ไม่รู้ซิครับ เกิดไม่ทัน Mark Twain (1835-1910)
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าเวลาเป็นสิ่งมีค่า ก็ต้องใช้อย่างคุ้มค่า
Cooking Warriors
หลังจากเล่นกอล์ฟมาสิบปี ฝีมือดีพอใช้ได้ แต่อยู่ดีๆ ผมก็เลิก เลิกมาครบสองปีในเดือนนี้; หลายปีก่อน หลังจากป่วยหนัก เดินเป๋ไปเป๋มา เปิดประตูบ้าน พิมพ์ดีด วิ่งหรือกระโดดก็ไม่ได้ วันนั้นคิดหนักว่าจะทำอย่างไรกับชีวิต จะอยู่ได้อย่างไรถ้าไม่สามารถทำในสิ่งที่อยากทำ
วันนี้รู้แล้ว (ส่วนอาการที่เป็นข้างบนก็หายแล้ว และตั้งใจจะไม่เป็นอีก) คือก็อยู่อย่างที่อยู่นั่นแหละ; สิ่งใดที่ไม่ใช่ปัจจัยสี่ ก็เป็นเพียงความสะดวกสบาย ไม่ใช่สิ่งที่ขาดไม่ได้ มีคนตั้งเยอะที่ไม่ได้เล่นกอล์ฟ แล้วไม่ได้ใช้คอมพิวเตอร์ ไม่เห็นจะต้องดิ้นรนอะไร
แต่คืนนี้ก็มีเรื่องที่ต้องคิดมากมายอีกแล้ว แต่แทนที่จะคิดหาคำตอบ ดันกลับมาดูกอล์ฟอีกครั้งหนึ่ง แล้วดูเว็บไปเรื่อยๆ ไปเจอบล็อกที่เคยดูมาเมื่อครึ่งปีที่แล้ว ชื่อ Cooking Warriors ประกอบไปด้วยบรรดาพ่อครัวแม่ครัวที่นำเอาตำรับอาหารและขนมมาแลกเปลี่ยนกัน
อันนี้เป็นอะไรที่ผมโง่มาก นึกๆ ดูก็แปลกดี ทำงานอะไร ไปไหนมาไหน มักมีคนชมว่าเก่ง มีความรู้มาก มีผลงานในระดับที่หลายคนไม่คิดแม้แต่ว่าจะมีโอกาสได้ทำ กระทบกับคนเป็นล้านคน -- แต่ผมกลับทำอาหารไม่เป็น ถ้าไม่พึ่งคนอื่น อดตายแน่ครับ แล้วที่มีคนชมว่าเก่ง ก็ไม่มีความหมายถ้าหากว่าไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ที่คิดจะทำประโยชน์ ก็จะไม่ได้ทำ
กลับมาเรื่องที่ต้องคิดในคืนนี้ ในขณะนี้ก็ยังไม่มีคำตอบ แต่คืนนี้จะนอนหลับสบาย คิดว่าสำหรับปัญหาใหญ่ๆ และซับซ้อนแบบนี้ ต่อให้คิดหาคำตอบได้ เวลานำไปปฏิบัติ ก็มักจะไม่ตรงกับคำตอบที่คิดไว้อยู่ดี เพราะว่าเรื่องที่ซับซ้อน มักจะมีองค์ประกอบที่ควบคุมไม่ได้อยู่หลายอย่าง การแก้ไขปัญหาซับซ้อนที่ต้องการความร่วมแรงร่วมใจของคนหลายๆ คน ไม่ใช่เรื่องนี้ตัวเราจะไปกะเกณฑ์ให้คนอื่นมาทำตามที่เราคิดเอาไว้ได้ทั้งหมด ถึงจะมีอำนาจ เพราะคนเรามีความแตกต่าง มีความคิดเป็นอิสระ ย่อมมองสถานการณ์แตกต่างกันไป
ในกรณีของปัญหาซับซ้อนแบบนี้ แทนที่จะหาคำตอบที่ชัดแจ้ง (เหมือนเวลาทำข้อสอบ) ผมมักหาแนวทาง แทนที่จะหาคำตอบ แนวทางให้กรอบของคำตอบ ซึ่งหากกรอบนั้นเป็นสิ่งที่รับได้ แค่นั้นก็พอแล้ว รายละเอียดค่อยปรึกษาหารือกัน
เอ.. วันนี้เขียนอะไรเรื่อยเปื่อย
ฝากเทคนิคใหม่ซึ่งโผล่มาวันนี้ไว้ก็แล้วกันครับ
คงมีสมาชิกหลายท่านที่เตรียมบันทึกด้วย Microsoft Word จนเรียบร้อย แล้วนำมาปะใน GotoKnow วันนี้ Editor ของ GotoKnow มีฟังก์ชั่นใหม่ เห็นเป็นปุ่มรูปกระดาน Paste Board ที่มีตัว w (ขณะนี้อยู่ในแถวล่าง ตำแหน่งรองบ๊วย)
