ครั้งหนึ่งในชีวิต

คิดก่อนทำ อย่าทำแล้วค่อยคิด

เมื่อวันที่ 24 ตุลาคม 2550 ข้าพเจ้าได้ไปทำงานที่โรงเรียนเป็นวันแรกของเทอมที่ 2ข้าพเจ้าก็ได้ไปทำความสะอาดห้องเรียน ตกแต่ง ห้องเรียนและในเวลา15.50 น. ข้าพเจ้าก็จะกลับบ้านแต่ประตูตึกชั้นล่างได้ปิดออกไม่ได้ ถ้าเป็นตอนเย็นของทุกครั้งก็จะเรียกให้คนมาเปิดให้ แต่ในวันนั้นไม่ได้คิดเช่นนั้นเลย พอลงมาถึงบันไดขั้นสุดท้ายเห็นปิดประตูก็เห็นเพื่อนครูเดินผ่านข้างนอกอาคาร ก็ส่งของให้กับครูคนนั้นช่วยรับทางหน้าต่าง แล้วตัวข้าพเจ้าก็โดดลงทางหน้าต่างเลย เพื่อนครูคนนั้นจะเอาเก้าอี้เข้ามาให้ใกล้ๆข้าพเจ้าก็ไม่ยอมรับ บอกว่าไม่เป็นไรจะโดดลงเองพอโดดลงมาก็ลุกไม่ขึ้นเลย จึงเป็นเหตุให้ต้องนอนและหยุดพักการเรียนการสอนไปเป็นเวลา 45 วัน คุณหมอให้เข้าเฝือกทั้งสองข้างเลย กระดูกส้นเท้าแตกแต่ก็มีกำลังใจดีมาก คนรอบข้าง สามีลูก ๆ ได้ช่วยเหลือเป็นอย่าดีจึงเป็นเหตุช่วยให้หายไวขึ้นแต่ก็ยังไม่เหมือนเดิมตอนนี้ก็ได้เกือบ 3 เดือนแล้ว จึงเล่าเรื่องนี้ให้กับผู้ที่สนใจได้นำไปเป็นอทาหรณ์ว่า จงคิดก่อนแล้วค่อยทำ สวัสดีค่ะขอให้ผู้สนใจโชคดี