โจชัว
นางสาว ทิวา โจชัว สุดทำนอง

เดินทางไป ต.เสาหิน


เค้าใช้เวลาเดินทาง 4 วันแล้ว ยังไม่ถึง เสาหินเลย

 วันที่  21  มี.ค.51 ดิฉันได้เดินทางไป ต.เสาหิน  อ.แม่สะเรียงเป็นระยะทาง 57 กิโลเมตร  และเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมาก   เพราะเส้นทางที่ใช้แคบมาก ต้องใช้ความชำนาญ  และเป็นการเดินทางที่ดิฉันไม่เคยมาก่อน  เพราะใช้เส้นทางน้ำ  และในหมู่บ้านแรกที่เข้ไป ซึ่งออกเดินทาง จากอ.แม่สะเรียง  โดยใช้รถของ CBRP เป็นหน่วยงานเอกชนที่ใช้ความช่วยเหลือเด็กพิการเช่นกัน   และไปถึงหมู่บ้านแรกชื่อ หมู่บ้านโพซอ เวลา  11 นาฬิกา เศษ    และไม่อยากจะเชื่อเลยว่า โลกเรานี้ช่างกลมจริง ๆ เลยเนาะ  เพราะดิฉันแวะไปงานแต่งงานของญาติพี่ที่ทำงาน และเจ้าสาวนั้นไม่ใช่ใครเลย    (อยากรู้มั๊ยค่ะ)  เพื่อน ป.บัณฑิต 50 ของเราเองค่ะ  และดิฉันก็ได้ถ่ายรูปมาด้วย (แต่ไม่กล้าเอาให้ดู เพราะเจ้าตัวยังไม่อนุญาต  )  แล้วเราก็แวะทานข้าวที่บ้านเจ้าสาวค่ะ  แล้วเราก็ออกเดินทางไป เสาหินกัน  แล้วที่แปลกนะค่ะ ดิฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่า เส้นทางนั้นมันไปพม่าได้ด้วย ซึ่งจาก ต.เสาหิน  ไป  ประมาณ  2-3 กิโลค่ะ  แต่การเดินทางไม่ใช่ใช้เวลาน้อย ๆ นะค่ะ เพราะเส้นทางไม่สะดวกเลย  และเส้นทางนั้นมีการขนสงสินค้าออกนอกประเทศด้วย ( คิดว่าน่าจะถูกกฎหมายนะค่ะ )  และดิฉันได้คุยกับคุณลุงคนหนึ่ง เค้าใช้เวลาเดินทาง  4 วันแล้ว ยังไม่ถึง เสาหินเลย  ( เค้าเอารถแทรกเตอร์ไปส่งพม่าค่ะ)  เป็นอะไรที่ ......อืม..เนาะ

