ตำนานผีล้านนาตอนนกผีห่า
ปลายหน้าหนาวย่างสู่หน้าร้อนเสียงนกร้อง ปี๊บ...ปี๊บ..ๆๆๆๆๆๆๆๆ ผุ้คนล้านนาได้ยินต้องรีบทำความสะอาดเล้าเป็ดไก่ให้สะอาดพร้อมกับใช้ก๋งสะติ๊ก(หนังสะติ๊ก)ยิงไล่ให้มันไปไกลๆเพราะมันเป็นนกที่นำความหายนะมาสู่สัตว์เลี้ยง
ตำนานเล่าว่าอดีตนานเท่าไรก็ไม่ทราบก็ราวๆเมื่อพระเจ้าขาคู้นั่นแหละลูกจ้างเลี้ยงเป็ดเรียกเป็ดปี๊บ..ๆๆๆๆ ทุกวันๆ ต่อมาเป็ดบางตัวหายไป ทำให้นายจ้างด่าว่าให้ลูกจ้างตามหาเป็ดจนได้ ลูกจ้างผู้ซื่อสัตย์ร้องเรียกเป็ดปี๊บ..ปี๊บๆๆๆๆ เพื่อให้เป็ดกลับมา วันแล้ววันเล่าก็ไม่ได้เป็ดคืนจนลูกจ้างผู้ซื่อสัตย์สิ้นชีวิตไปวิญญาณกลายเป็นผีนกปี๊บ ร้องเรียกหาเป็ดปี๊บๆๆๆๆ....อยู่ร่ำไป นกชนิดนี้มักย้ายถิ่นที่อยู่เสมอ หากย่างเข้าหน้าแล้งจึงกลับมาอาศัยในท้องถิ่นล้านนา ร้องปี๊บๆๆๆๆจนเป็นที่สังเกตของผู้คนว่าหากนกนี้มาเมื่อใดก็เข้าหน้าร้อนและเกิดโรคห่า ผู้คนจึงเรียกมันว่านกผีโรคห่าจนกระทั่งปัจจุบัน ดีว่าสมัยก่อนไม่มีโรคไข้หวัดนกเผลอๆนกปี๊บอาจได้ฉายาว่านกผีไข้หวัดนกอีกชื่อหนึ่ง......เท่าที่สืบค้นพบว่านกปี๊บคนล้านนาคือนกอีวาบตั๊กแตนในภาษาไทยกลาง ก็ไม่ทราบว่าทางภาคกลางเจอโรคห่าหรือโรคไข้หวัดนกจากนกอีวาบตั๊กแตนหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆก็ได้เรียนรู้ชื่อนกทั้งภาษาล้านนาและภาษาไทยกลางว่า..นกปี๊บก็คือนกอีวาบตั๊กแตน......เน้อ...จะบอกหื้อ
ความเห็น (8)
สวัสดีเจ้าป้อหนาน
บ่อฮู้จ้ก ซักนกเลยเจ้า
แหะ ๆๆ
ฮ้องจื้อเหียเป๋นดูอินดู เนาะเจ้า
สวัสดีหลานกาแฟ....อิหน้อยคำหล้า..อยู่ป๋างมะผ้า..บ่ได้ยินนกปี๊บ...ตั๋วมันหน้อยกระจิ๊บสีน้ำต๋าล-อมดำ...ยามเมื่อฝนเริ่มตกฮำมันไล่ซู้ดก้าบจั๊กแต๋น..คนไทยภาคกล๋างเลยฮ้องมันว่า..นกอีวาบตั๊กแตน.......ยามสู่หน้าฮ้อนพอแควนมันปากั๋นฮ้องปิ๊บ..ปี๊บ.....ๆๆๆๆๆๆอยู่บนป๋ายไม้แนวบ้านในป่า...คนว่ามันเป๋นนกห่าเอาโรคมากิ๋นเป็ดไก่..เลยปากั๋นเอาก๋งสะติ้กไล่ยิงฮำ....จ๋นปีกขำข้างหางขำก้น....บินสะหล้นสะหลำหล้บเฟยไม้....มันจ่มว่ากลั๋วไบ้กลั๋วง่าว....ตั๋วสั่นท้าวทึดๆ..พอกึ๊ดได้มันก็ฮ้องแถม...ปี๊บ..ปี๊บๆๆๆๆๆ.........
