ดลับที่อยู่ในตัวฉันอยู่แล้ว แต่ฉันลืมมันไป เหมือนคนเล่นไพ่ ที่อยากมีไพ่ดีๆในมือ แต่ถึงรอบหนึ่ง เห็นว่ามันไม่สำคัญ เลยเผลอทิ้งมันไปโดยไม่ใยดี เคล็ดลับที่ว่านี้เปรียบเหมือนไพ่ดีที่ทิ้งไปที่ควรเก็บคืนมา เมื่อฉันหยิบมันคืนกลับมาใส่ในมือใหม่ ความดีของมันจึงส่งผลต่อฉันอย่างที่ทุกท่านได้สัมผัส ไพ่ใบที่ทิ้งไป ที่ฉันเก็บคืนมา มันอยู่ที่นี่ไง
การรู้จักมองหาความดีและสิ่งที่น่าชื่นชมของผู้อื่น ชื่นชมและมีความสุขกับมัน พร้อมกับนำมันมาเติมเต็มให้กับตนเอง และแบ่งปันสิ่งเหล่านั้นคืนกลับให้เจ้าของรับรู้ด้วย
ที่ฉันปฏิบัติอยู่เป็นเรื่องง่ายๆแค่นี้เอง ไม่น่าเชื่อเลยใช่ไหมว่ามันมีพลังมากมาย จนสร้างความสุขโดยที่ไม่ต้องวิ่งหา ไม่ต้องไปคนชีวิตให้มันมากความ........ใครๆที่เจอ......แม้เพียงครั้งแรกก็เปิดใจให้......แถมให้ใจกลับมาอีกเป็นพะเรอเกวียน................
ชิ้นก่อนส่งการบ้านเกี่ยวกับ “ศีล” และเอ่ยถึง “ศีล 5” บางคนก็เลยทำตัวหายจ้อยไป.......ก็เลยต้องมาบอกเพิ่มว่า........ฉันเองคิดนอกกรอบกับเรื่อง “ศีล5” ว่า.........ที่องค์พระสัมมาสัมพุทธะท่านตรัสแสดงไว้ ด้วย ทั้ง 5 ข้อเหมาะสำหรับคนอย่างเราๆที่จะถือปฏิบัติได้ ............ฉันว่าท่านไม่ได้บังคับว่า ต้องปฏิบัติทั้ง 5 ข้อ ท่านเพียงแต่บอกว่า ถ้าต้องการให้ ความปกติเกิดขึ้น ให้ใช้กรอบ 5 ข้อนี้ปฏิบัติตน........และศีลข้อ 1 ฉันว่าสำคัญ เพราะผลลัพธ์จากการกระทำ มันคือ ความเมตตา เมื่อความเมตตาเกิด เรื่องดีๆหลายเรื่องจะตามมา..........จอมยุทธทุกท่านในเฮฮาศาสตร์ 4 ทุกท่านถือศีลข้อนี้แน่...........จึงเกิดมีมาซึ่งความเมตตาต่อกัน...........และเพราะมีศีล.........อิสรภาพและศักดิ์ศรีจึงแผ่ไปถึงความสร้างสรรค์........ไม่ถูกกดทับด้วยอะไรทั้งสิ้น.........นอกจากอำนาจแห่งความเมตตา.........พ่อครูบาก็ยิ่งแล้วใหญ่........เมตตาขนาดขนแมลงทับกลับบ้าน.....อิๆๆๆ........คิดถึงพ่อครูค่ะ.......คิดถึงพี่เอก (ลุงเอก).........คิดถึงป้าจุ๋ม........คิดถึงพี่บางทราย........และทุกคนค่ะ
ที่เอาเคล็ดลับนี้มาบอก เพราะไม่อยากให้เข้าใจผิดว่า หมอเจ๊บรรลุธรรมแล้วนะเจ้าค่ะ......อิอิ......ฮิฮิ......ก๊ากๆๆๆๆ.......
ภาพนี้ใช้กล้องอัตโนมัติ ถ้าจะให้ชัดก็ต้องใช้กล้องแบบปรับโฟกัสได้ นำมาให้ดูเพื่อสื่อว่า หากหวายลิง คือ ความดี ความน่าชื่นชมนั้นอยู่ใกล้ตัวเรามากๆ เรามองเห็นแบบธรรมดาๆ เราก็จะเห็นมันไม่ชัด เราจึงไม่มีความสุขกับมัน ดังนั้นในตอนแรกที่จะฝึกตนมองหาความดี ความน่าชื่นชมของใครๆที่ไม่ใช่ตัวเรา มันจะมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นคล้ายๆภาพหวายลิงที่ถ่ายมาให้ดูนี้ เมื่อมีความรู้สึกเหล่านั้นขึ้น ก็ให้บอกตัวเองว่า ต้องมีการปรับโฟกัส เพื่อเราจะได้มองเห็นความดี ความน่าชื่นชมนั้นชัดขึ้นเอง แล้วภาพสวยๆของหวายลิงก็จะปรากฏมาให้เห็นได้ สมคุณค่าของมัน เหมือนดังภาพนี้
พ่อครูบาขา น้องมะปรางคนสวยจ๋า..........ถือว่าเอาการบ้านมาส่งอีกชิ้นแล้วนะค่ะ......
