13-2-51
วันนี้ดิฉันเกือบสติแตกเมื่อมีคนไข้สาวอายุประมาณ30มาให้ตรวจภายใน ที่สถาบันค่ะ
คุณเธอมาถึงก็เล่าว่าไปหาหมอที่โรงพยาบาลชานเมือง 5 ครั้งภายในสองเดือน
ตรวจภายใน ตรวจมะเร็ง ตรวจภายนอก ตรวจทุกๆอย่าง
หมอบอกไม่เหมือนกันเลยทั้ง5ครั้ง
บอกว่าไม่มีมะเร็ง มดลูกคล้ายๆจะโต อีกคนบอกว่าไม่เป็นอะไร
แต่ทำไมไม่หายปวดท้องนะคุณหมอ
มาตรวจที่บำราศอีกสองครั้งก็ยังไม่ทราบว่าเป็นอะไร
เมื่อเช้านี้มานอกเวลา หมอนุ้ยตรวจนอกเวลาและแนะนำให้ตรวจภายในอีก
ฉันอยากรู้ว่าฉันเป็นอะไรค่ะคุณหมอ
ดิฉันฟังแล้วปวดใจเพราะผู้ป่วยไม่ฟังคำถามที่ดิฉันถามเลย
ได้แต่พูดๆๆ ขอระบายว่าหมอให้หายโกรธก่อน
ดิฉันเลยให้ไปนอนขึ้นขาหยั่งตั้งสติก่อน
ส่วนดิฉันมาอ่านประวัติเก่า
2-3ปีที่ผ่านมา เคยมาตรวจภายในเรื่องปวดประจำเดือน
หมอนุ้ยซึ่งสื่อสารกับคนไข้ดีมากแล้วก็ยังไม่สามารถสร้างความเข้าใจได้
หลังจากนั้นดิฉันก็มาดูจิตตัวเองว่าเริ่มโกรธหรือยัง
พอเห็นอารมณ์โกรธ ความโกรธก็หายไปและสงสารผู้ป่วยแทน
ดิฉันค่อยๆตรวจภายในและอธิบายโรคให้คนไข้ฟังว่าน่าจะเกิดจากผังผืดในท้องซึ่งอาจจะเกิดจากการผ่าไส้ติ่งหรือมดลูกมีผังฝืด
ดิฉันขอร้องแกมบังคับห้ามมาตรวจอีกนะ หลายครั้งจนหมอเหนื่อยแล้วนะ
คนไข้เข้ามากราบใกล้ๆตักพร้อมขอบคุณที่บอกว่าไม่เป็นอะไรมาก
ดิฉันตกใจและรีบบอกด้วยความสงสารว่าไม่เป็นไร
นิทานเรื่องนี้สอนว่าหมอคงต้องสื่อสารให้คนไข้เข้าใจโรคและอาการของตัวเอง
เพื่อยอมรับสภาพและลดเวลามาโรงพยาบาล หลายครั้งค่ะ
กรณีนี้ใช้เวลาตรวจ7-8ครั้งเพราะหลายผู้เชี่ยวชาญหลายหมอและหลายโรงพยาบาลทำให้สื่อสารกับผู้ป่วยด้วยความรีบเร่งค่ะ
เป็นรูปนามของการปฏิบัติธรรมในการทำงาน ซึ่งท่านผอ.เห็นอานิสงค์ทันทีเลยนะคะ ......................ขออนุโมทนาค่ะ