เคยใช้บริการ บขส. ตจว. รึปล่าว..(บริษัทขนส่งที่ต่างจังหวัดค่ะ)
หลายวันก่อนได้มีโอกาสใช้บริการรถประจำทางของ บขส.คันหนึ่ง เพราะเป็นต่างจังหวัดไม่ใช่ใน กทม. ก้อเลยไม่มีโอกาสได้ใช้ของ ขสมก. (จำไม่ได้ว่าเบอร์อะไร..แต่รู้จุดมุ่งหมายที่จะไป..55) ซึ่งเป็นบริการที่ประชาชนทั่วไปใช้กันเป็นประจำ (เค้าก้อเลยเรียกว่ารถประจำทาง..มั๊ง..คิดว่างั้นนะ) คุณ ๆ เคยใช้บริการมั้ยคะรถเมล์อ่ะ..แหมทำเป็นงง..ที่อยากเก็บมาเล่าให้ฟังก้อเรื่องมีอยู่ว่ารถคนนี้มีคนเก็บสตางค์แล้วก้อเด็กรถ(คนเดียวควบ 2 ตำแหน่ง..หุหุ) ตลอดระยะทางที่นั่งมากับรถคันดังกล่าว..ไม่ว่าผู้โดยสารคนไหนก้อแล้วแต่ ลงตรงไหนก้อแล้วแต่..พนักงานเก็บสตางค์ควบตำแหน่งเด็กรถ..ก้อจะถามผู้โดยสารตลอดสายว่าลงตรงไหนครับๆ...ทั้งยังบริการส่งของ..หิ้วของ..ถือของ..อันแสนจะพะรุงพะรังของท่านผู้โดยสารทั้งหลาย..ที่ร่วมชะตากรรมบนรถคันนี้ทุกท่านอย่างยินดี..(หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดี..ค่ะ..ขอบอก) แต่ที่ประทับใจมากที่สุดก้อคือ มีคุณยายอยู่คนหนึ่ง (มาคนเดียว) มีช้าวของหลายถุงรวมอีก2 ลัง แย้วก้ออีก 2 กระเป๋า(โต ๆ) ตอนยายจะลง (ใกล้ถึงบ้านอะเนอะ)ก้อบอกกะเด็กรถควบตำแหน่งคนเก็บตังค์(เหมือนเดิม) ว่า..ยายจะลงกรอก(ยายพูดภาษาโบ)ข้างหน้าอะ พอถึงแยกแล้วก้อป้ายแล้วก้อไปอีกนิดๆก้อจะถึงกรอก..อะนะให้สักเกตป้ายแล้วก้อมีแยกเลยไปอีกหน่อย มีบ้านอ่ะ(โอ๊ย..ฟังแย้วปวดขมองแทน..จะจอดถูกมั๊ยเนี๊ยะ) แต่ขอโทษ..เด็กรถควบ 2 ตำแหน่ง บอกลูกพี่(คนขับ) ให้ชะลอรถไปเรื่อย ๆ แล้วก้อถามว่าใช่เปล่า ..ถึงยัง..ใชมั๊ย..นี่เปล่า..ถึงยัง..(ช่วงนี้ยายก้อบอกว่าเออๆ อีกหน่อยเกือบถึงแล้วไปเรื่อยๆ) โดยไม่แสดงอาการที่ไม่พอใจอะไร..พอถึงบ้านยาย..เด็กรถคนเดิมถามมีของอะไรบ้างยายก้อชี้บอกแล้วก้อหิ้วของที่พอจะหิ้วได้..เด็กรถควบ 2 ตำแหน่งบอกมาถือให้..แล้วก้อตามลงไปส่งถึงหน้าบ้าน (ยายปฏิเสธพลันวัน..แต่เด็กรถหิ้วของถึงบ้านแล่ว) ย้อนกลับมาถึงบรรยากาศในรถคันดังกล่าว ทุกคนในรถก้อจะอมยิ้ม..เห็นความน่ารักของคุณยายและเด็กรถคนนี้..อะเนอะ... ส่วนตัวกัสจังเองก้อมีโอกาสได้แอบอมยิ้มถึงความมีน้ำใจของคนไทยที่ยังหลงเหลือ..อีกมากมายในเนื้อที่ด้ามขวานทองนี้จ้า...แล้วคุณละมีโอกาสแสดงน้ำใจ ไมตรีที่ดี กับใครรึยัง เล่าให้ฟังบ้างก้อได้นะ...คุณคิดว่าสังคมปัจจุบันมีอีกมากแค่ไหนที่เห็นคนมีน้ำใจเอี้ออารีย์ต่อกัน!!!
