betantawan
นางสาว ทานตะวัน แย้มบุญเรือง

เรียนรู้ชีวิตจากชีวิต


เรื่องราวของผู้ป่วยทำให้ฉันได้เรียนรู้ "ชีวิต" จากที่นั่น นอกเหนือจากหน้าที่สอน "วิชา" ที่ได้ทำ

ขึ้น ward รอบนี้ ฉันได้อยู่กับผู้ป่วยหญิงค่ะ ซึ่งก็ได้บรรยากาศไปอีกแบบ เพราะปกติแล้วฉันมักจะได้รับมอบหมายให้ไปอยู่แผนกชายมากกว่า

คราวก่อนที่เคยบันทึกไว้ ฉันอยู่ที่ตึกพิเศษชาย ซึ่งที่นั่นจะทำงานแบบ one stop service ตั้งแต่แรกรับจนกระทั่งจำหน่าย มีทั้งผู้ป่วยใหม่ที่หมุนเวียนกันมา(บางคนก็รับใหม่แต่เคยเป็นผู้ป่วยเก่า) และผู้ป่วยเก่าที่อยู่ยงคงกระพันคู่กับ ward มาแต่ไหนแต่ไร เพราะสำหรับบางคนที่นี่คือบ้านที่เขาคุ้นเคย มีงานให้ทำ มีอาหาร มีที่นอน มีที่นั่งพักผ่อนที่เป็นอิริยาบถส่วนตัว และที่สำคัญคือ มีคนมองเห็นเขา มีคนคุยด้วย ต่างจากบ้านตามที่อยู่ในทะเบียนบ้านซึ่งหาคนใส่ใจเขาได้น้อยเต็มที

จากนั้นฉันได้มาอยู่ที่ตึกแรกรับชาย ซึ่งเป็น ward ที่ "บู๊และเร้าใจ" ในสายตาของฉัน ผู้ป่วยบางคนมาถึง ward ในสภาพที่ใกล้เคียงกับในหนัง คือผมยาวรุงรัง เนื้อตัวสกปรก มีกลิ่นเหม็น ไม่พูดไม่จา ตาขวาง หรือไม่ก็พูดมาก ตามองกวาดไปทั่ว พวกเขาพร้อมจะหนี พร้อมจะใช้กำลัง พร้อมที่จะเอะอะโวยวายได้ตลอดเวลาถ้ามีอะไรมากระตุ้น ในขณะที่หลายคนจ้องจะหาโอกาสทำร้ายตัวเองแทบทุกนาที งานของพยาบาลที่ ward นี้จึงหนัก เรียกได้ว่าทั้งหนักกายและหนักใจเลยทีเดียว

เปลี่ยนบรรยากาศมาที่ตึกสูงอายุชาย ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ฉันได้มาสัมผัส นับตั้งแต่เข้าๆออกๆโรงพยาบาลจิตเวชเป็นว่าเล่น(ในฐานะครูจิตเวช) ผู้ป่วยที่นี่ส่วนใหญ่เป็นผู้สูงอายุที่มีท่าทางเหงาๆ ซึมๆ มองเหม่อเหมือนครุ่นคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา หลายคนแทบไม่เคยยิ้ม ในขณะที่บางคนยังพูดถึงความรุ่งเรืองของตนเองในอดีต เหมือนเดินวกไปวนมาอยู่ในช่วงเวลาเหล่านั้นและไม่ยอมออกมาพบโลกแห่งความเป็นจริง ซึ่งชวนให้ฉันคิดอะไรๆได้หลายอย่างเกี่ยวกับชีวิต

จนกระทั่งล่าสุดที่ตึกแรกรับหญิง ซึ่งฉันไม่ค่อยคุ้นเคยเท่าไหร่กับการที่คนไข้จะมารุมล้อม ขอจับมือไปจนกระทั่งขอกอด ซึ่งฉันกับนักศึกษาก็ทำให้เขาสนใจ อยากรู้อยากเห็น และดูจะสร้างสีสันให้กับพวกเขาไม่ใช่น้อย และอันที่จริงแล้วผู้ป่วยในแผนกชายก็คงรู้สึกพอใจเช่นเดียวกัน แต่การแสดงออกเท่านั้นที่แตกต่าง  ที่นี่มีการแบ่งบริเวณของ ward เหมือนตึกแรกรับชาย ส่วนความ"บู๊และเร้าใจ" นั้นมีดีกรีน้อยกว่า ส่วนใหญ่ผู้ป่วยหญิงจะชอบส่งเสียง หรือไม่ก็นิ่งๆไปเลย

ward ที่พูดถึงทั้ง 4 ward มีอะไรๆน่าสนใจไม่ใช่น้อยค่ะ โดยเฉพาะเรื่องราวของผู้ป่วยที่ทำให้ฉันได้เรียนรู้ "ชีวิต" จากที่นั่น นอกเหนือจากหน้าที่สอน "วิชา" ที่ได้ทำ

หมายเลขบันทึก: 158907เขียนเมื่อ 12 มกราคม 2008 15:30 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 22:19 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

มาเยี่ยม  คุณ

betantawan

ผู้ป่วยคือดอกไม้แห่งคุณธรรมที่สวยงาม สำหรับผู้มีอาชีพนี้นะครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท