มีความฝันอันงดงาม 2
ใครกัน... ทำความฝันหายไป
เทพธิดาน้อยผู้ซุกซนองค์หนึ่ง หลงทางเข้าไปในความฝันของเด็ก ๆ เธอพบว่าความฝันของเด็กเหล่านั้นไม่มีความสนุกสนานอันใดเลย เธอจึงได้เสกความฝันของเด็กให้กลายเป็นนิทานท้องฟ้า มีเดือนดาว มีเจ้าหญิง เด็ก ๆ ต่างติดใจ วันต่อมาเด็ก ๆ จึงเข้านอนแต่หัวค่ำ เพื่อที่จะได้หลับฝัน
เทพธิดาน้อยจะคอยสังเกตจิตใจของเด็กในตอนกลางวัน แล้วเธอจะกลับมาเสกให้ฝันถึงสิ่งนั้นในตอนกลางคืน นับแต่นั้นมาความฝันของเด็กจึงเต็มไปด้วยสีสันตลอดมา
แล้ววันหนึ่งเมื่อเด็ก ๆ กลับต้องมีภาระหนักเพิ่มขึ้น ในแต่ละวันครุ่นคิดแต่เรื่องเข้าใจยาก ต้องเรียนพิเศษ ต้องกวดวิชา การบ้านที่มากมายไม่หวาดไม่ไหว เทพธิดาน้อยรู้สึกสับสนมาก เพราะที่ผ่านมาเคยเสกแต่เรื่องสนุกซุกซน จึงไปปรึกษาเมฆและดาว ดาวจึงแนะนำเทพธิดาน้อยใช้สิ่งบันทึกช่วยจำแล้วอธิษฐาน คงจะเสกให้เด็ก ๆ ได้
คืนหนึ่งหลังจากเสกฝันเสร็จ เทพธิดาน้อยจึงเสกสมุดบันทึกตามคำแนะนำ เมื่อเด็กคนแรกบนโลกตื่นมาตอนตีสี่เพื่อไปโรงเรียน เทพธิดาน้อยจึงจดทันที แต่เรื่องยากในใจเด็กมีมากเกินไป ค่ำคืนเด็กก็หลับไปโดยไม่ได้ฝัน แล้วตื่นมาด้วยความหม่นหมองไม่ร่าเริงแจ่มใส
ราตรีหนึ่งเทพธิดาน้อยก็เผลอหลับ ความฝันของเด็กก็หายไปด้วย เป็นความเดือดร้อนของผู้ใหญ่ที่ต้องคิดหาวิธีการให้เหล่าเด็ก ๆ ได้หลับอย่างมีความสุข เช่นนิทานก่อนนอน เพลงกล่อมเด็ก แต่เด็กก็ใช่ว่าจะยอมหลับไปโดง่าย เวลาผ่านไปเนิ่นนาน เด็ก ๆ ก็พากันลืมเลือนความฝันเสียสิ้น
เมื่อขาดคนเสกฝัน ดวงดาวก็คงเหงา จึงได้กระซิบต่อกันให้รีบขึ้นเต็มท้องฟ้าทันทีที่ความมืดมาเยือน เพื่อว่าเด็ก ๆ จะได้เห็นและเก็บและจดจำไปฝันบ้าง แล้วเด็กน้อยคนหนึ่งก้ได้เห็น ติดใจในความงดงามของดวงดาว จึงออกมาดูทุกคืน ความคิดคำนึงทำให้เธอได้เก็บเอาไปฝัน ความฝันที่เธอไต่ขึ้นไปเล่นบนฟ้านั่นพร้อมกับเพื่อน ๆ อีกมากมาย
เด็ก ๆ ได้พบเทพธิดาน้อยหลับอ่ยู่ ด้วยความคลับคล้ายคลับคลา แล้วเด็ก ๆ ก็ได้เสกของเล่นขึ้นมาอวดกัน เมื่อตื่นขึ้นคำถามหนึ่งที่เกิดขึ้นในใจของเทพธิดาน้อยคือ เด็ก ๆ จะเหลืออะไรในฝัน เมื่อไม่มีคนช่วยเสกให้
แต่เด็กทุกคนกลับถามและจะเสกสิ่งที่ต้องการให้ เทพธิดาน้อยจึงคิดได้ว่า อันที่จริงแล้วเด็กคิดเองได้ ฝันเองได้ เทพธิดาน้อยจึงอำนวยพรให้เด็กไว้ว่า
เมื่อสำเนียงเสียงดาวดังกังวาล ขอให้เด็กน้อยยิ้มหวานหลับนานถึงเช้าวันใหม่
แต่พรนี้จะใช้ได้เฉพาะวัยเยาว์เท่านั้น เพราะเพียงความเยาว์วัยของเด็กเท่านั้นที่จะได้ยินเสียงกังวานของดวงดาว
นี่เป็นนิทานร่วมสมัยจากวรรณกรรมปฏิสัมพันธ์ ช่วงชั้นที่ ๑
อยากให้คุณอ่าน อยากฝากคำถามกับสายลมและดวงดาวเช่นกันว่า ใครกันทำความฝันของเด็ก ๆ หายไป ใครกันทำจินตนาการของเด็ก ๆ หายไป เด็กทุกคนฝันเองได้ คิดเองได้ ดั่งนิทาน แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ที่ทำให้ความฝันของเด็กหายไป
คืนความฝันให้พวกเขาเถอะ อย่าเอาภาระอันหนักอึ้งโถมใส่พวกเขา อย่าเอาความรู้ที่เด็กไม่มีวันได้ใช้ใส่เข้าไปในความคิดของเขา เขามีวัยเยาว์ที่ไม่มากนัก ให้เขาได้ยินสำเนียงของดวงดาวบ้าง ให้เขาได้แหนหน้ามองความสุกสกาวของฟ้ายามค่ำคืนบ้าง ก่อนที่เขาจะเข้านอนและหลับฝัน แล้วตื่นมาในเช้าวันที่สดใส
ครูธีระ เงินแก้ว
ใน ตชด.ช่างกลปทุมวันอนุสรณ์๑๐
ความเห็น (1)
อืม ฝันดีฝันเด่น ขอชัดๆตรง 6 ตัวนะ