โทรเลข

          ตอนนี้ที่บ้านกำลังมีกิจกรรมทยอยส่ง “ตะแล๊บแก๊บ” หรือ “โทรเลข” หรือ “Telegraph” ซึ่งจะหยุดให้บริการในสิ้นเดือนเมษายน พ.ศ.2551 นี้  ให้ลูกหลานเก็บเป็นที่ระลึกคนละฉบับ เนื่องจากพอจะมีญาติโยมอยู่แถวๆ ไปรษณีย์กลางจึงสะดวกโยธิน  และเจ้าหน้าที่ก็จะดีใจมากที่มีคนไปใช้บริการ  ส่งไปแล้วญาติโยมก็โทรบอกปลายทางว่าส่งแล้วนะให้คอยรับ

                ฝ่ายปลายทางก็ตั้งใจร้อรอดูว่าเจ้าโทรเลขหน้าตาเป็นอย่างไร  พอได้รับซองเขียวๆ  ก็บอกว่านี้นะหรือ  ก็ต้องอธิบายกันยืดยาว แต่สรุปว่าก็เหมือนกันที่พวกหนูส่งเอ็มกัน แต่สมัยก่อนไม่มีโทรศัพท์มือถือ  ไม่มีอินเทอร์เน็ต  โทรศัพท์สาธารณะก็ไม่มี  โทรศัพท์บ้านแทบไม่เห็น  การสื่อสารแบบเร็วที่สุดก็จะใช้วิธีส่งโทรเลขและถือว่าราคาสูง  ผู้เฒ่าผู้แก่รุ่นทวดชอบพูดว่าไปส่ง          ตะแล๊บแก๊บ เพราะมาจากคำว่า “Telegraph”  และยังเล่าเลยไปถึงการเคาะรหัสมอร์สที่ควรจะรู้จักและน่าจะฝึกฝน เพราะเป็นรหัสสากลนอกจากภาษาพูด ที่จะควรจะได้รู้ไว้เรื่องนี้ลูกบอกว่าอ๋อเคยเห็นเพราะเห็นในหนัง  

ส่วนที่ส่งให้เพราะเนื่องจากอยากให้พวกหนูเก็บไว้เล่าให้ลูกหลานฟัง แถมคาดว่าจะเป็นของแปลก ของหายากเมื่อพวกหนูโตขึ้น

          จำได้ว่าตนเด็กๆ ต้องเรียนวิธีส่งโทรเลข  ส่วนข้อสอบมักถามว่า อะไรเป็นการสื่อสารที่เร็วที่สุด  แต่ไม่เคยเห็นหรอกว่าหน้าเป็นอย่างไร มาเป็นเรื่องใกล้ตัวก็สมัยตอนเรียนมัธยมปลาย  ที่มีเพื่อนจากต่างจังหวัด  เพราะเพื่อนชอบชวนไปไปรษณีย์  และก็ไปโทรเลขกลับไปหาพ่อแม่  เช่น “ถึงแล้ว” ใช้ตอนจากบ้านไปเรียนหนังสือ  “พรุ่งนี้ 10 โมงรับที่สถานีรถไฟด้วย” ใช้ตอนจะกลับบ้าน  และ  “ส่งเงินด้วย” เรื่องนี้สำคัญไว้ใช้ตอนใกล้สิ้นเดือนหรือตอนขัดสน

                ช่วงนี้ใครสนใจจะเก็บโทรเลขเป็นที่ระลึก  ก็ยังพอจะมีเวลาอีกหลายวัน

[tiya]

• ฟังข่าวเรื่องนี้แล้ว รู้สึกเกิดอาการ  อาลัยอาวรณ์ "โทรเลข" ขึ้นมาทันที
• โดยส่วนตัว ไม่ค่อยใช้โทรเลข ใช้น้อยมากๆ  สมัยที่ยังไม่มีคอมพ์ ก็ใช้น้อย 
• เกิดอาการอยากเก็บ โทรเลขเป็นที่ระลึก สงสัยต้องส่งโทรเสข หาตัวเอง เพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึกซะแล้ว (อนาคต เผื่อเป็นของเก่า น่าเก็บสะสม)

ข้อความ

ด่วน โทรเลขจะหยุดให้บริการแล้ว