เคยใช้บริการ บขส. ตจว. รึปล่าว..(บริษัทขนส่งที่ต่างจังหวัดค่ะ)
หลายวันก่อนได้มีโอกาสใช้บริการรถประจำทางของ บขส.คันหนึ่ง เพราะเป็นต่างจังหวัดไม่ใช่ใน กทม. ก้อเลยไม่มีโอกาสได้ใช้ของ ขสมก. (จำไม่ได้ว่าเบอร์อะไร..แต่รู้จุดมุ่งหมายที่จะไป..55) ซึ่งเป็นบริการที่ประชาชนทั่วไปใช้กันเป็นประจำ (เค้าก้อเลยเรียกว่ารถประจำทาง..มั๊ง..คิดว่างั้นนะ) คุณ ๆ เคยใช้บริการมั้ยคะรถเมล์อ่ะ..แหมทำเป็นงง..ที่อยากเก็บมาเล่าให้ฟังก้อเรื่องมีอยู่ว่ารถคนนี้มีคนเก็บสตางค์แล้วก้อเด็กรถ(คนเดียวควบ 2 ตำแหน่ง..หุหุ) ตลอดระยะทางที่นั่งมากับรถคันดังกล่าว..ไม่ว่าผู้โดยสารคนไหนก้อแล้วแต่ ลงตรงไหนก้อแล้วแต่..พนักงานเก็บสตางค์ควบตำแหน่งเด็กรถ..ก้อจะถามผู้โดยสารตลอดสายว่าลงตรงไหนครับๆ...ทั้งยังบริการส่งของ..หิ้วของ..ถือของ..อันแสนจะพะรุงพะรังของท่านผู้โดยสารทั้งหลาย..ที่ร่วมชะตากรรมบนรถคันนี้ทุกท่านอย่างยินดี..(หน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสอารมณ์ดี..ค่ะ..ขอบอก) แต่ที่ประทับใจมากที่สุดก้อคือ มีคุณยายอยู่คนหนึ่ง (มาคนเดียว) มีช้าวของหลายถุงรวมอีก2 ลัง แย้วก้ออีก 2 กระเป๋า(โต ๆ) ตอนยายจะลง (ใกล้ถึงบ้านอะเนอะ)ก้อบอกกะเด็กรถควบตำแหน่งคนเก็บตังค์(เหมือนเดิม) ว่า..ยายจะลงกรอก(ยายพูดภาษาโบ)ข้างหน้าอะ พอถึงแยกแล้วก้อป้ายแล้วก้อไปอีกนิดๆก้อจะถึงกรอก..อะนะให้สักเกตป้ายแล้วก้อมีแยกเลยไปอีกหน่อย มีบ้านอ่ะ(โอ๊ย..ฟังแย้วปวดขมองแทน..จะจอดถูกมั๊ยเนี๊ยะ) แต่ขอโทษ..เด็กรถควบ 2 ตำแหน่ง บอกลูกพี่(คนขับ) ให้ชะลอรถไปเรื่อย ๆ แล้วก้อถามว่าใช่เปล่า ..ถึงยัง..ใชมั๊ย..นี่เปล่า..ถึงยัง..(ช่วงนี้ยายก้อบอกว่าเออๆ อีกหน่อยเกือบถึงแล้วไปเรื่อยๆ) โดยไม่แสดงอาการที่ไม่พอใจอะไร..พอถึงบ้านยาย..เด็กรถคนเดิมถามมีของอะไรบ้างยายก้อชี้บอกแล้วก้อหิ้วของที่พอจะหิ้วได้..เด็กรถควบ 2 ตำแหน่งบอกมาถือให้..แล้วก้อตามลงไปส่งถึงหน้าบ้าน (ยายปฏิเสธพลันวัน..แต่เด็กรถหิ้วของถึงบ้านแล่ว) ย้อนกลับมาถึงบรรยากาศในรถคันดังกล่าว ทุกคนในรถก้อจะอมยิ้ม..เห็นความน่ารักของคุณยายและเด็กรถคนนี้..อะเนอะ... ส่วนตัวกัสจังเองก้อมีโอกาสได้แอบอมยิ้มถึงความมีน้ำใจของคนไทยที่ยังหลงเหลือ..อีกมากมายในเนื้อที่ด้ามขวานทองนี้จ้า...แล้วคุณละมีโอกาสแสดงน้ำใจ ไมตรีที่ดี กับใครรึยัง เล่าให้ฟังบ้างก้อได้นะ...คุณคิดว่าสังคมปัจจุบันมีอีกมากแค่ไหนที่เห็นคนมีน้ำใจเอี้ออารีย์ต่อกัน!!!
