หมาน้อยเพื่อนรัก.....
วันนี้แทบจะไม่ได้ทำงานประจำเลย ดู Slide CBC ของผู้ป่วย Leukemia และ ของผู้มาตรวจสุขภาพช่วงเช้าประมาณ 10 คนเอง ตกบ่ายมาก็เข้าประชุมตามระเบียบ น้องๆที่ห้องเริ่มจะไม่สนใจหัวหน้าแล้วหล่ะ อาชีพหลักคือการประชุม เลิกประชุมเกือบ 5 โมงเย็นกลับมาที่ห้องทำงาน น้องๆกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือบไปเห็นจดหมายข่าว LO ของศูนย์อนามัยที่ 5 ฉบับล่าสุดเดือนมีนาคม 2551 ได้อ่านคอลัมน์ของ ผอ. ศูนย์ฯ นายแพทย์สุเทพ เพชรมาก ท่านได้มีโอกาสไปราชการที่ไต้หวัน ท่านรู้สึกประทับใจเกี่ยวกับ ฉือจี้ ซึ่งเป็นองค์กรการกุศลที่ใหญ่ที่สุดในไต้หวัน มีสมาชิกร่วม 6 ล้านคน ท่านเลยถ่ายทอดสิ่งที่ท่านได้ไปสัมผัสมาเล่าให้ลูกน้องฟัง เบื้องหลังของความสำเร็จของฉือจี้ คือ งานแยกขยะ ที่มีอาสาสมัครกว่า 50,000 คน ออกไปเก็บขยะตามบ้านแล้วส่งเข้าโรงงานแยกขยะ ซึ่งใช้กำลังคนล้วนๆในการแยกขยะ อาสาสมัครเหล่านี้มีทั้งนักธุรกิจ ผู้จัดการ วิศวกร แพทย์ และครูอาจารย์ นอกจากงานแยกขยะจะทำรายได้ให้แล้ว ฉือจี้ยังได้อาศัยงานแยกขยะในการฝึกฝนพัฒนาจิตใจของอาสาสมัครให้เป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตน ไม่รังเกียจการใช้แรงงานและมีจิตสำนึกในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ซึ่งท่านผอ.สุเทพต้องการจะพัฒนาเจ้าหน้าที่ศูนย์อนามัย ให้มองเห็นคุณค่าของทุกสิ่ง หรือแง่ดีของทุกคน ก็เลยจัดตั้งชมรมการรีไซเคิลขยะ โดยเรียกประชุมกลุ่มลูกจ้าง ให้สมัครเป็นสมาชิกชมรม ได้รับผลประโยชน์จากการนำขยะไปขาย ซึ่งแนวความคิดนี้เราเองเห็นด้วยกับท่านอย่างยิ่ง นอกจากมีรายได้เพิ่มแล้ว เจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยยังมีความสัมพันธ์ที่ดีในกลุ่มจากการทำกิจกรรมร่วมกันด้วย
จากที่เราเล่าให้นายฟังเราแค่อยากจะบอกนายว่า... ขยะที่ถูกทิ้งอย่างไร้ค่า แต่จริงๆแล้วกลับมีคุณค่าอย่างที่เราคิดไม่ถึง เฉกเช่นเดียวกับคนที่ถูกมองว่าเป็นคนไร้ค่า เป็นภาระของสังคม เมื่อเรามองให้เห็นคุณค่าของเขา ย่อมไม่มีใครที่ไร้ค่าฉันนั้น .... เพราะฉะนั้นสังคมต้องให้โอกาสกับคนที่ไม่มีโอกาส..... นายเห็นด้วยกับเราไหมหล่ะ...............
รักจ๊ะ.... ซางคำ
สวัสดีค่ะ
เราต้องให้โอกาสกับทุกๆคนที่เขามีชีวิตค่ะ
รัก เห็นใจ เข้าใจ ให้โอกาสค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบพระคุณทั้งครูอ้อยและคุณหมอนนท์ที่แวะเข้ามาทักทายคะ ... จงให้โอกาสกับคนที่ไม่มีโอกาส.. ใช่ไหมคะ