เมื่อต้องถึงเวลาที่จะปิดเทอม นักเรียนดีใจ ตื่นเต้นกันยกใหญ่ ผู้ปกครองก็ดีใจไม่ต้องจ่ายเงิน หรือ บางคนต้องกลุ้มใจที่ต้องเลี้ยงลูกเอง เป็นต้น แต่สำหรับครู ก็จะมีทั้งดีใจ และสบายใจ ที่ได้พักได้หยุดงานบ้างเหมือเป็นการพักร้อน แต่สำหรับครูคนนี้กลับคิดว่ามันนานไปที่จะไม่ได้เจอลูกๆในห้องเรียน รู้สึกว่าเหงา (เหงาปาก) ช่วงนี้ก็เตรียมตัวในการสอนในภาคเรียนใหม่ เข้าร้นหนังสือ ทำสื่อใบงานให้เจ้าพู่กันทดลองก่อนใช้ แหะๆไม่รู้ว่าหนุทดลองของครูจะไหวเปล่า วันนี้จะเล่าเรืองเจ้าพู่กันกับสุนัขของเขาให้อ่านคะ ที่บ้านเลี้ยงสุนัขหนึ่งตัว ตั้งชื่อว่ายู่ยี่คะ มันท้องและคลอดลูกตายทั้งแม่และลูกเลยเสียใจกันใหญ่ พอผ่านมาได้สองอาทิตย์เรานึกว่าเขาจะหายเศร้าแล้ว ตอนเย็นกลับบ้านเห็นพู่กันตาแดงถามว่าร้องไห้แน่ ทำไมหรือ พู่กันบอกว่า ดูหนังแล้วคิดถึงยู่ยี่ เราก็เลยบอกว่าชีวิตคนเรานะก็ต้องเจอแบบนี้และลูกต้องแข้มแข็งและทำความเข้าใจยอมรับความจริงที่ต้องเจอไว้นะ เช่นเมื่อลูกไม่มีแม่ หรือพ่อ ในวันข้างหน้าจะไม่เสียใจมากนะคะ พู่กันบอกคะหนูจะจำไว้คะ อีกสี่ห้าวันต่อมาพ่อน้องพู่กันเขาชอบไก่ชน เขาเลี้ยงไก่ชนหลายตัว ไว้ชนบ้างขายบ้าง วันนั้นมีเพื่อนของพ่อเขามาที่บ้านแล้วคุยกันเรื่องไก่ชนว่า ไก่เขาตายเขาเสียดายมากซื้อมาแพงแล้วตายคิดถึงมัน พู่กันได้ยินก็ปลอบเพื่อนพ่อว่า ลุงคะต้องทำใจนะคะอีกหน่อยถ้าลุงไม่มีพ่อและแม่จะได้ไม่เสียใจมากเหมือนตอนไก่ลุงตายคะ เท่านั้นและทั้งกลุ่มที่นั่งคุยอยู่ก็หัวเราะวงแตกคะ จนแม่ต้องพาพู่กันมาอธิบายใหม่ เอาละคะปิดเทอมแล้วพักผ่อนแล้วแต่อย่าปิดใจพักนะคะเพาระเราต้องเป็นครูตลอดเวลา
คิดถึงน้องพู่กันจัง เด็กกำลังเรียนรู้ ไม้อ่อนดัดง่าย แต่ต้องดัดให้ดีละ ถ้าดัดไม่ดีเสียรูปร่างก็แก้ไขลำบาก บอกว่าครูุลุงฝากความคิดถึงนะครับ