ตำนานรัก ๘ >>>> รักสร้างสรรค์ <<<< นิทานภูตน้อยน่ารัก EM

น้องภีรฉัตร บูรณะกุล ๒ / ๑ คนนี้ เข้าร่วมกิจกรรมการ์ตูนกับครูพรรณาตั้งแต่ครั้งแรก ...จากนั้นก็พัฒนาการจนเป็นหัดเขียนเรื่องเล่า...เขาเขียนได้ดีทีเดียว.....วันหลังจะพิมพ์ผลงานของเขา....น่าสงสารครูพบความลับในผลงานของเขา...พ่อแม่ตายจากตั้งแต่ยังเล็กมาก.......เขาตั้งใจในการเรียนรู้และสร้างสรรค์ ......จากวาดรูปไม่ค่อยเป็นก็ฝึกหัด ....เขาเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือจนสาแก่ใจจึงจะวางหนังสือนั้น.......ช่วงนี้ก็กำลังศึกษากล้วยไม้.........ตอนนี้กล้วยไม้บ้านครูพรรรณา ร้อยละ ๕๐ ขยายพันธุ์ไปบ้านน้องฉัตรแล้ว และถูกบันทึกภาพร่างไว้ด้วยฝีมือของเขา...ครูเห็นแล้วอึ้งทึ่ง .....เสียว.........กล้วยไม้ของครูอยู่ในจิตสำนึกของเขาไปแล้ว...เขาวาดภาพร่างได้เหมือนมาก...จะวาดเมื่อกลับถึงบ้านแล้ว........

นิทานเรื่องนี้เดิมเป็นการ์ตูนจากค่ายลุยคลองฯ ...แต่ต่อมาเขียนเป็นนิทานเต็มรูปเพื่อส่งร่วมกิจกรรมนิทานกับหมุ่บ้านเห็ดหอม [email protected] ลองชมผลงานนะคะ

ภูติน้อยน่ารัก EM <h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> กาลครั้งหนึ่ง มีอาณาจักรที่รุ่งเรือง งดงามตระการตา ชื่อว่า “อาณาจักร โอ๊บ โอ๊บ” ขึ้นชื่อว่า อาณาจักร โอ๊บ </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">โอ๊บ ผู้อาศัยย่อมเป็นกบ</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> กบทั้งหลายอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข มีทะเลสาบใจกลางอาณาจักร หล่อเลี้ยงสรรพชีวิตที่นี่ โดยมีแม่น้ำ ลำธารแตกสายย่อยจากทะเลสาบที่มีน้ำจากผาสูงไหลเทลงมาตลอดปี ไหลลึกเข้าไปในอาณาจักรอย่างมากมาย จึงทำให้อาณาจักรนี้เต็มไปด้วยเกาะแก่งน้อยๆ ที่ล้อมไปด้วยสายน้ำ</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> แต่แล้วเมื่ออาณาจักรโอ๊บ โอ๊บ เริ่มเจริญขึ้นเป็นเมืองที่ทันสมัย เหล่าบรรดากบน้อยใหญ่ที่เคยว่ายน้ำเล่นกันก็เปลี่ยนมาใช้เรือมอเตอร์ที่ทำจากใบบัว ขับซิ่งกันอย่างเมามัน มีกิจกรรมต่างๆ เกิดขึ้นมากมาย จากเมืองที่เคยเงียบสงบก็แปรเปลี่ยนมาเป็นอาณาจักรที่เต็มไปด้วยแสงสีคึกครื้นในบัดดล</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ในขณะที่อาณาจักรเจริญขึ้นขยะก็เพิ่มขึ้นด้วย</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> เมื่อน้ำไม่มีความสำคัญกับกบในอาณาจักรนี้อีกต่อไป เหล่ากบจึงไม่ดูแลรักษาน้ำ มีการทิ้งขยะลงไปในลำคลองสายเล็กๆ ที่หล่อเลี้ยงอาณาจักร จนในที่สุดวันที่ขยะลอยอยู่เต็มผิวน้ำก็มาถึง ไม่มีแสงส่องลงไปถึงใต้ผิวน้ำ บรรดาสรรพชีวิตใต้น้ำไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้จึงต้องตายและลอยอยู่บนผิวน้ำ ส่งกลิ่นเหม็นไปทั่วอาณาจักร กลิ่นเหม็นนี้ทำให้แมลงวันสัตว์ผู้มีจมูกที่แสนวิเศษ มันสามารถได้กลิ่นที่อยู่ห่างไกล พวกมันยกฝูงพากันบินมาตอมซากสัตว์ที่ตายและขยะที่อยู่บนผิวน้ำ เมื่อแมลงวันเหล่านี้ได้อาหารอันอุดมสมบูรณ์พวกมันก็พากันออกไข่เพื่อขยายเผ่าพันธุ์ของมัน แมลงวัน ๑ ตัวสามารถออกไข่ได้ครั้งละเป็นจำนวนมากถึง ๒๐๐ ฟอง จากนั้นภายในเวลา ๑ – ๒ วันไข่เหล่านี้ก็จะกลายเป็นตัวอ่อนของแมลงวันซึ่งก็คือหนอนนั่นเอง ดังนั้นในลำคลองสายนี้จึงเต็มไปด้วยแมลงวันและหนอนไต่ตอมกันให้ยั้วเยี้ยเป็นที่น่าขยะแขยงยิ่งนัก </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> นอกจากนี้น้ำเสียจากโรงงานอุตสาหกรรมหลายแห่งของอาณาจักรแห่งนี้ก็เป็นตัวซ้ำเติมให้น้ำเสียในลำคลองเพิ่มปริมาณมากขึ้นจนกลายเป็นอภิมหึมามหาน้ำเน่าเลยเชียวหละ</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> กบทั้งหลายต่างรู้ถึงผลกระทบที่เกิดขึ้น แต่ก็อยู่กันเฉยๆ โดยไม่แม้แต่จะคิดทำอะไรสักกอย่างเพื่อให้อาณาจักรดีขึ้น</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </h3><h3> ณ ปราสาทภูตน้อย ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศเหนือของอาณาจักรโอ๊บ โอ๊บ ภูตน้อยเหล่านี้มีหน้าที่ดูแลอาณาจักรแห่งนี้ </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ เฮ้อ! เจ้ากบพวกนี้ไม่คิดจะทำอะไรเพื่อแก้ปัญหาเลย ” ภูตน้อยตนหนึ่งปรารภขึ้น </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ มันต้องให้ภูตน้อยอย่างเรา จัดการซะแล้ว ” ภูตน้อยอีกตนเอ่ย </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> และแล้วก็มีการประชุมใหญ่ในอาณาจักรโอ๊บ โอ๊บ</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ ทำไมพวกเจ้าไม่ดูแลรักษาสายน้ำ ! รู้ไหมมันมีความสำคัญแก่พวกเจ้าแค่ไหน ” ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา </h3><h3> “ คิดซิ …..แล้วหาคำตอบให้ได้……ไม่เช่นนั้นความวิบัติล่มจมจะมาสู่พวกเจ้า…..พวกเจ้าทุกตัวจะต้องตายกันหมด….แล้วอาณาจักรโอ๊บ โอ๊บ อันแสนสุขแห่งนี้ก็เหลือเพียงตำนานเท่านั้น …….พวกเจ้าต้องการเช่นนั้นหรือ ” </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “…” ไม่มีเสียงใดตอบกลับมา </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ภูติน้อยได้อธิบายว่าสายน้ำมีคุณค่ามากแค่ไหนกับชีวิต เช่น น้ำมีความสำคัญกับชีวิตกบเพราะว่ากบต้องการน้ำไปสร้างความชุ่มชื้นให้กับผิวหนัง เป็นปัจจัย ๔ เป็นแหล่งอาศัยของสรรพชีวิตซึ่งเป็นแหล่งอาหาร อีกทั้งยังให้ความชุ่มชื้นกับผืนแผ่นดิน</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ เราจะให้จุลินทรี EM กับพวกเจ้า ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ จะ จุลินทรี EM คืออะไรหรอ ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> มันคือ จุลินทรีชนิดหนึ่งซึ่งถูกสร้างขึ้นมาเพื่อกำจัดจุลชีพบางชนิดที่อยู่ในน้ำซึ่งเป็นหนึ่งในตัวการทำให้น้ำเน่าเสีย ให้ลงลงและแทนที่ด้วยจุลชีพที่มีประโยชน์กับน้ำ ประโยชน์ของมันก็คือ บำบัดน้ำเสียได้ จะทำให้น้ำในแม่น้ำลำธารของพวกเจ้าใสดังเดิม </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ พวกเจ้าต้องสัญญาว่าจะดูแลสายน้ำให้สะอาดตลอดไป ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ ตกลง ” บรรดากบรับปากสัญญา </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> แล้วภูติน้อยก็เนรมิตขวดจุลินทรี EM ออกมาท่ามกลางความตื่นตาตื่นใจของกบทั้งหลาย พวกกบรีบรับขวด EM ทันที </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ พวกเจ้าเอาจุลินทรีพวกนี้ไปเทลงตามที่อยู่ของพวกเจ้าให้ทั่ว ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ และที่สำคัญก็คือ ต้องไม่ทิ้งขยะลงแหล่งน้ำอีก พวกเจ้าต้องอนุรักษ์น้ำให้ดี เข้าใจไหม ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ พวกเราเข้าใจแล้วท่านภูติน้อย ” บรรดากบเอ่ยขึ้นพร้อมกัน </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ น่ารักด้วยย่ะ ”ภูติน้อยเสริม <…..หลงตัวเองอีกแล้ว เฮ้อออ…..></h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> แค่กำลังของพวกกบคงจะทำกันไม่ทั่วถึงและรวดเร็วทันการ ภูติน้อยจึงต้องปฏิบัติภารกิจที่ยิ่งใหญ่</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ พร้อมมั้ย ” ภูติน้อยเอ่ยถามเพื่อนด้วยความมั่นใจ </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ อื้ม ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ พร้อมก็…….”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ รังสี E.!……M..!…..” ภูติน้อยพูดพร้อมกับใช้เวทมนต์สร้างรังสีอีเอ็มขึ้นแผ่กระจายโปรยปรายไปทั่วเป็นละอองวิบวับตระการตา เมื่อรังสีนี้ตกกระทบผิวน้ำก็แปรเปลี่ยนเป็นจุลินทรีบำบัดน้ำเสีย แต่ปัญหายังไม่จบเพียงแค่นี้ ภูติน้อยทั้งสองได้ไปเจรจาเรื่องการปล่อยน้ำเสียของโรงงานอุตสาหกรรมกับเจ้าของโรงงานเป็นไปได้ด้วยดี ที่เจ้าของโรงงานให้ความร่วมมือ และลดการปล่อยน้ำเสียลงแม่น้ำ </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal">หลังจากที่ทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันทำให้อาณาจักรโอ๊บ โอ๊บกลับคืนสู่สภาพที่งดงามตามเดิม</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt; text-indent: 36pt" class="MsoNormal"> “ นิทานจบแล้วเด็กๆ ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ สนุกจังเลย ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ ใช่ แต่เอ…อาณาจักรโอ๊บ โอ๊บ ที่มีน้ำเน่าคล้ายกับแม่น้ำแถวบ้านเราหรือเปล่าคะ ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ ถูกแล้ว ”</h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> “ งั้นเราก็ต้องช่วยกันอนุรักษ์ใช่มั้ยฮะ ”</h3><h3> “ แล้วหนูคิดว่าไงล่ะ ” </h3><h3 style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> </h3><h3> ด.ช. ภีรฉัตร บูรณะกุล ชั้น ม. ๒ / ๑ โรงเรียนบางลี่วิทยา อ. สองพี่น้อง . สุพรรณบุรี </h3><p> </p>