บันทึกการดูงาน (๔)
บันทึกการดูงาน
(๔) จากเนติฯ ถึงพัทยา
วันนี้ คือวันสุดท้ายของทริปนี้ที่อยู่กรุงเทพฯ รุ่งเช้าทุกคนยังมีระเบียบวินัยดีเช่นเดิม แม้จะลงมาทานอาหารเช้าช้ากว่าปกติไปนิด แต่ก็มาพร้อมกับกระเป๋า เตรียมเช็คเอาท์ออกจากโรงแรมได้ทันที เป็นที่โล่งใจของอาจารย์ยิ่งนัก
เส้นทางในวันนี้ เราต้องไปทางพุทธมณฑลซึ่งเป็นที่ตั้งของเนติบัณฑิตยสภา[1] แล้วก็เกิดเหตุการณ์บ้านนอกเข้ากรุงจนได้ เพราะรถเราดันไปขึ้นสะพานพระรามแปดซึ่งเขาห้ามรถบัสขึ้น และในทริปก็ไม่มีใครรู้เลย แม้กระทั่งคนขับรถ..เฮ้อ.. งานนี้เลยต้องถูกปรับไปตามระเบียบ
ช่วงที่เราไปดูงาน นักศึกษาเนติฯ กำลังเรียนในสัปดาห์สุดท้ายก่อนสอบ บรรยากาศจึงคึกคักมาก มีศิษย์เก่าหลายคนที่แวะเวียนมาทักทาย บางคนอ้วนขึ้น บางคนผอมลง แต่ยังไม่มีใครดูแก่ขึ้น..ฮ่าๆ
เริ่มการดูงานด้วยการรับฟังบรรยายสรุป ข้อแนะนำหากนักศึกษาจะเรียนต่อ รวมถึงการเตรียมตัวสมัคร การเตรียมตัวสอบ ปัจจุบันการบรรยายของเนติฯ มีการถ่ายทอดไปยังต่างจังหวัดด้วย ที่เชียงใหม่ก็สามารถรับฟังและรับชมได้ที่ศาลจังหวัดเชียงใหม่ ท่านผู้บรรยายจึงแนะนำว่า เรียนที่ต่างจังหวัดได้ก็ดี เพราะประหยัดและมีเวลาอยู่กับพ่อแม่ ได้ช่วยเหลือท่านด้วย มาอยู่ที่กรุงเทพฯ ก็มาแออัดยัดเยียดกันเปล่าๆ เว้นแต่ผู้ที่ตั้งใจแล้วว่าต้องมา ก็ไม่ว่ากัน ป้าต๊อกว่า นักศึกษาคงกำลังคิดกลับไปกลับมาแน่ว่า อยู่หรือไม่อยู่กรุงเทพฯ ดี ชั่งใจกันเอาเองนะคะ
หลังจากการบรรยาย ก็นำชมบรรยากาศการเรียนการสอน เราได้แต่ยืนดูอยู่ข้างนอก เพราะถ้าเข้าไปในห้องบรรยายก็จะเป็นการรบกวนสมาธิ แค่นี้ป้าต๊อกก็คิดว่ารบกวนพอสมควรแล้วหละ เพราะเราเห็นนักศึกษาภายในห้องหันมาดูกลุ่มพวกเราเป็นระยะๆ ..หุ..หุ เด็กบางคนมาซุบซิบให้ฟังว่า “อาจารย์ขา ท่าทางเครียดจังเลยนะคะ”..เอ๊า..ก็เรียนนี่นา ไม่ใช่แด๊นซ์... แต่ป้าต๊อกไม่ได้ตอบไปอย่างนั้นหรอกนะคะ ได้แต่อมยิ้ม และพยักหน้า
เราเคลื่อนขบวนต่อไปยังห้องสมุด ลงมาข้างล่างชมนิทรรศการเทิดพระเกียรติรัชกาลที่ ๖ และแวะศูนย์หนังสือเป็นลำดับสุดท้าย ทุกคนดี๊ด๊าจนลืมหิว ทั้งๆ ที่เที่ยงกว่านิดๆ แล้ว เพราะกำหนดการถัดไปมีจุดหมายอยู่ที่พัทยา...
คณะเดินทางตัดสินใจว่า ไม่กินกลางวันที่เนติฯ เพราะคนเยอะมาก แต่เราจะเดินทางไปพัทยาเลย และระหว่างทางค่อยแวะหาของกินใส่ท้อง จะได้ไม่เสียเวลา แล้วเราก็ได้แวะกินกลางวันที่โรงพยาบาล !! ใช่แล้วค่ะ เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยกับนักศึกษาระหว่างที่เราอยู่บนทางด่วน ที่นั่งของนักศึกษาคนนั้นมันขาด แต่เราไม่เห็น เพราะเบาะสีฉูดฉาด ที่ขาดก็เพราะเหล็กโครงเบาะข้างในมันหัก และทิ่มออกมาข้างนอก นั่งมาก็ตั้งหลายวันแล้ว ไม่ได้เห็นเป็นที่ผิดสังเกต แต่เวลานั้นคงเป็นจังหวะโชคไม่ดีของนักศึกษาพอดี เลย..โชะ..เหล็กกรีดเข้าที่น่องยาวประมาณสองนิ้วได้ เลยต้องขอให้คนขับรถหาทางลงจากทางด่วนให้ด่วนที่สุด แล้วไปโรงพยาบาลเพื่อเย็บแผล โชคดีที่ไม่ลึกเท่าไร แต่ก็เย็บไปหลายเข็มเหมือนกัน เราเลยได้แวะพักระหว่างทาง และกินกลางวันระหว่างทางอย่างที่ตั้งใจไว้จริงๆ..เอิ๊กส์..
กว่าจะถึงพัทยาก็เลยเวลาที่เราคาดการณ์ไว้นิดนึง แต่นักศึกษาของป้าก็ไม่เคยย่อท้อ มาถึงแป๊บเดียว สลัดเสื้อผ้าที่เป็นทางการ เตรียมพร้อมลงเล่นน้ำทันที บางกลุ่มวอร์มตัวก่อน ด้วยการเล่นบอลชายหาด แล้วค่อยๆ เลื้อยลงน้ำ ไปเล่นบอลในน้ำ สลับฉากกับบานาน่าโบ๊ท บางกลุ่มก็เคอะๆ เขินๆ ผลักกันลงน้ำ จนในที่สุดก็เปียกกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ เหนื่อยนักก็ขึ้นมาพักสั่งอาหารกินที่ชายหาด อิ่มแล้วลงไปเล่นน้ำใหม่..สลับกันแบบนั้นจนป้าต๊อกไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง โอ้โห..สุดยอดๆ เสร็จจากเล่นน้ำ บางกลุ่มขอเข้าเมือง บางกลุ่มขอหม่ำอาหารทะเล ก็ตามแต่สะดวก อาจารย์ก็แยกย้ายประกบแต่ละกลุ่มไป
ประมาณห้าทุ่มครึ่ง ป้าต๊อกถึงได้ลากสังขารมุดเข้าเตียงนอน กำลังเคลิ้มๆ ก็ได้ยินเสียงทุบประตู พร้อมกับเสียงอาจารย์บอมร้องให้เปิดประตู ป้าก็ตะโกนไปว่าจะนอนแล้ว มีอะไร อาจารย์บอมบอกว่านักศึกษามีเรื่อง ป้าต๊อกเลยลุกพรวดไปเปิดประตู แล้วนักศึกษาและอาจารย์ก็ทำเซอร์ไพรส์ด้วยการหอบขนมเค้ก พร้อมร้องเพลง happy birthday ..เฮ้อ..นึกว่าเรื่องอะไร กลายเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์อาจารย์ต๊อกนี่เอง..ขอบคุณจั๊ดนักเจ้า..J
พรุ่งนี้เป็นวันเดินทางกลับ ต้องนั่งยาวจากพัทยาถึงเชียงใหม่ แต่ก็เห็นใจพวกเด็กๆ เลยยอมให้นอนตื่นสาย สูตรนัดของเราเลยเปลี่ยนเป็น ๘-๙-๑๐ คราวนี้ทุกคนมีเฮ..
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น