                ค่ะหลังจากที่ได้ไปสำรวจข้อมูลเด็กจนถึงหมู่บ้านสุดท้าย แต่ไม้ท้ายสุดนะค่ะ  ดิฉันได้แวะ  เข้าไปที่หมู่บ้านแม่โข่จอค่ะ  ระหว่างทางได้เจอคุณตาคนหนึ่ง อายุประมาณ 70ปี เดินอยู่ข้างถนน ด้าน ขวามือ (ดิฉันนั่งด้านนั้นพอดี)  ในมือมีแขวนเล่มนึง  (เรื่องจริงนะค่ะ) ดิฉันก็บอกให้คนขับรถจอดรับคุณลุงไปด้วย  แล้วก็เห็นที่เท้าคุณลุงมีแผลเลือดไหลเยอมาก  แต่ดิฉันไม่กล้าลงไป(กลัวค่ะดูหนังเยอะไปหน่อย) คนขับรถ ก็ลงไปดู แล้วทุกคนก็ลงไปช่วยกันปฐมพยาบาลให้  ใช้น้ำล้างแผลหมดไปประมาณ  3 ขวด  แล้วก็ให้กินยาพารา  ซึ่งแถวนั้นไม่มีโรงพยาบาล และ สถานีอนามัยเลย   แล้วเราก็พาคุณลุงไปส่งที่บ้าน  แล้วก็บังเอิญอีกแล้วค่ะ  บ้านคุณลุงอยู่ใกล้กับบ้านเด็กหัวโต ที่เรากำลังจะเข้าไปหา พอดี  ( เด็กคนนี้ CBRP ได้เข้าไปเยี่ยมเมื่อหลายปีที่แล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่ได้ผ่าตัดเอาน้ำในสมองออก ทางหน่วยงานก็เลยมีโอกาสแวะเข้าไปดูเพราะ  CBRP  เค้าไม่แน่ใจว่ายังมีชีวิตอยู่รุเปล่า )  แล้วแด็กคนนั้นได้รับการช่วยเหลือจาก อบต.ได้ผ่าตัด ใสสายน้ำ เชื่อมจากสมองมาที่ท่อปัสวะเรียบร้อยแล้ว  และเด็กคนนั้นนะค่ะ น่ารักมาก ฉลาด พูดเก่ง เค้ามีชื่อว่า  ดช.สมรักษ์  ค่ะ  แต่เสียดายที่เค้าไม่สามารถมารับบริการ  หรือ  รับการศึกษาได้ เนื่องจาก  หมูบ้านอยู่ไกลมากการเดินทางมาไม่สะดวก  และถ้าเรียนจะต้องมาที่  รร.โพซอ  ซึ่งระยะทางไกลมาก  แต่ดูจาก กิโลเมตรแล้วเหมือนใกล้นะค่ะ  แต่เราก็เอาหลักฐานไปเพื่อจะขอสื่อ สิ่งอำนวยความสะดวก  นำมาให้เด็กค่ะ  พอเสร็จจากบ้านน้อง สมรักษ์ แล้วก็ไปบ้านต่อไป

 รู้มั๊ยค่ะ เส้นทางนะเหมือนในละครเลยค่ะ  อย่างเช่น สังข์ทอง อะไรประมาณนี้ แต่สมันนี้มีรถค่ะ  เค้าเดินมาอาบน้ำตามแม่น้ำที่เราใช้เป็นทางผ่าน ค่ะ  แล้วเส้นทางก็จะมุดเข้าไปในป่าค่ะ  สุดยอดเลย     

                              

                 เส้นทางที่ผ่านนะค่ะ                                                                              แวะทางข้าวกลางป่าค่ะ 18.00น.

จากการที่ได้ออกพื้นที่ครั้งนี้นะค่ะ ดิฉันคิดว่าเราไม่ควนทอดทิ้งพวกเค้า  ควรให้ความเอาใจใส่ และการกินอยู่ ก็น่าสงสารมาก  ลองคิดดูสิค่ะ  อยู่บ้านเราเด็กในเมืองอยากกินอะไรก็ได้กิน   กินไม่หมดก็ทิ้ง  แล้วเด็กบนดอยละค่ะ  พวกเค้าอยากกินแต่ก็ไม่ได้กินเลย  แม้กระทั่ง สุนัขค่ะ  น่าสงสาร หัวจะโต ตัวเล็ก ๆ  สงสัยไม่ได้กินข้าว  และจากปะสบการต้องเตรียมตัวอีกเยอะ  กระเป๋ายา ค่ะลืมไม่ได้เลย   เตรียมปฐมพยาบาล เพราะ ในสถานที่แบบนั้น ไม่มี โรงพยาบาล และ อนามัยเลย  และครั้งต่อไปนะค่ะ เราจะไปกันที่ อ.สบเมย ค่ะ  เค้าบอกว่าเส้นทางยากมาก

