จะเอาอะไรกับชีวิต

เมื่อคืนก็พยายามคิดเกี่ยวกับปัญหาต่างๆที่เข้ามาในชีวิต บางคนบอกว่าเป็นเกมส์ที่พระเจ้าสร้างขึ้น มีทั้งรอยยิ้ม น้ำตา หลายๆๆอย่างรวมกัน แต่สำหรับฉันไม่รู้ว่าเกมส์นี้จะเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยชีวิตฉันก็เลือกที่จะทำ ตัดสินใจด้วยตนเอง เมื่อวานฉันคือเด็กตัวเล็กๆที่เรียนอยู่ในโรงเรียนชนบทแห่งหนึ่ง เวลาผ่านมานานแค่ไหนไม่รู้แต่วันนี้ ฉันคือครู ที่ใครๆๆก็นับถือ .....ฟังแล้วก็น่าตลกดีเหมือนกัน เมื่อก่อนฉันคิดว่าอย่างฉันเนี่ยนะเหมาะที่จะเป็นไกด์มากๆๆ สูง โปร่ง แต่เหตุการณืที่ไม่คาดคิดก็เกิดเมื่อฉันอยู่ปี 3 เกิดอุบัติเหตุกับชีวิต เกือบตาย.....ซึ่งเป็นผลทำให้ทุกวันนี้ฉันไมค่อยที่จะแข็งแรงเท่าไหร่ ....พอจบมาที่แรกที่ทำงานคือ ให้ทาย............PCฉันก็ไม่รู้หรอกว่าชื่อเต็มคืออะไร ทำได้ไม่กี่เดือน เอาแล้วสิ ไปสมัครเป็นครูที่วิทยาลัยการอาชีพ...คงไม่ได้หรอกน่า....อ่าว...ปรากฏว่าคนที่มาสมัครอีกคน ตกบันได เอาแล้วสิน่าตื่นเต้นแล้วหล่ะ....ตกลงว่า...ได้กลายเป็นครูจริงๆๆ สอนปวช.1-3 ไปสอนได้2วันก็ร้องไห้กลับบ้านเพราะอะไรนะเหรอ...เพราะว่าเด็กก่อสร้างกับเด็กอิเล็กฯทำพิษ ก็เลยสร้างข้อตกลงขึ้นมาแล้วโอเคทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี แล้วก้รู้สึกผูกพัน ไม่นานเท่าไหร่ก็ย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนที่บ้าน อดคิดถึงไม่ได้เลยนะลูกศิษย์ที่น่า(รัก) ...แล้ว....ไว้เล่าต่อละกันนะคะ เพราะว่าวันนี้ต้องรีบไปทำงานพิเศษค่ะ