ความเห็น (17)
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณน้าหมอเจ๊
คิดถึงจังเลย...รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --->น้องจิ ^_^
เป็นบันทึกที่ให้สติดีจังครับน้องหมอเจ๊
มีหลายๆอย่างที่เป็นอย่างที่น้องหมอเจ๊กล่าว
หากสำรวจรอบตัวเองอย่างรอบคอบก็พบหลายอย่าง
เคล็ดหรือจะเรียกว่าหลักคิดก็ได้นั้น มีประโยชน์มากๆ และเรามักพลาดที่จะมองมุมนี้ มักเอาทัศนคติหรือหลักของตัวเองไปกำหนด ไปวัดคนอื่นหมด ไม่เห็นมุมดีดีของคนอื่น..พี่ก็เป็นบ่อยๆ อิอิ
นี่ไงนักปฏิบัติจึงชอบที่จะหาเวลามานั่งสงบจิตสำรวจตัวเองค้นบางอย่างให้พบแล้วออกไปสู้ชีวิตใหม่ด้วยสิ่งที่ดีกว่าครับ
ขอบคุณที่ให้สติดีดีครับน้องหมอเจ็ครับ
- หนูจิเอ๊ย
- .......
- ถ้าครูอ้อย คือ แม่......สะมะนึก คือ พ่อ
- หมอเจ๊ก็เป็นป้าหนูจิแหล้วละ
- .......
- พยายามจะเหน่อให้เหมือน
- แต่ทำไม่ได้อ่ะ
- ......
- เอาใหม่นะหนู....เรียกผิดให้เรียกใหม่......นะค่ะ
- คิดถึงหนูจ๊า
- สักวันจะไปบุกสุพรรณดูบ้างนะค่ะ
โดนนนนน.......ใจ...จริงๆ
ขอบพระคุณค่ะพี่หมอเจ๊
อ่านบันทึกนี้แล้ว เรียกสติตัวเองกลับมาได้อีกโขเลย
ข้าน้อยขอคารวะ 1 จอก
ขอยกน้ำชาชูให้ 1 จอก
- เอาน้ำปานะมาคารวะ ยามดึก
- ที่เขียนข้างบน
- ของท่านอาจารย์หมอ ประเวศ วะสีครับ
- ท่านเคยเขียนบอกพวกเรา
- จากบันทึกอันนี้ครับ
- ท่านให้แนวคิดไว้ครับ
- อ.ขจิตค่ะ
- ยังไม่เคยบอกว่าพี่หมอเจ๊เป็นลูกศิษย์อาจารย์หมอประเวศเลยใช่ไหมค่ะ
- ..........
- แต่ก่อนตอนยังเอ๊าะๆ
- พี่ฟังอาจารย์หมอสอนไม่ใคร่เข้าใจ่อะ
- แบบว่าเป็นประเภทวัยรุ่นใจร้อนอะไรประมาณนั้น
- ..........
- ทำงานไปๆ.....เห็นน้องๆหมอที่ผ่านมาหลายรุ่น.....
- ต้องเข้าไปร่วมแก้ปัญหาก็หลายบทเรียน
- ก็ยังไม่ซึ้ง
- ...........
- จนสุดท้ายลองเอาพุทธภาษิตเรื่อง "ใจเขาใจเรา" มาใช้จริงๆ
- ใช้ตามดูใจของตัวเองเปรียบเทียบก่อน
- จึงได้เข้าใจความรู้สึกของคนค่ะ
- รักษาตัวนะค่ะ
- พี่บางทรายค่ะ
- ดีใจที่เห็นประเด็นค่ะ
- ............
- ...........
- ครูสุค่ะ
- ลองนำไปทำดูนะค่ะ
- หมอเจ๊ทำไปๆ.....รู้สึกว่าตัวเองมีความสุขขึ้นโขเลยค่ะ
- เดี๋ยวนี้เลยไม่ใคร่มีเรื่องไม่ถูกใจใครเลยค่ะ
- อ้อ! น้ำชาอร่อยค่ะ
- ...........
- ..........
- พ่อครูบาค่ะ
- น้ำชาอร่อยชื่นใจค่ะ
- ขออีก....ขออีก.....
