ข้อค้นพบประการที่สอง เนื่องจากสิทธิในหลักประกันสุขภาพถือเป็นสิทธิในชิวิตร่างกาย อันเป็นส่วนหนึ่งในสิทธิมนุษยชนขั้นพื้นฐาน ด้วยเหตุนี้ทำให้ไม่มีใครอยากจะปฏิเสธสิทธิในหลักประกันสุขภาพของคนไร้รัฐ[1] เพราะการปฏิเสธสิทธิในหลักประกันสุขภาพของคนไร้รัฐย่อมเป็นการปฏิเสธคุณค่าในความเป็นมนุษย์ด้วย
ในทางปฏิบัติ เราพบความจริงว่าสถานพยาบาล และบุคคลากรทางการแพทย์มักให้การรักษาผู้ป่วยโดยไม่คำนึงว่า บุคคลเหล่านั้นจะเป็นคนไทย หรือต่างด้าว จะมีบัตรประชาชน หรือไม่ก็ตาม เช่น กรณีพยาบาลจิ๋วแห่งโรงพยาบาล ..... [2] กรณี .... (ใส่ตัวอย่าง good pratice) แต่ในบางครั้ง ความพิการในสถานะบุคคลก็ก่อให้เกิดอุปสรรค เช่น กรณีน้องออย[3]... กรณีป้าเจรียง[4]....(ใส่ตัวอย่าง bad practice )
ในทางนโยบาย พบว่า.....(แปะไว้ก่อน)
เป็นการชอบ(ด้วยกฎหมาย)หรือไม่หากตีความให้ “บุคคลทุกคน” ตามมาตรา 5 แห่ง พรบ.หลักประกันสุขภาพแห่งชาติ หมายถึง “คนสัญชาติไทย” เท่านั้น ?? (แปะไว้ก่อนค่ะ)
ไม่มีความเห็น