  ปล. ใครมีความประสงค์จะบริจาคเสื้อผ้าเก่า ๆ  หรือขนม นมเนย ที่อยากจะให้เด็กบนดอยนะค่ะ ติดต่อได้ที่ ศูนย์การศึกษาพิเศษ  ประจำจังหวัดแม่ฮ่องสอนนะค่ะ อยู่ที่ปางหมูค่ะ  ตรงข้ามกับปั้มน้ามันเชลล์ โทร. 053-061075หรือ อ.แม่สะเรียงก็ CBRP ก็ได้นะค่ะ เพราะเราทำงานร่วมกันค่ะ

 

                

                

        ปฐมพยาบาลให้คุณตาค่ะ                           เส้นทางพาคุณตาไปส่งบ้าน

                     ถึงแล้ว

 

     จากการที่ได้ออกพื้นที่ครั้งนี้นะค่ะ ดิฉันคิดว่าเราไม่ควนทอดทิ้งพวกเค้า  ควรให้ความเอาใจใส่ และการกินอยู่ ก็น่าสงสารมาก  ลองคิดดูสิค่ะ  อยู่บ้านเราเด็กในเมืองอยากกินอะไรก็ได้กิน   กินไม่หมดก็ทิ้ง  แล้วเด็กบนดอยละค่ะ  พวกเค้าอยากกินแต่ก็ไม่ได้กินเลย  แม้กระทั่ง สุนัขค่ะ  น่าสงสาร หัวจะโต ตัวเล็ก ๆ  สงสัยไม่ได้กินข้าว  และจากปะสบการต้องเตรียมตัวอีกเยอะ  กระเป๋ายา ค่ะลืมไม่ได้เลย   เตรียมปฐมพยาบาล เพราะ ในสถานที่แบบนั้น ไม่มี โรงพยาบาล และ อนามัยเลย  และครั้งต่อไปนะค่ะ เราจะไปกันที่ อ.สบเมย ค่ะ  เค้าบอกว่าเส้นทางยากมาก

  ปล. ใครมีความประสงค์จะบริจาคเสื้อผ้าเก่า ๆ  หรือขนม นมเนย ที่อยากจะให้เด็กบนดอยนะค่ะ ติดต่อได้ที่ ศูนย์การศึกษาพิเศษ  ประจำจังหวัดแม่ฮ่องสอนนะค่ะ อยู่ที่ปางหมูค่ะ  ตรงข้ามกับปั้มน้ามันเชลล์ โทร. 053-061075หรือ อ.แม่สะเรียงก็ CBRP ก็ได้นะค่ะ เพราะเราทำงานร่วมกันค่ะ

                         อาหารการกินของเด็กบนดอยค่ะ                        นี่เลยน้องสมรักษ์

 

                 

 

หมายเลขบันทึก: 173277เขียนเมื่อ 26 มีนาคม 2008 21:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 18:53 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (8)

สวัสดีครับ น้ององุ่น

  • ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ครับ
  • พิมพ์ยังตกอีกหลายคำนะครับ แต่พี่ให้อภัยให้น้องได้ เพราะคงจะตื่นเต้นในขณะที่พิมพ์
  • น้ององุ่นมีจิตใจ โอบอ้อมอารี ทำงานประเภทคงจะเหมาะสมที่สุดแล้ว แล้วอย่ารีบเปลี่ยนงานล่ะ
  • เสาหิน พี่ได้ยินชื่อมาประมาณ 10 กว่าปีแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้ไปสักที พอน้องได้ไปเล่าเหตุการณ์ให้ฟังรู้สึกอิจฉาเล็กๆ
  • คราวหน้าถ้าไป อ.สบเมย ให้เขียนมาเล่าอีกน่ะ เพราะบ้านพี่อยู่ตรงนั้น ไม่ทราบว่าจะไปตำบลอะไรหรือไปทุกตำบล แต่พี่เดาว่า คงเป็น ตำบล แม่สวด,แม่สามแลบ หรือสบเมย 3 ตำบลนี่แหละเพราะกันดารกว่าตำบลอื่น
  • ถ้าไปตำบลสบเมย แล้วไปบ้านแม่ทะลุอย่าลืมแวะเยี่ยมบ้านพี่ด้วยแล้วกัน ถามคนในหมู่บ้านเขารู้หมด บ้านพี่อยู่ใกล้บ้านกำนันลองถามเขาดู
  • ฝากบอกอรสา ว่า ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ มิน่าหายไปนาน อย่างนั้น อีกไม่นานคงเอาหลานออกมาวิ่งเล่นในเมืองบ้างนะครับ