พี่หมอเจ๊ เขียนบทความน่าอ่านมาก แค่เปรียบเทียบ คน ฅน มนุษย์ ก็อึ้งแล้ว แถมยังพูดเรื่องศีลได้อย่างน่าสนใจอีก
ในชีวิตการทำงานบางครั้งเราสามารถแก้ปัญหาได้หลายอย่าง แต่เมื่อมันผ่านไปแล้วเราไม่ค่อยได้กลับมาคิดเลยว่ามันสำเร็จเพราะอะไร พอลองหยิบเอาเรื่องความสำเร็จของเราที่ได้กระทำมาวิเคราะห์องค์ประกอบ ก็จะได้คำตอบที่น่าสนใจแบบที่พี่หมอเจ๊นำมาวิเคราะห์นี่แหละ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านครับ รักพี่สาวคนนี้มากๆครับ
พี่หมอเจ๊ครับ พบอาจารย์แล้วจะเล่าให้ฟัง ว่ามีลูกศิษย์กล่าวถึง(นินทา) อิอิๆๆ สรุปว่าอาจารย์สอนแล้ว...พี่เข้าใจยากใช่ไหม ฮ่าๆๆๆ จะได้ฟ้องถูก วี๊ดวิว ติดคุณหมออ๋อ มา อิอิๆๆ
พี่หมอเจ๊คะ
หนูเพิ่งพักสายตา จากอ่านหนังสือเกี่ยวกับการวิจัย มาเจอบันทึกนี้ อดพักไม่ได้ละ ขออ่านๆ พี่หมอเขียนเชื่อมโยงกิจกรรมเฮฮาศาสตร์ ในมุมมองอีกมิติที่น่าสนใจ อ่านยังไงก็ตามลุ้น อยากรู้ อยากเห็นว่าพี่หมอเจ๊ มีมุมมองอย่างไร
ขอบคุณคะ
- อ.ขจิตค่ะ
- แบบว่า ทุกเรื่องที่อ.ประเวศพูดนั่นนะ
- .......
- ถ้าไม่ลองลงมือทำเอง.....จะไม่ค่อยรู้เรื่องจริงๆนะว่าอาจารย์พูดอะไร....รู้แต่ว่าดี.....แต่ดียังไงไม่ซึ้งค่ะ
- .......
- ก็วิทยายุทธอาจารย์ประเวศนะมันเป็นแบบสูงสุดคืนสู่สามัญอะไรประมาณนี้อ่ะ
- คนที่กำลังไต่ขึ้นไปให้สูงๆๆๆ.....
- กลัวจุกอั๊ก......ไม่กล้ากระโดดกลับลงมา....กลัวเจ็บ...ฮิฮิ
- ........
- พอกลัว...มันก็งงๆๆๆ....ปิดตาปิดใจเรียนรู้อะซิ
- ........
- ผ่านการลองทำไประดับหนึ่ง....รื้อเรื่องอาจารย์พูดมาทำความเข้าใจใหม่
- .........
- หลายๆรอบ
- ทีนี้ละซึ้งเลย
- .........
- ไปเจอกันที่บ้านพ่อครูบาไหมค่ะ
- อัยการชาวเกาะค่ะ
- มีหลายเรื่องที่แวบเข้ามา
- แต่พอจะลงมือเขียนมันลืมแฮะ
- จริงอย่างที่น้องว่าไว้ตอนแต่งเพลงเลยว่า.....คิดอะไรออกเขียนไปก่อน.....
- สงสัยคราวนี้พี่ต้องเปลี่ยนลุค.....แฮ่ม...
- ไปไหนแม้แต่กินข้าวก็ต้องหิ้วคอมฯละมั๊ง
- ..........
- เว่อมั๊ยนี่
- .........
- ตอนนี้แค่นั่งเขียนที่บ้านใช้ PC
- ลูกๆยังแซวเลยว่า ....พิมพ์....พิมพ์....พิมพ์....
- .........
- แล้วก็จัดคิวใช้คอมฯให้แม่...พ่อ...ตัวเองใช้ให้ลงตัว
- ขอบคุณที่ตามอ่านนะค่ะ
- ........
- แฮ่ม.....ใช้สำนวนเหมือนนักเขียนเลยเห็นมั้ยนี่
- น้องมะปรางค่ะ
- พี่มาทวนที่น้องหนิงถาม.....เลยลองเปลี่ยนแนวดูบ้างค่ะ....
- ........
- น้องหนิงถามว่า.....หมอเจ๊จะเขียนแต่นิราศเหรอ
- ........
- ความจริงก็อยากเขียนแนวนี้อยู่แล้ว
- ........
- เลยได้ข้อสรุปว่า.....จะลองเขียนแบบสารคดี.....ปนเรื่องชีวิต...ปนเรื่องสุขภาพ.....ปนเรื่องวิชาการ.....เป็นเรื่องเล่าการเรียนรู้ของตัวเองดูค่ะ
สวัสดีครับ
อ่านบันทึกของคุณพี่หมอเจ๊และท่านอื่นๆ มีกั๊ก มีโต๊ด แต่ของผมชอบเต็งอย่างเดียวครับโยนลงตรงๆ อิอิ
............
ขำๆๆ พี่หมอเจ๊ น้องจิอุตส่าห์ ชมว่าพี่หมอยังสาว เลยแกล้งชมเรียกคุณน้าไงครับ
เดี๋ยวให้น้องขิเรียกคุณยายเลยดีกว่า ฮ่าๆๆ
- สะมะจ๋า
- ......
- พี่ลืมไปว่าก๊กนี้เขามีอีกแซ่.....ก็แซ่อำไงค่ะ
- เลยหลงคิดว่าน้องจิไล่เรียงผิด
- ......
- อิอิ....ถ้างั้นหนูจิเรียกใหม่นะ....ที่น้าหมอเจ๊บอกไปบอกผิดจ๊า....บอกใหม่แล้วนา