บางเรื่องคิดให้ขำก็ขำ..นะ
เร็วๆนี้ ได้ยินเหตุการณ์ความบาดหมางมาเรื่องหนึ่ง ฟังมาแล้วก็คิด..คิด แล้วก็เกิดอาการขำเล็กๆ ขึ้นมา .. ขำเล็กๆ นี้ขำนานข้ามวัน จนต้องขอเล่าให้ฟังเสียหน่อย
เรื่องเกิดจากการเขียนถาม-ตอบกระทู้ในหน้าเว็บและพาดพิงถึงผู้อื่นในทางลบ ส่งผลให้เกิดความไม่พอใจนอกเว็บตามมา .. ก่อนที่เรื่องนี้จะบานปลาย กลายเป็นเรื่องน้ำผึ้งหยดเดียว ก็ได้มีการจัดการไกล่เกลี่ยและลบกระดานข่าวนั้นออกจากเว็บไป
เนื่องจากเป็นบุคคลนอกสถานการณ์ ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงแต่อย่างใด จึงมีโอกาสเต็มที่ในการรับฟังความคิดเห็น / คำวิจารณ์ของทั้งผู้ถูกกล่าวหาและคนที่ไม่เกี่ยวข้องโดยตรงคนอื่นๆ อีก .. และจึง(คิดเอาเองว่ามี)สิทธิ์ที่จะขำเรื่องนี้เสียหน่อย ที่ว่าขำนั้น คือ
1. ขำ ที่เทคโนโลยีสมัยใหม่ทำให้เราติดต่อสื่อสารกันได้ง่ายขึ้น เพื่อเป็นเครื่องมือใช้ทำความเข้าใจผู้อื่น ใช้ในการเปิดโลกทัศน์และมุมมองของเราให้กว้างขึ้น แต่สงสัยว่า..เทคโนโลยีอาจจะเจริญมากกว่าคนที่กำลังใช้งานมัน จึงทำให้ไม่สามารถเอาประโยชน์นั้นมาใช้ได้อย่างที่ถูกที่ควรจะเป็น
2. ขำ ที่เวลาเด็กๆ เขาจีบกัน / แชทกันบนอินเตอร์เน็ท มีคนวิจารณ์ว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ โลกออนไลน์ไม่ใช่สิ่งที่ยึดถือหรือจับต้องได้จริง กระทั่งอย่าเอามาเป็นสาระแก่ชีวิต อย่างที่ภาษาวัยรุ่นเขาเรียกกันว่า .. ขำๆ หรือ ชิวๆ นั่นล่ะ แต่ในเหตุการณ์นี้กลับกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต ไม่เห็นจะ ขำๆ หรือ ชิวๆ เลย
3. ขำ ที่การแก้ปัญหา โดยการปิดกระดานข่าวนั้นไปเสียเลย หมดโอกาสที่จะใช้สื่อสารกันต่อไปด้วยช่องทางพิเศษที่แสนปลอดภัย ไม่ต้องเปิดเผยตนเองและสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลกันได้อย่างสะดวกใจ อันนี้ ขำเพราะเสียดายเป็นหลัก
และสุดท้าย ระบายความคิดของตนเองออกมาแล้วก็ยิ่งต้อง "ขำ" เพราะเราเองคงเก็บมาเป็นสาระมากเกินกว่าคนอื่น จนต้องมาระบายความ "ขำ" ในหน้าบันทึก แล้วก็มานั่ง "ขำ" ตัวเองมากกว่าคนอื่นเสียอีก ...
ความเห็น (4)
อะไรๆ ก็เป็นไปได้ทั้งหมด แต่ทุกอย่างจะดีขึ้นถ้าทุกคนมองคนอื่นในด้านบวก จริงไหมจ๊ะ...
