ใครหน้าไหนที่ไม่ “รักตัวกลัวตาย”

 

คนบางคนกลัวความทุกข์ จึงต้องหนีความทุกไป “ฆ่าตัวตาย”
แต่คนส่วนใหญ่กลัวความตายจึงต้องทุกข์อย่างไม่เว้นวาย จมอยู่กับความทุกข์ไปจนตาย แดดิ้นกัน

คน ๆ หนึ่ง คน ๆ นั้น คนหน้าแรก คนหน้า “ทุกข์” นั้น เป็นคนที่ไม่ “รักตัวกลัวตาย”
“คนหน้าทุกข์” เขาไม่รักตัวกลัวตาย เพราะเขานั้น “ทุกข์” อย่างแสนสาหัสจนเขา “คิด” ว่าทุกข์นั้น หนักหนาสาหัสไปเสียยิ่งกว่า “ความตาย”

ความทุกข์นั้นหนักจริงไหม หนักเพียงใด ถ้าใครไม่พบ ไม่ปะ ไม่เจอเข้ากับตนเองแล้วนั้นก็ไม่มีวันที่จะได้รู้สึกว่า “ทุกข์” นั้นสาหัสและสากรรจ์ถึงเพียงใด

“คนที่ทุกข์” นั้นเขาทุกข์อย่างแสนสาหัสเหมือนประดุจหนึ่งยกเขาพระเมนมาทับอยู่บนกลางอก เหมือนประหนึ่งยกไฟบรรลัยกันต์มารดอยู่ที่กลางใจ
แต่บางคนมีทุกข์ ก็จัดการกับทุกข์ได้ไซร้เพียงแค่ใช้มือหยิบยกปัดแหว่งก็หายไปไม่อยู่นาน

ทุกข์ที่แท้จริงนั้นอยู่ตรงไหน และจะดับทุกข์นั้นได้อย่างไร? คำถามนี้ คำถามหนึ่ง คำถามใด ช่างพ้องกับคำถามที่ว่า “พระพุทธเจ้าทรงสั่งสอนอะไรกับปวงชน”

พระพุทธองค์ทรงตรัสสอนเพียงเรื่อง “ทุกข์และความดับทุกข์”
ทุกข์คือจุดแท้ในศาสนาขององค์ศาสนาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

ทุกข์และทางดับทุกข์อยู่ที่ใด ไม่เว้นวายก็คือ “จิต”

จิตที่ “หลง”
หลงอยู่ในความยึดมั่น ถือมั่น ว่าสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มองเห็นได้ยิน รับสัมผัส หลงละเมอเพ้อรักว่าสิ่งต่าง ๆ นั้นคือ “ความจริง”

“คนที่ทุกข์” ก็เพราะเนื่องด้วยหลงว่า “ทุกข์” นั้นคือเขา หลงว่า “ทุกข์” นั้นเป็นตัวเรา หลงว่า “ทุกข์” นั้นหนอ คือ “ความจริง”

ความจริงของชีวิตนั้นเป็นเรื่องของอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตตา ที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่และดับไป
“ทุกข์” นั้นเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และสามารถดับไปได้ด้วยลมหายใจที่ “สบาย”

ความรู้ในทุกข์และความดับไปซึ่งทุกข์ เปรียบประดุจเกาะป้องกันตนเองไปให้ไปขลุก สะดุด และหยุดในอารมณ์ที่ไม่ “รักตัวกลัวตาย” จนต้องหนี ต้องหลบไป “ฆ่าตัวตาย” ให้ชีพวายสิ้นจากโลกใบนี้ไป

การป้องกันความทุกข์เป็นสิ่งที่ยอดยิ่งมาที่สุดเหนืออื่นใด แต่ถ้าใครปล่อยให้จิตและดวงใจพบทุกข์ไซร้เร่งแก้พลัน

หายใจเข้าสบาย หายใจออกสบาย ป้องกัน "ทุกข์" ได้อย่างยอดยิ่ง

ถ้าเกิดทุกข์ขึ้นแล้วในใจจริง ให้หาสิ่ง "ดีงาม" ทำ ค้ำใจตน

 

ใจที่ทุกข์ คือใจวุ่น ครุ่นคิดลั่น เร่งกอบสิ่ง ประเสริฐพลัน จุนใจได้

ทำดีเล็ก ทำงามน้อย ใจสบาย จะไม่คิด "ฆ่าตัวตาย" เพราะทำดี

 

ทำดีด้วย หายใจด้วย สบายแน่ ใจสบายแก้ "ทุกข์" สรรพสิ่ง แน่จริงหนอ

"ทุกข์" หน้าไหน เผชิญหน้า ไม่ท้อตรอง ทำดีหนึ่ง หายใจสอง รักษาตน...