ความใจร้อนของแม่ (3)

ในวันหนึ่งที่อากาศร้อนจัด ผมมีนัดกับเพื่อนชาวญี่ปุ่นที่เดินทางมาเยี่ยมเมืองไทยเป็นประจำ คราวนี้เขาพักที่โรงแรมเล็ก ๆ แถวซอยสุขุมวิท 24

ก็เลยนัดกับแม่ว่า จะพาครอบครัวไปรับเพื่อนก่อน แล้วเลยไปรับแม่ที่บ้าน เพื่อออกไปรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน

ขณะที่เรากำลังจัดการป้อนข้าว อาบน้ำ ให้เจ้าตัวเล็ก ซึ่งตอนนั้นอายุราวขวบครึ่ง คุณแม่ก็โทร. มาถามหนึ่งว่า ถึงไหนแล้ว ก็เลยเรียนท่านว่าใกล้จะออกจากบ้านแล้ว

จากนั้นก็ออกไปรับเพื่อนที่โรงแรมที่พัก ทางอ้อมและรถติดเล็กน้อย กว่าจะไปถึงบ้านแม่ก็ราว ๆ ใกล้เที่ยงวัน

พบคุณแม่ยืนขมวดคิ้วอยู่ริมถนนหน้าบ้าน ไม่แน่ใจว่าท่านออกมายืนตากแดดรออยู่ตรงนั้นนานแค่ไหน แต่สังเกตจากอาการควันออกหู คาดว่าอาจจะราวครึ่งชั่วโมง ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง

โถ... คุณแม่ผู้เสียสละของผม นั่งรออยู่ในบ้านร่ม ๆ ก็ทนรอไม่ไหว ผมรู้สึกผิดบาปมาก จึงจำไม่ได้เลยว่าเราไปรับประทานอาหารเที่ยงกันที่ไหน อย่างไรในวันนั้น