ลุงหนานเจื้อว่าอิหล้าหลานเกยได้ยินนกนี้ฮ้องแน่นอนเน่อเจ้าเพียงแต่บ่ได้สนใจ๋มัน ต่อแต่นี้ลองฟังเสียงนกฮ้องต๋ามป่ารับรองว่าได้ยินแน่ๆเน่อเจ้าโดยเฉพาะเวลาที่ออกสู่หน้าฮ้อนเจ้า..ได้ยินแล้วเอิ้นบอกกำเน้อว่าเสียงมันม่วนป๋านใด.... ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน
พรหมมา
สวัสดีครูเอ.....ขอแสดงความยินดีที่หลานเกิดในวันนี้ 15 มกราคม มาวันนี้อายุเท่าใดลุงยังบ่ฮู้จะปั๋นปอนก็เลยบ่ได้กล่าวถึงอายุเน้อ..
" เอวังโหนตุ อัจจะในวันนี้ก็หากเป๋นวันดี สะหรีอันผะเสิดเป๋นวันมังกะละล้ำเลิศกว่าวันตังหลาย วันนี้หมายมีครูเอ หลานสาวสะหรีใสผ่องแผ้ว เกิดมาแล้ว.....ปี๋ ได้ป้ำเป็งป๋าระมีหื้อเตี้ยงหมั้น ว่าจะอั้นแล กันว่ากึ๊ดสิ่งใดก็ได้ต๋ามกำมักกำผาถะนา สัปป๊ะตุกขา สัปป๊ะภัยยา สัปป๊ะโรคาวินาสสันตุ๊อยู่บ้านก็หื้อมีไจย กันว่าเตียวตางไปก็หื้อมีโจ้คมีลาภ ผาบแป๊ข้าเศิ้กศัตถะหรูนั้นจุ่งจักมีเตี้ยงแต๊ดีหลี สัพพีติโยวินาสสันตุสิ่งจั๋ญไรจุ่งหมดเสี้ยงสัพพะโรโควินาสสันตุโรคฮ้ายก็หื้อหม้ดเสี้ยงไป มาเต๋ภะวะตวันตราโยขอคุณมารดาปกป้อง สุขีทีฆายุโก๋ ภะวะอภิวาทะนะขอหื้อมีสุขอายุยืน สีลิสสะนิจจั๋ง วุฑฒาปะจะยิโนมีศีลธรรมอันดี มีสุขเกษมเตี้ยงแต๊ จัตตาโรธัมมา วัฑฒันตุ ด้วยธรรมดีสี่ผะก๋ารที่คุ้มครองอายุวัณโณสุขังพะลังหื้ออายุยืนนาน ผิวพรรณงดงามด้วยความสุขยิ่ง จิ่มเต็อะ..."
ยินดีกั้บลูกหลานเน้อ ด้วยความปราถรถนาดีจากลุงหนาน พรหมมา
ยิ๋นดีจาดนักเจ้า สาธุ พอใจ๋ละเจ้า
สวัสดัหลานเอ...
ขอหื้อก้านกุ่งฮุ่งเฮืองไปไจ้ๆเจ้า...
ด้วยความปรารถนาดีจากลุงหนาน....พรหมมา
สวัสดีครับ
ผมค้นมาเจอ ป่อหนาน พอดี ที่บ้านได้ยินเสียงนกอันนี้ฮ้อง ก็ด้ยินคนแก่เปิ้นว่ามันจะยะหื้อไก่ตาย
ผมใคร่ขอสมัค เป็นสมาชิกแห่มคน ครับ
อู้สึกว่าจะ บ่มี คนสมัยนี้ได้ฮู้ สิ่งเก่า ๆๆกันแล้วครับ
ไจ่เลยคับ นกปี๊บห่า
มีคนถามมาพอดีว่าภาษากลางเปิ่นอ้องว่านกอะหยัง
หามาสองวัน เพิ่งป๊ะ นี่คับ