วันที่แสนเหนื่อยแต่ก็มีความสุข

วันนี้ได้จัดงานอำลาของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่6

การจัดงานเลี้ยงส่งนักเรียนครั้งนี้เหนื่อยครับ

ในการเตรียมงานแต่ก็คุมนะครับ เพราะพอเราเห็นเด็กยิ้ม

นักเรียนของเรามาอยู่ร่วมกันพูดคุยกันเห็นเด็ก

มีหน้าตาที่สดชื่นและที่สำคัญครับเด็กรุ่นนี้เรียนต่อ

กันหมดและได้เรียนต่อพูดได้เลยว่าเกือบร้อยเปอร์เซ็นเลยครับ

มีเพื่อนครูโรงเรียนอื่นพูดว่าเด็กนักเรียนผมที่เรียนต่อต้องอยู่ห้องท้ายๆแน่เลยครับ

แต่พอผลสอบออกมาเด็กผมอยู่ห้อง 2 ห้อง 3 ดีใจมากๆเลยครับ

ก็เหลืออีก 1 เปอร์เซ็นที่ไม่เรียนต่อหรือ 1 คน  (เด็กนักเรียนป.6 มี 10 คนครับ)

เพราะเขาจะเรียนต่อก็ได้หรือไม่เรียบต่อก็ได้เราไม่สามารถที่จะบังคับ

เขาได้ และอีกอย่างกฏหมายเอาผิดกับเขาไม่ได้

ในการศึกษาขั้นพื้นฐาน เพราะที่กฏหมายเอาผิดไม่ได้ก็คือ

เขาไม่ใช่คนไทยนะครับ ผมพูดสักยาวเลยใช่ไหมครับ

บอกสักตอนแรกก็สิ้นเรื่องใช่ไหมครับ(รู้นะว่าทุกคนคิดอย่างนี้)

และในเด็กจำนวน 10 คน นี้ ในงานเลี้ยงวันนี้แกไม่มาด้วยสิ

ไม่รู้เป็นอะไรเดี๋ยวกลับไปจะไปถามเหตุผลเพราะงานนี้จัดให้แก่

นักเรียนทุกๆคนไม่ได้แบ่งแยกอะไรครับ รักนักเรียนเท่ากันทุกคน

งานเลี้ยงแบบนี้ทุกงานก็เหมือนกันหมดใช่ไหมให้คิดนิดหนึ่ง..............

เพราะตอนท้ายเด็กก็จะมีความรู้ใจหายที่จะได้ออกไปจากสถานศึกษา

แห่งนี้บางคนก็ร้องไห้บางคนก็ไม่ร้อง นั้นละครับเมื่อมีเริ่มต้นก็มีตอนจบ

เสียดายจังเลยครับที่ไม่มีรูปให้ทุกท่านที่เข้ามาดูกันนะครับ

 

[โก๊ะจิจัง แซ่เฮ]

กำลังใจ...ส่งให้ครู...ผู้จ้างสอน

เป็นบทกลอน...อาจไม่ซึ้ง...ไม่สดใส

แต่หนูแต่ง...ให้คุณครู...ด้วยหัวใจ

ฝากมาให้..กลางแสงดาว..พราวอุรา

กำลังใจ..จากหนูนี้..มีเท่าไหร่

เป็นบทกลอน..แต่งส่งไป..เสกสรรหา

แต่หนูแต่ง..ให้คุณครู...พ่อแก้วตา

ฝากมาให้...เมื่อครูหา...กำลังใจ

สู้สู้นะ...คำคำนี้...ที่หนูฝาก

เป็นคำจาก...เด็กตัวน้อย..ที่สดใส

เด็กสุพรรณ..คนนี้..ขอส่งใจ

ถึงไม่มาก..ก็ขอให้..รับไว้เอย

* สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู น้องจิแวะมาแต่งกลอนให้เหมือนกัน คิคิ 555++...รักษาสุขภาพด้วยนะเจ้าค่ะ *

เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ----> น้องจิ ^_^

[Jeed ครูแก้วตา อาณาจักร์]

      สวัสดีค่ะ

• ก็เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีๆ
• สายใยครู นักเรียนไม่มีวันหายไปไหนค่ะ

[นักแสวงหา]

ครับขอบคุณมากๆครับแวะมาครับ

1. น้องจิ แซ่เฮ ^๐^!

 

2. Jeed ครูแก้วตา อาณาจักร์