ศุภวัฒน์ คลังกลาง ประสบการณ์บริหารต่างวัฒนธรรมจากเวียดนาม
สวัสดีครับ เพื่อน ๆ ชาว G2K ทุกท่านสำหรับในวันนี้ กระผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้เขียนถึงบุคคลสำคัญ ท่านหนึ่ง ก็คือ คนที่อยู่ในรูปนั้น นั่นละครับ และกระผมก็มั่นใจ…เสียเหลือเกินว่า บุคคลท่านนี้ คงเป็นบุคคลที่มีความสำคัญ และได้รับความระลึกถึงด้วยความประทับใจจากหลายท่านที่เคยได้รู้จัก หรือพุดคุยกับ เขาคนนี้ <p><div style="text-align: center">
</div></p>
คุณ ศุภวัฒน์ คลังกลาง หรือ คุณแน็ค นั่นเองครับ
คือ ปกติแล้ว เนี่ย ผมคุยกับใคร คนไหน ก็จะไม่ค่อยถ่ายรูปเก็บเอาไว้หรอกนะครับ แต่ว่า คนนี้คนสำคัญ ไม่เจอกันมาร่วม 2 ปี จึงขออนุญาตเอารูปมาเก็บไว้ใน ฐานข้อมูลบล็อกเป็นที่ระลึกครับ
สำหรับเรื่องราวประทับใจ ถ้าจะให้เล่ามันยาวมาก ยาวเสียจน อยากให้ มะเดี่ยว เอาไปทำเป็นหนัง ล้อเล่นครับเอาละ เริ่มต้นที่แนะนำ บุคคลท่านนี้ก่อนเลยดีกว่านะครับ
ปัจจุบัน คุณ ศุภวัฒน์ คลังกลางนั้น ทำงานอยู่ที่ บริษัท ยางตราอูฐ (เวียตนาม) จำกัดหรือเป็นที่รู้จักในชื่อ Camel Rubber (Vietnam) Co., Ltd. นั้นเองนะครับ งานที่คุณ ศุภวัฒน์รับผิดชอบก็คือ เป็นวิศวกรระบบ ที่นั่น แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกให้เขารับงาน ประกันคุณภาพ หรือพวก ISO อะไรเทือกนั้นละครับ แล้วก็ยกระดับเป็น หัวหน้าส่วนงานบุคคล (ประจำเวียดนาม)
สิ่งที่กระผมสนใจ นั่นคือ ผลึกความรู้ ของคุณ ศุภวัฒน์ ที่ฝังแน่นอยู่ข้างในนะครับ
ในการสนทนากันวันนั้นคุณศุภวัฒน์ ได้เล่าถึงบรรยากาศของประเทศเวียดนามให้ฟัง
ว่าจังหวัดที่เขาทำงานอยู่นั้น ชื่อ จังหวัด กวางตี เป็นเขตส่งเสริมอุตสาหกรรมพิเศษของประเทศเวียดนาม คุณศุภวัฒน์เล่าว่า ในท้องถิ่นนั้น มีโรงงานอยู่แค่ที่เดียว คือ โรงงาน CRV (ชื่อย่อ ของโณงงานนะครับ) ทำให้คนในนั้นปรับตัวกันค่อนข้างยาก ระบบการผลิตในช่วงแรกยังเดินเครื่องเต็มกำลังไม่ได้ แต่ปัจจุบัน สามารถเดินเครื่อง 24 ชั่วโมงได้แล้ว เพราะชาวเวียดนามเริ่มเรียนรู้ระบบ และปรับตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไป
อ้อ ลืมไป บริษัท CRV เขาผลิตยางนอกและยางใน รถจักรยานยนตร์ ขายที่ประเทศเวียดนามครับ
นอกจากนี้ กระผมยังถามคุณ ศุภวัฒน์ เพิ่มเติมอีกว่า ในการบริหารงานบุคคล ที่มีความแตกต่างทั้งทาง ภาษาและวัฒนธรรม นั้น มี วิธีการจัดการอย่างไร
คุณ ศุภวัฒน์ หัวเราะชอบใจ และกล่าวกับกระผมว่า ช่วงแรกเลยก็ใช้ "บอดี แลงเควช" ภาษากายไบ้รัก (แฮ้ อันหลังกระผมเติมเอง) เพื่อสื่อสารกับ ลูกน้อง จากนั้นก็พยายาม ไปคลุกคลี พูดคุย ซึ่งเราต้องคอยเรียนรู้คำศัพท์ ใหม่ ๆ ตลอดเวลา ไปร่วมกิจกรรมต่าง ๆ ของชุมชน เช่น งานแต่งงาน งานวันเกิด งานกีฬา เป็นต้น เพื่อสร้างความคุ้ยเคย และเพิ่มพูนประสบการณ์ในการทำงาน