ปุ่มนี้จะตัด embedded format เช่นแบบอักษร ขนาดอักษร ออก ทำให้ข้อความ "สะอาด" ขึ้น จากนั้น ท่านใช้ Editor ของ GotoKnow แต่งสีเอาอีกที
ส่วนการปรับขนาดอักษร แนะนำให้ใช้ตามความเห็นนี้ ทั้งนี้เพื่อจะให้ข้อความสะอาด เป็นเฉพาะตัวหนังสือจริงๆ ทำให้ปุ่มปรับขนาด (A เล็ก A ใหญ่ ที่มุมบนสุดทางขวาของทุกหน้า) สามารถใช้ได้ และยังทำให้ท่านสะดวกหากจะใช้ template อื่นๆ ที่จะมีมาในอนาคต; ข้อดีอีกอย่างหนึ่งคือตัวหนังสือในความคิดเห็น จะเป็นขนาดเดียวกับในตัวบันทึก
หมายเลขบันทึก: 166865เขียนเมื่อ 23 กุมภาพันธ์ 2008 03:21 น. ()แก้ไขเมื่อ 2 มิถุนายน 2012 16:53 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (14)
สวัสดีค่ะ คุณ Conductor
ท่าทางจะเป็นคนช่างคิด จากลูกกอล์ฟกลายเป็นอาหารได้ จริงๆไม่เชื่อหรอกค่ะว่าทำอาหารไม่เป็น มีสูตรมาให้ตั้งเยอะแยะ แต่จะอร่อยหรือเปล่าอีกเรื่อง..โทษนะคะไม่ได้ตั้งใจกวน แต่คิดอย่างนั้นจริงๆ ทำได้แต่ไม่เคยทำมากกว่า หรือมีอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่า คือพยายามให้กำลังใจ...
จริงๆจะมาขอบคุณเรื่องสูตรอาหารที่ลิงค์มาค่ะ
คือว่าเป็นคุณชายเสียเคยครับ
ตำรับอาหาร ส่วนใหญ่เขียนโดยนักเรียนไทยที่เรียนอยู่ต่างประเทศ น่าจะเหมาะสำหรับการพลิกแพลงในท้องถิ่นธุรกันดาร (ต่างประเทศ) ที่วัตถุดิบหายากครับ
You're not alone in giving up a game of golf for sleep time ..family time.. blogging time .. it's a fashion trend in *not* playing golf:
More Americans Are Giving Up Golf
"Over the past decade, the leisure activity most closely associated with corporate success in America has been in a kind of recession. ....
More troubling to golf boosters, the number of people who play 25 times a year or more fell to 4.6 million in 2005 from 6.9 million in 2000, a loss of about a third."
I'm glad to know that .. after all .. didn't Mark Twain said "Golf is a good walk ruined!"
เห็นจริงด้วยครับที่ว่า เราอาจไม่เก่งไปทุกด้าน ด้านหนึ่งห่วย อีกด้านหนึ่งเด่น ทุกคนก็จำเป็นต้องพึ่งพา ทำให้ผมนึกถึง บทความของอาจารย์สกล (pheonix) เกี่ยวกับเรื่องที่ ต้องยอมให้ตัวเองห่วยบ้าง
ผมเองก็ทำอาหารไม่เป็น แต่ก็มีข้อดีคือ ไม่ต้องล้างจานมากนัก และ ได้กินอาหารอร่อยตามที่ต้องการโดยไม่ต้องออกแรง แถมยังได้มีโอกาสเพิ่มรายได้ให้กับร้านอาหารอีกด้วย HA........
... คือต้องมีสติและยอมรับความจริงครับ จึงจะรู้ว่าทำอะไรได้ดี ทำอะไรไม่ได้ดี การทำได้กับการทำได้ดี ก็ไม่เหมือนกัน แล้วเป็นเรื่องที่อันตรายสำหรับคนฉลาด ที่มองอะไรทะลุปรุโปร่ง เข้าใจไปหมด เพราะว่าการเข้าใจ กับการทำได้ดีเป็นคนละเรื่องครับ อ่านไม่เหมือนกัน สะกดก็ไม่เหมือนกัน
ผมเป็นคนหนึ่งที่เล่นกอล์ฟ ดูเกมส์กอล์ฟ(เมื่อคืนก็ดู WGC) เพราะชอบ แต่ไม่ได้เล่นพนันและไม่ได้เล่นแบบเอาเป็นเอาตาย เพียงแค่ recreation ที่หมอแนะนำว่า ควรออกกำลังกายเพิ่มไขมัน HDL หน่อย ไขมันอื่นๆไม่ควรเพิ่มลดซะ(ฮา).. ที่เลือกกอล์ฟเพราะชอบ เราจะไปกันกับกลุ่มผู้เฒ่า สูงอายุรุ่นพี่พี่ที่เกษียรราชการแล้วน่ะครับ เป็นเพื่อนท่านบ้าง เราก็เก็บตกประสบการณ์ชีวิตที่ออกมาจากท่านเหล่านั้นในระหว่างเกมส์มากมาย ฝีมือก็พอไปวัดไปวาได้
ทำอาหารไม่เป็น แต่ชอบทานอาหารภรรยาทำ เพราะเธอทำอร่อยมากเลยกลายเป็น "ข้าวต้มมัดกันสองคน" นี่แหละ อิอิ
หน้าตา g2k เปลี่ยนไป แต่ดีขึ้นมากเลยครับ ชื่นชมทีมงาน
สวัสดีค่ะ
อ่านบันทึกนี้แล้ว มาคิดถึงตัวเอง เรื่องอาหารค่ะ เป็นคนไม่ชอบทำกับข้าว ทำพอเป็น แต่ไม่เก่งเลย มีอยู่ครั้งหนึ่ง เกิด นึกอยากจะเปิด ร้านอาหาร...ไปปรึกษาลูก...เขารีบบอกว่า...ขอให้การทำร้านอาหาร เป็นสิ่งสุดท้ายในโลกที่แม่จะทำเถอะนะ แม่ทำไม่รุ่งหรอก เพราะจริงๆแล้ว แม่ไม่ชอบทำอาหาร....ก็เลยยกเลิกโครงการไปค่ะ
เป็นความจริง ที่ว่า คนเราไม่เก่งทุกด้านหรอก บางอย่าง ก็ไม่ได้เรื่อง
แม้กระทั่งการเย็บปักถักร้อย ก็ไม่เก่ง ทำพอเป็น เพราะใจไม่ชอบค่ะ
ตอนอยู่มัธยม เคยตั้งใจ ร้อยมาลัยมะละ ดอกพุด เป็นรูปสารพัดอย่าง เพื่อจะเอาคะแนนอย่างเดียว
ปรากฏว่า ครูเข้าใจผิด คิดว่าเราเก่ง เอาไปประกวดงานกาชาด ได้ที่ 3 ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่แย่มากๆในชีวิต จำได้ไม่ลืม เป็นความกดดันค่ะ ขณะที่ประกวด อยากจะลุกขึ้น เอาพวงมาลัยที่กำลังร้อย ขว้างทิ้งด้วยซ้ำ เลยเข้าใจค่ะว่า การไปบังคับให้เด็กเรียนอะไรที่เขาไม่ชอบน่ะ เขารู้สึกอย่างไร มันไม่มีความสุขเลยจริงๆค่ะ
ขอบคุณสำหรับบันทึกนี้ค่ะ
พี่บางทราย: ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตาครับ แม้แต่เวลาจะตาย ก็ไม่เห็นโลงศพเหมือนกัน ถ้าโชคดี ผ่านตรงนั้นไปได้ บางทีคนเราก็เข้าใจ "ความไม่มี" หรือ "ความมีที่จริงๆแล้วไม่มี" มาขึ้นมาได้บ้างครับ
ตัวของเรา เราไม่ดูแล แล้วจะให้ใครมาดูแลครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่ไม่มีข้าวต้มมัด
พี่ศศินันท์: ผมว่าลูกพี่โชคดีมากนะครับ
กินกล้วยง่ายกว่า ไม่ต้องหัดทำ แต่ยังไม่ได้ข้อสรุปเรื่อง G2B ว่าใครจะเหมาะสมได้เป็น Master สงสัยต้องโหวต
แต่ว่าจะลองทำไก่ตุ๋นฟักมะนาวดองแน่ๆ เดี๋ยวไปหาซื้อมะนาวดองพรุ่งนี้ดีกว่า ที่บ้านชอบกิน
เป็นกำลังใจให้ครับ
ทุกอย่างอยู่ที่ใจครับ
ขอบคุณครับสำหรับ link cooking worrier เข้าไปดูแล้วชอบมากครับ
คุณซูซาน: กินกล้วย อย่าลืมปอกเปลือกนะครับ เรื่องกล้วยๆ บางทีก็ไม่กล้วย
คุณ softmail: ใช่แล้วครับ ทุกอย่างเริ่มต้นจากใจ ทั้งงานและชีวิต สามารถทำให้เกิดประโยชน์และสนุกสนานไปพร้อมกันได้ครับ
ผมหัดทำอาหารด้วยตัวเอง ตอนเล่าแม่ว่าทำกับข้าวกินเป็น แม่พูดสั้นๆ ว่าดีใจกว่าที่ได้เกียรตินิยมเสียอีก เพราะเกียรตินิยมทำอาหารไม่เป็น อาจอดตายได้
ผมสะกดรอยคุณพราย1 ไป Cooking Warriors นั่นแหละครับ
คุณแม่ท่านพูดถูกนะครับ -- ของกินที่เอาใส่ปากทุกวัน วันละหลายมื้อ เรารู้จักมันแค่ไหน