เงินทอง กับเวลา

เมื่อเช้าได้อ่านบทความสั้นๆ เรื่องการแบ่งเวลาของชีวิต...เขาบอกว่า

เราควรจัดแบ่งเวลาเพื่อใช้ให้เหมาะสม โดย

  8 ชั่วโมง  เพื่อ...การทำงานสร้างความก้าวหน้า มั่นคงในอาชีพ

  8 ชั่วโมง  เพื่อ...การนอนหลับพักผ่อน เติมพลังให้มีชีวิตชีวา

   5 ชั่วโมง เพื่อ...การเดินทาง ทำกิจการต่างๆ

   2 ชั่วโมง เพื่อ...สร้างโลกส่วนตัว

   59 นาที  เพื่อ...ทำความสะอาดบ้านเรือน และช่วยเหลือสังคม และ

     1 นาที เพื่อ...คนที่คุณรัก

อ่านแล้ว รู้สึกว่า เวลาทุกนาทีมีค่าจริงๆ

แล้วก็นึกถึงตัวเองว่า เราเองไม่ค่อยได้ใส่ใจว่า แต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที ที่ผ่านไปนั้น เราใช้เวลาแบบไหน หรือว่าละเลยอะไร ใคร ไปบ้างหรือเปล่า

นึกถึงประโยคยอดฮิตที่มักใช้แก้ตัวได้อย่างน่าฟังว่า...ไม่มีเวลา... นั้น จริงๆ แล้วไม่ใช่ !! เวลาเพียง 1 นาที ก็ทำอะไรได้มากมาย หากเราใช้มันอย่างเต็มสติปัญญาเรา

มันขึ้นอยู่กับมุมมอง แต่ละคน ที่ให้ เวลา เป็นสิ่งมีค่า หรือ เป็นสิ่งมีคุณค่า 

เคยได้ยินคำถาม ว่า...  หากให้เลือกระหว่าง...

คนร่ำรวยทรัพย์สินเงินทอง แต่ยากจนเวลา  กับ  คนยากจนทรัพย์สินเงินทอง แต่ร่ำรวยเวลา

เราอยากเป็นแบบไหน ?

ฉันอ่านประโยคนี้จบ ก็บอกกับตัวเองว่า ยากกกกกจัง ...

ฉันเคยคุ้นกับคำว่า ร่ำรวยเงินทอง แต่ ไม่ค่อยคุ้นกับคำว่า ร่ำรวยเวลา เท่าไรนัก  มันเป็นความรวยคนละมิติ และสังคมมักนิยม ความร่ำรวยแบบแรกมากกว่า และตำหนิพวกร่ำรวยเวลาว่าเป็น ชาวขี้เกียจ ทำตัวไร้ค่า

เรามีความสุขตอนที่ใช้เงินตามใจชอบ เช่นเดียวกับที่มีความสุขตอนที่ใช้เวลาตามใจชอบ 

 ถ้ามีเงินแล้วไม่มีเวลาใช้ ก็ไม่มีประโยชน์อะไร....

แล้วก็ แว๊บ!!! ถึงเพลง คนจนผู้ยิ่งใหญ่ "...คนจน จน แต่รวย น้ำใจ ใครจะว่ายากจน คนจนผู้ยิ่งใหญ่"

หากใช้ความสุขเป็นมาตรวัดความร่ำรวย... บางทีเราอาจเห็นโลก เห็นชีวิต ในมุมใหม่ที่สดใส และมีอิสรภาพมากขึ้น

สำหรับฉัน ขอเลือกคำตอบใหม่ คืออยู่ตรงกลาง ...มีเงินปานกลาง และมีเวลาปานกลาง จะได้มาเขียน Blog ได้บ่อยๆไง ดีไหมล่ะ>>>