ในส่วนสุดท้าย คุณ ศุภวัฒน์ ได้กล่าวถึงอุปสรรคใหญ่ ที่ทำให้การบริหารจัดการเกิดความล่าช้า หรือประสิทธิภาพไม่สูงตามต้องการ นั่นคือ การตัดสินใจ เพราะบริษัทต้องคอยติดต่อกับ บริษัทแม่ทางฝั่งไทย และต้องคำนึงถึงนโยบายหลักขององค์กร ที่โรงงาน CRV เพิ่มเริ่มเปิดทำการ กำไรในระยะแรกยังไม่มากเท่าที่ควร จึงต้องรอบคอบเป็นพิเศษ ส่วนอุปสรรคข้อถัดมาคือประสบการณ์ในการเข้าหาคน ในการสื่อสาร ในการใช้จิตวิทยา ต้องรู้เท่าทันและเข้มแข็ง ส่วนอุปสรรคอันสุดท้ายคือ ต้องเข้าใจพฤติกรรมหรือวัฒนธรรมที่แตกต่างกันของชาวเวียดนามกับชาวไทย แล้วหาจุดสมดุลที่จะยอมรับและปรับตัวเรียนรู้คู่กันไป เพื่อให้การทำงานขับเคลื่อนไปได้ อย่างราบรื่นนั่นเอง
อย่างไรก็ตามนะครับ มีรายละเอียดปลีกย่อย เยอะแยะมากมาย ที่ไม่อาจสาธยายได้หมด
แต่ที่คุณ ศุภวัฒน์ ยอมมานั่งเล่าให้กระผมฟังนั้น เป็นเพราะว่า เขาเป็นเพื่อนของผมและต้องการชวนผมให้ไปทำงานที่นั่นด้วยกัน และแม้ว่าในวันรุ่งขึ้น ผมจะตัดสินใจยื่นเอกสารสมัครกับทางบริษัท CRV แล้วก็ตาม เพียงแต่ทางบริษัทได้มีผู้บริหารอยู่แล้ว ทำให้กระผมพลาดโอกาสไป อย่างน่าเสียดาย
แบบ...
เสียใจมากเลยครับ
เฮ้อ
แต่ว่า กระผมก็ขอขอบคุณ คุณ ศุภวัฒน์ คลังกลาง มา ณ โอกาสนี้ด้วยครับ
ที่ได้ กรุณา หยับยื่น โอกาส และน้ำใจที่เพื่อนมีให้ ด้วยการนึกถึงกันเป็นอันดับแรก
ขอบคุณมากนะครับ
แม้ว่าผมจะไม่ได้ไปทำงานที่นั่นด้วย
แต่ผมก็หวังว่า ถ้ามีโอกาสเราคงได้พบกันอีกครั้ง
ขอบคุณ จริง ๆ และ ดีใจด้วยจริง ๆ ที่ก้าวหน้า ครับ
ขอบคุณครับ
</span></span>
ความเห็น (4)
สวัสดีเจ้าค่ะ พี่โชคธรรมรงค์
สบายดีหรือเปล่าเจ้าค่ะ สวัสดีปีใหม่นะเจ้าค่ะ ขอให้มีความสุขมากๆ คิดสิ่งใดขอให้สมความปราถนา แล้วก็มีสุขภาพที่แข็งแรงด้วยเจ้าค่ะ
เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ --------> น้องจิ ^_^
คนในรูปคนนี้ผมรู้จักดีครับ ดีมากๆเลยล่ะเพราะเราเรียนมาด้วยกันแต่แน็คจะเรียนเก่งกว่าอ้อ..เก่งมากๆเลยก็ว่าได้ ตอนเด็กๆเราเคยเรียนด้วยกันครับเป็นเพื่อนที่ดีมากไม่เห็นแก่ตัว ตอนเด็กๆเค้าชอบเข้าวัดทำบุญตอนเช้าๆจะถือปิ่นโตตามยายเค้าเข้าวัดหาดูยากนะที่เด็กๆจะเค้าวัดสมัยทุกวันนี้ เห็นคนมาโพทน์ลงเน็ตประกาศเกียรติคุณให้ก็ดีใจกับเพื่อนด้วยตอนนี้ไม่รู้ว่าเป็นไงมั่งก็ไม่รู้สบายดีอยู่รึเปล่าไม่ได้ข่าวเลยแต่เชื่อว่าคนดี อย่างเพื่อนนี้คงไม่ใครกล้าทำอะไรละมั้งก็ขอให้เป็นเช่นนั้นละกันครับ
ขอเฟสบุค แนค ได้ไหมอ่ะ เราไม่ได้เจอมา สามปีแล้ว เพื่อนกันตั้งแต่ มัธยมต้น
นุช