ความเห็น (6)
พี่หนิงก็เกิดและโตที่กทม.ค่ะ แต่ก็ย้ายตามคุณพ่อ(ตำรวจ) ไปตจว.บ่อยๆ ตอนที่นั่งรถบขส.(สีส้ม)แรกๆก็ตื่นเต้นแบบนี้ค่ะ มีเรื่องประทับใจเสมอ
รถสีส้มแม้ว่าจะร้อน ช้า ไม่มีแอร์แต่สิ่งหนึ่งที่มีเสมอคือ น้ำใจค่ะ หลายๆครั้งที่เจอ ขนาดคนจะไป อยู่กลางทุ่ง หรือวิ่งตามหลังรถอยู่ลิบๆ แต่ถ้ามีคนบนรถมองเห็น ไม่ว่าจะผู้โดยสาร คนขับหรือเด็กรถก็ตาม จะบอกกันว่า ให้รอคนที่กำลังตามมาเสมอ พร้อมจะรอและเดินทางไปด้วยกันค่ะ หรือบางทีที่นั่งเต็ม ก็จะเห็นช่วยกันขยับ ให้นั่งเบียดกันไป ไปด้วยกัน
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง คนไทยใจดีอย่างนี้ต้องชื่นชม ขอยกนิ้วให้เด็กรถควบสองคนนี้แน่มาก เป็นคนดีมีน้ำใจ แล้วกัสจังอย่าลืมไปดูนะว่ารถคันนี้เบอร์อะไร จะได้ให้พี่น้องชาวประจวบช่วยกันอุดหนุนบริการ
- สวัสดีค่ะ น้องกัสจัง
- ไม่อยากเล่า เดี๋ยวจะรู้ว่า ป้าแดง เป็นสาวลาดพ่าว
- แถวบ้านเรียกรถหวานเย็นค่ะ บางที ปวดฉี่ยังจอดให้เลยค่ะ
- แบบนี้ไปเจอที่ลาวด้วยละ ให้เด็กออกมาโบกรถว่ารอด้วย แม่กำลังอาบน้ำ คนในรถที่ไม่คุ้นเคย หน้าเปลี่ยนสีกันเลย
- แต่คนแบบนี้ คนจะเลือกใช้บริการเป็นลำดับสุดท้าย หากมีทางเลือกค่ะ
- น้ำมันแพง ป้าแดง ก็ว่าจะทำชีวิตให้ช้าลงด้วยการ นั่งเมล์แบบนี้ละค่ะ ไปช้อปปิ้งในเมือง
- อิอิอิ
เออหนอ น่ารักซะจริง ๆ กับรถโดยสารในชนบท ลองเป็นในเมืองสิ มีหวังยายแกกลิ้งเข้าประตูบ้านเลย....
กัสจัง...
อ่านแล้ว น่าย้ายไปอยู่บ่อนอกบ้างจัง...แบบว่า อยากนั่งรถส้มบ้าง (อันที่จริงก้อเคย
นั่งมาบ้างแหล่ะ...กว่าจะถึงบ้านก้อเกือบแก่ 555 + )
หวัดดีจ้ะน้องกัสจัง ชวนมาเที่ยว ประจวบ ถ้าไปจริงจะเจอ กัสจังไม๊หน๊อ ถ้าไปเมืองชลโทรหาพีเลยนะ โทรเข้า ศบอ.ไหนก็ได้ ถามหาพี่นัน เจอแน่นอน จะต้อนรับให้อิ่มแปร้ทุกมื้อ น้ำใจ พวกเดียวกัน