สรรพสิ่ง ย่อมโรยลา ไปตามอายุขัย

แม่คะ

 

           สืบเนื่องจาก ใบชุมเห็ดเทศ ทำให้หนูต้องทำความสะอาดที่นอน ห้องนอนของพ่อ ตลอดจนห้องน้ำและเสื้อผ้าตั้งแต่โมงเช้าจนถึงสี่โมงเช้า   วันนี้แม่บ้านก็ไม่มา บอกว่ามีงานบุญวัดแถวบ้าน หนูเลยต้องทำเอง แขนหนูก็ยังไม่หายปวด ทรมานเหมือนกันแต่จำเป็นต้องทนต้องทำค่ะ กวาดบ้านหน่อยเดียวนิ้วก็พอง ดูเป็นผู้ดีคุณหนูจังเลยนะคะ

 

           เครื่องซักผ้าก็ใช้งานไม่ได้ค่ะ แม่บ้านก็ไม่บอก แต่ดีหน่อยช่วงซักพอทำงานได้ไม่งั้น หนูซักผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม คงไม่ไหว ไปจ้างซักก็คงไม่มีใครรับ

 

             เครื่องใช้ภายในบ้านเรา เริ่มโรยลาไปตามอายุขัยแล้วนะคะ    แม้แต่หน้าต่าง ประตูบ้านก็เริ่มปิดไม่ได้สนิท ประตูรั่วเพิ่งซ่อมไปก็สนิมมากัด กร่อนอีกแล้วค่ะ

 

              หนูมานั่งตรองดู บางทีเราซื้อบ้าน  เราคงต้องมีเงินส่วนหนึ่งเก็บไว้ซ่อมด้วย รวมถึงอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน ก็คงต้องดูแล บำรุงรักษา เพื่อให้อายุการใช้งานได้ยาวนาน หากทรุดโทรมไปเพราะเสื่อมสภาพแล้ว หากจำเป็นก็คงต้องหาซื้อมาใหม่ ประตูหน้าต่าง เป็นสิ่งจำเป็นก็ต้องซ่อมแซมดูแล

 

              ดูแล้ว ไม่มีอะไรที่ยั่งยืนถาวรหรอกนะคะ หนี้สินเลยไม่มีวันจบสิ้นเช่นกัน หากเราไม่มีเงินสำรองเอาไว้ สำหรับการซ่อมแซมดูแลรักษา

            

              หนูคงต้องตรวจสอบดูแลบ้านอย่างจริงจังแล้วมังคะ เพราะไม่มีใครอีกแล้วใช่มั้ยคะที่จะช่วยหนูได้ หนูยังไม่ค่อยคุ้นกับบ้านซักเท่าไร พ่อเองก็ดูเหมือนว่ายังหวงบ้านอยู่เลย จะทำอะไร พ่อก็มองตาม จัดบ้านใหม่ พ่อก็ให้แม่บ้านจัดกลับเหมือนเดิมที่เคยเป็น  เหมือนแม่ที่ไม่ยอมให้หนูเอาโต๊ะกินข้าวมาวางข้างเคาร์เตอร์  ตอนนี้หนูเลยเป็นเหมือนแม่บ้านอีกคนที่คอยมานั่งเฝ้าพ่อ เตรียมข้าวเตรียมน้ำเตรียมยาให้ เท่านั้นเอง

                       เครียดไม่น้อยเลยนะคะ

 

22 มีนาคม 2551 : 22.35 น.