เรื่องชื่นใจที่หาได้เสมอใน GotoKnow...แม้มีเวลาเพียง 20 นาที
วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยกับการงานเป็นปกติ ช่วงเช้าของคน verify ผลแล็บนั้น ต้องนั่งจ้องหน้าจอพร้อมกับตั้งสติ ใส่ใจจดจ่อกับผลที่อยู่ตรงหน้าอย่างเดียวเลยค่ะ ตรวจสอบให้มั่นใจว่า เราออกผล ถูกคน ถูกค่า ครบถ้วน ไม่ขาดไม่เกิน ข้อมูลที่ควรจะสื่อสารไปถึงแพทย์ผู้ดูผลแล็บก็จะต้องไม่ลืมที่จะโน้ตเพิ่มเติมลงไป แต่ละวันที่ผ่านมาทั้ง 4 วันก็จะคอยทักถามคนเช็คผลว่าเราทำอะไรผิดพลาดไปบ้าง แล้วก็พยายามที่จะระวังจุดนั้นๆเพิ่มเติมในวันต่อๆมา ไม่เคยมีวันไหนที่ได้พักเที่ยงตรงเลย เพราะเห็นผลแล็บที่ค้างอยู่ และงานที่กำลังมารอต่อคิวแล้ว ก็อยากจะช่วยออกให้มากที่สุด เพราะคนอยู่เวรเที่ยงต้องทำทุกอย่างเอง ทั้งเอา sample เข้าเครื่องและออกผล
ปกติกลางวันทุกวันก็จะเดินกลับบ้านพัก เพื่อจะได้ตระเตรียมเอาวัตถุดิบในการทำกับข้าวเย็นออกจากช่องแข็ง เก็บผ้าที่ตากไว้ แล้วถึงจัดการอาหารเที่ยง แล้วก็จะมีเวลาเล็กน้อยในการเปิดเมลและเข้า GotoKnow วันนี้มีเวลาประมาณไม่เกิน 20 นาที เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่ทำให้เราสามารถเดินยิ้มอย่างอิ่มอกอิ่มใจกลับไปทำงานต่อในภาคบ่ายได้อย่างมีความสุขทีเดียวค่ะ
ที่มาก็คือ เริ่มจากลิงค์ในเมลไปถึง บันทึก Tag คิด(ไม่ถึง) ของคุณ wwibul ที่ทั้งบันทึกและความเห็นทุกชิ้น ทำให้เราได้อ่านการวิเคราะห์คนที่เราคิดเห็นเหมือนกัน แล้วจากบันทึกนี้ก็เลยได้ตามไปถึง บันทึก Tag คิด(ไม่)ถึง: ลึกกว่าข้อความคือความคิด มีค่ากว่าความคิดคือการกระทำที่ถูกต้อง ของคุณ Conductor ที่อ่านแล้วมีความสุขอย่างที่บอกข้างบนค่ะ เป็นความสุขใจที่บอกไม่ถูก เหมือนมีคนทำอะไรแทนเราในสิ่งที่เราอยากจะทำแล้วทำไม่ได้
แล้วพอตอนนี้ระหว่างที่เขียนบันทึกนี้ แล้วก็ตามไปถึงบันทึกคิดเอย..คิด ( ไม่ ) ถึงนะเนี่ยของต้นตอ ฝ่ายหญิง (คุณเบิร์ด) และบันทึก Tag คิดถึง : พรวนดินกันในสวน พรวนบทความกันใน GotoKnow ของต้นตอฝ่ายชาย (คุณเม้ง) ก็ยิ่งอิ่มอกอิ่มใจ อยากมีเวลาเยอะๆเพื่อจะส่งความคิดถึงถึงอีกหลายๆคนบ้างจังค่ะ แต่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ก็ขอตักตวงความสุขไปก่อนนะคะ
ดูเถิดว่า มีเวลาเพียงน้อยนิดช่วงเที่ยง กับช่วงก่อนนอน ก็สามารถเก็บเกี่ยวความสุขที่มีมากมายใน GotoKnow มาเติมชีวิตที่วุ่นวายได้นะคะ ขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ
ความเห็น (3)
สวัสดีค่ะพี่โอ๋
อ.วิบุลท่านบอกไว้ว่า G2K มี bonding เป็นสิ่งที่ทำให้เราเดินได้แม้จะเกิดอะไรขึ้นก็ตามน่ะค่ะพี่โอ๋
คงเป็นเหมือนแม่เหล็กขั้วบวกมั้งคะที่ดึงดูดสิ่งดีๆ สิ่งที่เป็นบวกให้เกิิดขึ้น จากจุดหนึ่งก็ค่อยๆกระจายไปยังจุดอื่นๆ แล้วเพิ่มพลังขึ้นเรื่อยๆจากการที่เหล็กดีๆกลายเป็นแม่เหล็กชิ้นต่อๆไป..
ขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่อบอุ่นเสมอมาของพี่โอ๋ค่ะ เข้ามาทีไรได้สิ่งดีๆกลับไปทุกครั้งเลย..ขอบพระคุณมากๆค่ะ
พี่โอ๋ครับ
ผมขอ Tag คิด(ไม่)ถึงพี่โอ๋เล็กๆในบันทึกของพี่นี้เลย
ผมเองก็ถูก Tag ลักษณะนี้ตามจากอีเมลไปถึงบันทึกนายต้นกล้าคนบ้านเดียวกัน...วันนี้ยังไม่ได้เขียนบันทึกเลยครับ
ผมประทับใจผ้าพันคอ นุ่ม อุ่น จากพี่โอ๋ส่งมาให้ และความอบอุ่นนั้นส่งผ่านไปที่คุณแม่ผมด้วย
หนังสือ "คนพยาธิ" นั้นผมอ่านแล้ว มีความสุขมาก เห็นมิตรทุกท่านมีความสุขกับงาน ความสุขนั้นผมส่งผ่านไปยัง ฝ่ายเวชปฏิบัติ โรงพยาบาลปาย เพื่อให้เขาได้ซึมซับเรื่องราวและคิดนวัตกรรมในหน่วยงาน เล็กๆแต่งาม
มีอีกหลายเรื่องราวที่ผ่านเข้ามา ระหว่างคนที่ไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าตากัน แต่ความผูกพันยืนยงครับ
ขอขอบพระคุณมากๆครับ คนพยาธิ ตั้งแต่คุณเอื้อที่น่ารักของทุกท่าน (อ.หมอ ปารมี) จนถึงทุกท่าน พยาธิ มอ. สำหรับมิตรไมตรี เอื้อเอ็นดู สำหรับผมเสมอมา
ใช่เลยค่ะ น้องเบิร์ดที่รัก อ่านบล็อกน้องเบิร์ดทีไรก็เพลิดเพลินหมดเวลาทุกทีเลยค่ะ เป็นบล็อกที่มีเสน่ห์มากๆเลยนะคะ ใน GotoKnow เนี่ยมีอะไรดีๆเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่ได้สร้าง bonding ไว้พอสมควรแล้ว กว่าจะถึงเวลายุ่งๆอย่างตอนนี้ ทำให้แว้บเข้ามานิดเดียวก็หาที่ลงพักผ่อนได้ง่ายมากๆเลยค่ะ
ขอติดไว้ก่อนนะคะ คุณเอก จะต้องทำแน่ๆค่ะถึงไม่มีใคร tag มาก็ตั้งใจไว้แล้วตั้งแต่อ่านบันทึกคุณเม้ง อ. wwibul, น้องเบิร์ด, คุณ Conductor น่ะค่ะ เป็นไอเดียที่ดีมากๆนะคะ สำหรับผ้าพันคอ คงจะได้เห็นอีกผืนในปีนี้แหละค่ะ แถวนั้นหนาวยาวอยู่แล้วใช่ไหมคะ