ความเห็น
พี่หนิงก็เกิดและโตที่กทม.ค่ะ แต่ก็ย้ายตามคุณพ่อ(ตำรวจ) ไปตจว.บ่อยๆ ตอนที่นั่งรถบขส.(สีส้ม)แรกๆก็ตื่นเต้นแบบนี้ค่ะ มีเรื่องประทับใจเสมอ
รถสีส้มแม้ว่าจะร้อน ช้า ไม่มีแอร์แต่สิ่งหนึ่งที่มีเสมอคือ น้ำใจค่ะ หลายๆครั้งที่เจอ ขนาดคนจะไป อยู่กลางทุ่ง หรือวิ่งตามหลังรถอยู่ลิบๆ แต่ถ้ามีคนบนรถมองเห็น ไม่ว่าจะผู้โดยสาร คนขับหรือเด็กรถก็ตาม จะบอกกันว่า ให้รอคนที่กำลังตามมาเสมอ พร้อมจะรอและเดินทางไปด้วยกันค่ะ หรือบางทีที่นั่งเต็ม ก็จะเห็นช่วยกันขยับ ให้นั่งเบียดกันไป ไปด้วยกัน
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง คนไทยใจดีอย่างนี้ต้องชื่นชม ขอยกนิ้วให้เด็กรถควบสองคนนี้แน่มาก เป็นคนดีมีน้ำใจ แล้วกัสจังอย่าลืมไปดูนะว่ารถคันนี้เบอร์อะไร จะได้ให้พี่น้องชาวประจวบช่วยกันอุดหนุนบริการ
- สวัสดีค่ะ น้องกัสจัง
- ไม่อยากเล่า เดี๋ยวจะรู้ว่า ป้าแดง เป็นสาวลาดพ่าว
- แถวบ้านเรียกรถหวานเย็นค่ะ บางที ปวดฉี่ยังจอดให้เลยค่ะ
- แบบนี้ไปเจอที่ลาวด้วยละ ให้เด็กออกมาโบกรถว่ารอด้วย แม่กำลังอาบน้ำ คนในรถที่ไม่คุ้นเคย หน้าเปลี่ยนสีกันเลย
- แต่คนแบบนี้ คนจะเลือกใช้บริการเป็นลำดับสุดท้าย หากมีทางเลือกค่ะ
- น้ำมันแพง ป้าแดง ก็ว่าจะทำชีวิตให้ช้าลงด้วยการ นั่งเมล์แบบนี้ละค่ะ ไปช้อปปิ้งในเมือง
- อิอิอิ
เออหนอ น่ารักซะจริง ๆ กับรถโดยสารในชนบท ลองเป็นในเมืองสิ มีหวังยายแกกลิ้งเข้าประตูบ้านเลย....
กัสจัง...
อ่านแล้ว น่าย้ายไปอยู่บ่อนอกบ้างจัง...แบบว่า อยากนั่งรถส้มบ้าง (อันที่จริงก้อเคย
นั่งมาบ้างแหล่ะ...กว่าจะถึงบ้านก้อเกือบแก่ 555 + )
หวัดดีจ้ะน้องกัสจัง ชวนมาเที่ยว ประจวบ ถ้าไปจริงจะเจอ กัสจังไม๊หน๊อ ถ้าไปเมืองชลโทรหาพีเลยนะ โทรเข้า ศบอ.ไหนก็ได้ ถามหาพี่นัน เจอแน่นอน จะต้อนรับให้อิ่มแปร้ทุกมื้อ น้ำใจ พวกเดียวกัน