สวัสดีค่ะพี่องุ่น

  • ทำงานแบบนี้ต้องใจรักและมีความเสียสละมากๆเลยนะคะ
  • ขอชื่นชมจากใจค่ะ
  • อากาศร้อนมากๆเลย รักษาสุขภาพด้วยนะคะพี่

สวัสดีครับ น้องเพชร

คืนนี้ พี่จะท่องราตรีกับ น้องปลายดอยกองมูนะครับตลอดทั้งคืนก็ได้ ดูสิใครอดกว่าใคร ส่วนน้ององุ่นตอนนี้คงหลับไปละมั่ง ไม่เห็นทีท่าจะตอบสนองเลย

จากคนที่หัวเราะเสียงดังที่สุดในห้อง ป.บัณฑิต

มีของที่ไม่ใช้แล้ว เช่นเสื้อผ้าหนังสือ เป็นถุงใหญ่หลายถุงเลยครับ แต่หาที่รับบริจาคไม่ได้ครับ ในหาดใหญ่

ขอบคุณนะค่ะที่ให้กำลังใจ ถ้าว่างไป อ.สบเมยด้วยกันนะค่ะ

คิดว่าค่ำไหนนอนนั่น

สวัสดีค่ะ

- อ.สังเวียร ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน (คิดว่ไม่มีคนอ่านแล้วนะเนี่ย)

-สนใจจะไป สบเมยมั๊ยค่ะ ต.ที่จะไป มีแพลนไว้ จะทุกตำบล แต่ต้องดูระยะเวลาว่า ได้กี่ตำบลค่ะ อย่าง แม่สะเรียง จะไให้หนดทุกตำบลแม่จริง ๆ แล้ว ได้ไปแค่ 3 ตำบล จริง ๆ แล้วที่แม่สะเรียงนะค่ะ แผนที่วางไว้ 1 อาทิตย์ แต่ 17-18 มีนาคม มีกีฬาที่เชียงใหม่ ก็เลยมีเวลาแค่ 2วัน

-ถ้าเป็นไปได้ถ้ามีเบอร์กำนันน่าจะดีนะค่ะ

- อ๋อลืมค่ะ อ.สังเวียร คิดว่าชอบงานนี้นะค่ะ คงไม่ออกหรอกค่ะ ถ้าเค้าไม่ไล่ออก ( ตลาที่จะถึงเปลี่ยนผอ.ค่ะ คนปัจจุบัครบรอบ 60 ปี แล้ว)

- ค่ะถ้ามีของที่ไม่ใช้แล้ว เช่นเสื้อผ้าหนังสือ สามารถบริจาคได้ที่ ศูนย์การศึกษาพิเศษ ที่อยู่ในจังหวัดได้นะค่ะ เพราศูนย์การศึกษาพิเศษ มีบทบาทหน้าที่เหมือนกันค่ะ ทุกที่ต้องออกหน่วยสำหรวจข้อมูลเพื่อช่วยเหลือผู้พิการค่ะ หรือจะส่งมาแม่ฮ่องสอนก็ได้นะค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ไปมาแล้วบ้านเสาหินข้างไปพม่าไปนอนบ้านห้วยทรายเขตพม่าห่างจากเขตชายแดน2-3กม.รุ้จักกับคนขายของที่ชายแดนชื่อว่าพี่พรถ้ามีโอกาสจะไปอีก วันที่ไป22-25/11/52

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท