ชายสองคน ที่มีความสุขของอิยิปต์ 2
วิถีชีวิตของคนอิยิปต์ในไคโร คงเหมือนวิถีชีวิตของคนในเมืองใหญ่ทั่วๆไป คือเร่งรีบและวุ่นวาย ข้าพเจ้าพอจะมองเห็นมุมสงบอยู่บ้างแถวย่าน coptic cairo หรือย่านที่อยู่ของชาวคริตส์ ที่นั่นเป็นที่เดียวที่รู้สึกสงบเงียบหน่อย
มีย่านหนึ่งที่เป็นแหล่งของการเดินซื้อของฝากของอิยิปต์ พวกเราก็ไปที่นั่น กัลยาณมิตรผู้รอบรู้ที่ไปด้วยกันบอกว่า ถ้ามาแถวนี้ต้องไปแวะที่ร้านกาแฟมีชื่อ ซึ่งมีแนะนำไว้ในหนังสือ lonely planet ฉบับอิยิปต์ เธอบอกว่าร้านกาแฟร้านนี้เป็นร้านประจำ หรือร้านโปรดของนักเขียนชาวอิยิปต์ท่านหนึ่ง และนักเขียนท่านนี้เป็นนักเขียนที่ได้รับรางวัลโนเบลด้วย (เธอบอกชื่อหนังสือที่เขาเขียนด้วย แต่ข้าพเจ้าจำชื่อไม่ได้ แถมบอกด้วยว่าเคยมีแปลเป็นภาษาไทยแล้ว ) พวกเราในกลุ่มหลายคนจัดอยู่ในพวกคอกาแฟ จึงตกลงใจไปที่นั่น
ร้านกาแฟที่อื่นๆ อาจจะเงียบๆ แบบผ่อนคลาย แต่ร้านที่ว่านี่อึกทึกครึกโครมเลยทีเดียว แถมไม่ได้ขายกาแฟอย่างเดียว ขายน้ำผลไม้ ขายเครื่องดื่มอื่นๆด้วย ในร้านมีคนแน่นมาก มีทั้งชาวอิยิปต์และชาวต่างชาติอยู่ที่นั่น ดูจากปริมาณคนในร้านบ่งบอกว่าร้านนี้ท่าจะได้รับความนิยมจริง แต่ข้าพเจ้านึกภาพไม่ออกว่านักเขียนรางวัลโนเบลที่ว่า ท่านจะมานั่งคิดงานเขียนของท่านออกได้ยังไง ในบรรยากาศแบบนี้ ?? หรือว่าอาจจะเป็นที่พบปะผู้คนและสร้างแรงบันดาลใจบางอย่างให้กับท่านนักเขียนผู้นี้
ตอนเราไปถึงก็สามทุ่มเข้าไปแล้ว คนเต็มร้านจนไม่มีโต๊ะว่างเลย แต่แล้วบริกรหนุ่มคนหนึ่งก็สามารถจัดสรรที่ให้พวกเราหกคนนั่งในร้านจนได้ นับว่าเขาเก่งมากที่จัดโต๊ะแทรกให้เราได้นั่งท่ามกลางหมู่คนในร้านนี้ ชายผู้นี้น่าประทับใจจริงๆ เขาต้อนรับเราด้วยรอยยิ้ม และเป็นรอยยิ้มที่มาจากใจเลยทีเดียว หลังจากจัดโต๊ะให้เราได้ เขาก็ถามว่าเรามาจากไหน พอบอกว่ามาจากเมืองไทย เขาก็ตะโกนไปทั่วร้านทำนองว่า พรรคพวกโต๊ะนี้มาจากเมืองไทยนะ ในท่ามกลางความวุ่นวายและการให้บริการคนมากมายในร้าน ชายผู้นี้กลับดูมีความสุขเอามากๆ พอเราถามถึงเมนูเครื่องดื่ม เขาก็ยิ้มกว้างแล้วบอกว่า ผมนี่แหละเมนู จากนั้นก็ร่ายยาวรายการเครื่องดื่มที่มีในร้าน ให้ฟัง ในขณะเดียวกันเขาก็ตะโกนประสานงานกับบริกรคนอื่นในร้านว่าโต๊ะนั้นต้องการอะไร โต๊ะนี้จะเพิ่มอะไรไปด้วย พอรับ order เขาก็เดินไปด้านในของร้าน ระหว่างทางเขาก็เก็บแก้วเครื่องดื่ม ที่ใช้แล้วตามโต๊ะต่างๆไปด้วย ชายผู้นี้สามารถใช้มือข้างเดียวประคองถาดขนาดย่อมที่มีแก้วเครื่องดื่มที่ใช้แล้วหลายใบวางอยู่ในนั้นอย่างแคล่วคล่องทีเดียว ดูแล้วถ้าเป็นเราทำแบบนี้คงทำให้แก้วในร้านแตกหลายใบแน่ งานการที่ชายผู้นี้ทำคือการให้บริการ และเป็นการดูแลผู้คนในร้านจำนวนมากทีเดียว แต่เขาทำได้ทุกอย่าง และที่น่าสนใจก็คือ ขณะที่เขาทำสิ่งนี้ใบหน้าเขามีแต่รอยยิ้ม เขามีความสุขกับงานที่เขาทำมาก และมีความสามารถเฉพาะตัวในการทำสิ่งต่างๆ ที่เกี่ยวกับงานของเขา ตั้งแต่รับ order เช็ดโต๊ะ เก็บโต๊ะ คิดเงิน จัดโต๊ะเสริมให้ลูกค้า ประสานงานกับบริกรคนอื่นๆในร้าน แถมยังมีเวลาพูดคุยสนุกสนานกับลูกค้าในร้านด้วย และตลอดเวลานั้นใบหน้าเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้มและดูมีความสุขอยู่กับทุกขณะเวลาที่เขาทำงานอยู่
การได้พบเห็นชายผู้นี้ทำให้ข้าพเจ้าเข้าใจว่า ไม่ว่างานการนั้นจะเป็นอย่างไรแต่ ถ้าเราทำด้วยความรักด้วยความตั้งใจ มันก็ทำให้เรามีความสุขในทุกขณะที่ทำงานนั้นได้เหมือนกัน มีไม่มากนักที่เราจะพบเห็นผู้คนในลักษณะนี้ งานพนักเสริพในร้านอาหารอาจจะดูเป็นงานต่ำต้อยในสายตาของคนบางคน แต่เมื่อทำด้วยใจแบบชายอิยิปต์ผู้นี้ เขาก็กลายเป็น Professional ไปเลยทีเดียว ที่สำคัญก็คือรอยยิ้มของเขามันบ่งบอกว่าเขามีความสุขอยู่ทุกขณะในเวลาปัจจุบัน และเขาก็ได้แบ่งปันความสุขความสบายใจให้คนที่อยู่ในร้านนั้นด้วย แม้แต่ข้าพเจ้าเองก็รู้สึกดี ร้านกาแฟแม้จะอึกทึก รสชาดก็อาจจะไม่ถูกใจนัก แต่การบริการระดับ Professional และด้วยความจริงใจพร้อมรอยยิ้มของชายผู้นี้ก็ทำให้เราประทับใจจนไม่อาจจะลืมได้ และดูเหมือนว่าเขาจะเป็นชายชาวอิยิปต์ที่มีความสุขมากๆทีเดียว
ความเห็น (3)
โหพี่ จำแม่นจริง ๆ เก็บทุกเม็ด
ไหนๆ ก็เข้ามาคุยแล้ว บอกชื่อนักเขียนรางวัลโนเบลที่ว่า พร้อมชื่อหนังสือมาหน่อย เพื่อความสมบูรณ์ของเนื้อหา เหอ เหอ
นักเขียนชื่อ Naguib Mahfouz ( นากิ๊บ มาฟูซ์ ) หนังสือเรื่อง Cairo Trilogy มีแปลเป็นภาษาไทยแล้วด้วย แต่ยังไม่เคยอ่านเหมือนกันค่ะ