หน้าต่างแห่งโอกาส

สมัยนี้ เราไม่ได้ส่งลูกไปหาพระฤาษี หรือเป็นศิษย์ก้นกุฏิ  ที่ต้องจากบ้านไปไกล  โลกของเด็กทุกวันนี้ คือบ้านและโรงเรียน  ดังนั้นความร่วมมือและแนวทางที่สอดคล้องกันของพ่อ แม่ ครู จึงเป็นปัจจัยสำคัญในการพัฒนาเด็ก  เริ่มจาก พ่อกับแม่ ตกลงกันให้ได้ก่อน การตกลงกับ คุณปู่ คุณย่า คุณตา คุณยาย คุณป้า ฯ จึงตามมาได้  แล้วก็มาร่วมมือกับคุณครู ผนึกกำลังกันพัฒนาเด็กๆ ของเรา

ข้อคิดดีๆ จากโครงการนำร่อง "ร่วมด้วยช่วยกันสร้างสรรค์เด็กเพลิน" ที่จัดโดย โรงเรียนเพลินพัฒนา  เป็นการอบรมเชิงปฏิบัติการให้กับครอบครัวอาสาสมัครจำนวน ๒๐ ครอบครัว  โดยจะต้องมาเป็นคู่  จะเป็นพ่อ กับ แม่  หรือคนใดคนหนึ่งจับคู่มากับคนในบ้านอีกคนหนึ่ง  และจัดให้กับคณะครูอาสาจำนวน ๑๘ คน มาเข้าอบรมจำนวน ๔ ครั้ง  เริ่มครั้งแรกวันจันทร์ที่ ๒๕ ก.พ.๕๑ 

วิทยากร อาจารย์ศศิธร ไพธีกุล และ คุณเกียรติยง ประวีณวรกุล

-------------------------------------------------------------------------

หน้าต่างแห่งโอกาส 

มีแค่ช่วงเดียวของชีวิตเท่านั้น  ผ่านแล้วผ่านไปเลย เช่น  เด็กที่โตแบบไม่ได้ฝึกฝนกล้ามเนื้อตามวัย  ไม่ได้กระโดดโลดเต้นตามวัย  ก็อาจเล่นกีฬาไม่เก่ง

คนเราเรียนรู้โลกแค่สองกระบวนการ คือ เลียนแบบ กับการทดลอง  ลองผิดลองถูก  คนเราต้องการสะสมชัยชนะเล็กๆ น้อยๆ ตลอดเวลา  เพื่อสร้าง Self-esteem 

ตัวอย่าง

เอาหนูครอกเดียวกัน แบ่งเป็นสองกลุ่ม

·       กลุ่ม 1 เลี้ยงในห้องที่มีแต่เส้นตั้ง  เดินหลบเสา  แต่เจอขอบโต๊ะตกโต๊ะเลย

·       กลุ่ม 2 เลี้ยงในห้องที่มีแต่เส้นนอน  เจอขอบโต๊ะหยุดได้ แต่เดินชนเสา 

 

พัฒนาการของเด็ก

๒-๓ ขวบหาความเป็นตัวของตัวเอง

๓-๕ ขวบ ต้องการทำสิ่งต่างๆให้สำเร็จด้วยตนเอง  ต่อต้าน  เพราะอยากรู้ว่าตัวเองทำอะไรได้  อยากสำเร็จ  ถ้าเราเข้าไปยุ่งสิ่งที่เขากำลังทำอยู่  เขาจะร้องให้เราทำกลับไปให้เหมือนเดิม  เพราะเขาอยากลองทำด้วยตัวเอง 

เราให้โอกาสเด็กได้สะสม “ชัยชนะ” ของเขาเองหรือยัง  เขาอยากเรียนรู้ขอบเขตของชีวิต  เขาจะหยั่งไปเรื่อยๆ ว่าอะไรทำได้ขนาดไหน

เวลาห้ามเด็ก  ขอให้สะกิดตัวเองว่า ที่เราห้ามเด็กแบบนั้น  มันจำเป็นหรือเปล่า  ที่สำคัญ  ผู้ใหญ่ทุกคนในบ้านต้องปฏิบัติเหมือนกัน  ถ้าผู้ใหญ่ไม่เป็นเสียงเดียวกัน  ก็ไม่มีวันฝึกวินัยได้  วินัยคือการรู้ว่ากรอบที่จะปฏิบัติในชีวิตนี้อยู่ตรงไหน เรียกว่า กาลเทศะ 

วินัยเกิดจาก

o        กฎเกณฑ์ชัดเจน

o        เอาจริง ให้เกิดการกระทำ ไม่ขู่

o        สม่ำเสมอ  อันนี้เจอว่าบางครั้งพ่อแม่ไม่สม่ำเสมอ  ขึ้นกับอารมณ์ของพ่อแม่  เรากำลังสอนลูกให้กะล่อน  ดูอารมณ์พ่อแม่ว่าจะทำตามกฎไหม

o        สงบ  ผู้ใหญ่ต้องบอกเด็กด้วยท่าทีที่สงบ ไม่ใช้อารมณ์

เด็กจะเรียนรู้  เปรียบเทียบความเหมือน  ความแตกต่าง  ดูว่ากฎมีข้อยกเว้นกับเขาได้ไหม

เราต้องสอนให้ลูกมีวินัยเข้าไปในเนื้อในตัว  ไม่ว่าจะมีคนอยู่หรือไม่  เขาก็จะมีวินัยแบบนั้น  เกิด super ego หิริโอตัปปะ