สร้างผู้เรียนให้เลือกสถานศึกษาและหลักสูตรที่จะเรียน ตามปรัชญาของโรงเรียน
ผู้ปกครองนักเรียนมักจะให้ความสนใจในการเลือกสถานศึกษาแก่บัตรหลานของตน กระทำทุกรูปแบบเพื่อให้บัตรได้เรียน ณ โรงเรียนนั้นที่ผู้ปกครองลำลือว่า ดีเลิศ ไม่ได้มองถึงแก่นใน ตามปรัชญา หรือวิสัยทัศน์ของโรงเรียน เรามักจะได้ยินผลงานที่โรงเรียนดังกล่าวเอ่ยอ้าง ไม่รู้ว่าตรงกับปรัชญาของโรงเรียนหรือไม่อย่างไร
หลักสูตรการศึกษาที่ให้สถานศึกษามีหลักสูตรและการกระจายอำนาจการบริหารจัดการหลักสูตรสถานศึกษา จนเป็นหลักสูตรโรงเรียน.... พ.ศ. 2546 แล้ว ผมจะรอลูกศิษย์อีกกี่ปีจึงจะนำหลักสูตรปี 46 นี้ กลับมาใช้ในท้องถิ่น ยังไม่พบผลงานวิจัย ยังไม่พบนักวิทยาศาสตร์เพื่อท้องถิ่น ยังไม่พบนักการจัดการบริหารท้องถิ่น หรือ ความเป็นท้องถิ่น ที่พึ่งตนเองได้ ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง "ปัญหาข้าวยาก หมากแพง" ดั่งพระอัจฉริยภาพขององค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ที่มีพระเนตรถึงปัญหาที่เกิดได้ในปัจจุบัน และอนาคตที่ทั่วโลกประสบปัญหาขาดแคลนอาหาร ประเทศไทยเรามีจุดแข็งด้านแหล่งผลิตอาหาร แหล่งท่องเทียว ไม่จำเป็นต้องเป็นหนึ่งในโลกด้านอื่น ขอเพียงสิ่งที่คนไทยผลิต เลี้ยงตนเองได้ และมีความสุขทั้งประเทศ(GDH)
แต่การศึกษาที่เราจะผลิตทรัพยากรมนุษย์ที่มีค่ายิ่ง เหมือนกำลังสวนทางกระแสพระราชดำรัส เราเป็นข้าใต้ฝ่าละลองธุลีพระบาท ใยไม่ตระหนักและเชื่อว่า ถ้ามีลูกศิษย์ที่ดีของครู ในอนาคตเขาก็จะเป็นศิษย์ที่ดีและมีคุณภาพของประเทศ เขาก็จะตระหนักไหมว่า รากหญ้า รากแก้ว ทั้งหลายกำลังประสบปัญหา ต้นทุนผลผลิตสูง ทั้งที่แต่ก่อนเคยใช้ต้นทุ่นผลิตที่ต่ำก็ทำได้ เช่นการศึกษาปัจจุบัน ทำไมต้นทุนการผลิตจึงสูง โรงเรียนในฝันมีต้นทุนการผลิตที่สูง และจะยังคงสูงอีกอย่างต่อเนื่อง ถึงแม้ชุมชน หรือผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่าง ๆ จะเข้ามามีส่วนร่วม แต่หลักการจัดการบริหารการศึกษา ก็ยังใช้ต้นทุนที่สูง นักเรียน หรือบัณฑิตที่จบการศึกษา เคยเรียนในสถบันที่ใช้ต้นทุนผลิตสูงแต่หลังจากจบออกมาแล้วเจอสภาพที่แท้จริง ก็เอ่ยอ้างถึง ปัญหาที่ ขาดงบ ขาดอุปกรณ์ ขาดสารพัด ไม่เหมือนที่เล่าเรียนศึกษามาดังต่างประเทศ จะศึกษาอีครั้งก็ต้องสั่งซื้ออุปกรณ์ต่างประเทศ จะทดลองหรือตรวจสอบคุณภาพก็ต้องเอาไปวิเคราะห์ต่างประเทศ การพึ่งตนกลับกลายเป็นว่า กระทำไม่ได้ เพราะนักเรียนที่ไปศึกษานั้นไปศึกษาเพียงวิธีการใช้ ไม่ได้ศึกษาวิธีการสร้าง ผมโชคดีมีโอกาสรับทุนต่างประเทศ โดยเฉพาะเยอรมัน ทำไมเขาถึงจะออกงบประมาณหรือทุนการศึกษาให้เราทั้งหมด และทำงานใช้ทุนเขาเพียง 2 ปี กำไรของคนไทยแน่ ๆ ผมครุ่นคิดนอนคิด ๆ เราได้โดยรวม แต่ในอนาคตเราเสียเปรียบ อย่างที่เอ่ยมา สุดท้ายตัดสินใจไม่ไป ทุกคนที่ได้รับรู้คำตอบจากผมกลายเป็นว่าผมเป็นคนที่โง่ที่สุด คิดมากไป ถ้าถามย้อนกลับ เยอรมันก็ยังประสบปัญหาด้านการศึกษาต่าง ๆ ก็มีมาก ยังมีคนที่ไม่ได้รับการศึกษาขั้นสูงอีกหลายคนในประเทศ ทำไมเขาไม่ส่งเสริมคนในประเทศเขา หรือเขาเอาเราเป็นเครื่องมือบางอย่าง แอบแฝง ถ้าเราจะเรียนเราก็จะเลือกเรียนสาขาที่เรามุ่งมันต้งใจ
ความมุ่งมันตั้งใจที่จะศึกษา ของนักเรียน นักเรียนสามารถเลือกเรียน บัณฑิตก็สามารถเลือกเรียน ได้จริง? โรงเรียนมีกรอบปรัชญาที่ชัดเจน แต่เมื่อเข้าผ่านหลังปรัชญาของโรงเรียน ก็กลายเป็นชื่อหนัง กับเรื่องไม่ใช่เรื่องเดียวกัน นักเรียนที่จะเลือกเรียนมันกลายเป็นโรงเรียนอเนกประสงค์ จัดการศึกษาอย่างหลากหลาย นโบยภาครัฐ ต่าง ๆ สะสมดำเนินงาน กลายเป็นต้นทุนการศึกษาราคาแพง เพราะ รัฐ กลัวทับชื่อ โปรเจก คนอื่น แต่ไม่คิดถึงทุน นักเรียนเลือกเรียนเพราะ ไปกับเพื่อน เพราะไม่มีให้เลือก เพราะไม่มี ...... หลาย ๆ อย่าง
แนวร่วมของโรงเรียนในฝันก็จะมีอัตราการเติบโตที่ลดลง เพราะนโยบายการศึกษาไปอีรูปแบบใหม่ ยังไม่มีความลงตัว และก้ยังไม่สามารถสรุปถึง ผลผลิตในระยะยาวได้
การมอบอำนาจการบริหารจัดการศึกษาแก่โรงเรียน ส่วนกลางมีบทบาทยิ่งในด้านขวัญกำลังใจ ที่ฝ่ายท้องถิ่นต้องการ การที่ยอมปล่อยให้เขาเดินตามลำพัง แต่ไม่ทอดท้งเขาก็เป็นสิ่งที่จะได้ผลดีทุกฝ่าย
ผู้เขียนมีความมุ่งหมายที่อยากจะให้การศึกษาของประเทศเป็นการศึกษาที่พึ่งตนเองได้ และเป็นที่พึ่งแก่ชุมชนอย่างแท้จริง การที่นักเรียนเขาสามารถแสดงออกได้ในรูปแบบต่าง ๆ ไม่อยากให้เป็นการแสดงที่เกิดจากเบื้องหลังของสิ่งที่ใช้ต้นทุนแพง แต่เป็นต้นตุนที่มีความพอเพียง จะส่งผลต่อการศึกษาที่ยั่งยืนมากกว่า
ความเห็น (3)
ทำไมประเทศไทยไม่ใช้ปรัชญาการศึกษาที่เป็นพื้นฐานปรัชญาของไทยเอง
ทิศทางปรัชญาการศึกษาไทย ทีมีมาก่อน 700 ปี สมัยก่อนมีกระทรวงธรรมการ สมัยกระทรวงศึกษาธิการ ร่วมสมัย และปัจจุบัน ส่งต่ออนาคตของปรัชญาการศึกษาอย่างไร
ความเป็นคนสันโดษ จึงยากที่ผู้อื่นจะค้นพบความสำเร็จที่ท่านมุ่งมั่น หากใครที่พบ ขอแสดงตน เพื่อถ่ายทอดบ้าง