เข้าใจคนไข้ก่อนลงมือ

การเพิ่มเวลาให้กับการสร้างสัมพันธภาพกับผู้ป่วยและญาติ ไม่เพียงแต่ให้ประโยชน์ต่อความสัมพันธ์ หากยังก่อประโยชน์ในการสร้างความปลอดภัยให้กับผู้ป่วยด้วย

น้องปุ๋ย RN PCU ร.พ. กระบี่ เล่าถึงพ่อของเพื่อนที่ป่วยเป็นเบาหวานว่า เพื่อนโทรมาปรึกษาอาการของพ่อ ประวัติที่บันทึกของพ่อที่ร.พ.ก็ไม่ปรากฎว่ามีโรคประจำตัวแต่อย่างไร เพื่อนเล่าว่าอาการที่พ่อมี คือ อ่อนเพลีย เบื่ออาหาร และฉี่บ่อย พ่ออายุ 70 ปีแล้ว และชอบกินกาแฟใส่นมข้นหวาน ปาท่องโก๋ เมื่อไปเยี่ยมจึงเตรียมชุดเจาะเลือดไปด้วย เจาะเลือดแล้วก็พบว่า พ่อมีระดับน้ำตาลในเลือดสูงมาก จึงแนะนำให้เพื่อนพาพ่อมาหาหมอ พ่อไม่ยอมมาร.พ. เลยให้เวลาพูดคุยเล่าขั้นตอนการมาหาหมอและเรื่องคนเป็นเบาหวานให้พ่อฟังว่าเป็นอย่างไร ในที่สุดพ่อก็ยอมมาให้หมอรักษา ผลพวงที่ได้จากการเล่าเรื่องให้พ่อฟัง ทำให้ได้ลูกหลานอีกกลุ่มใหญ่ของพ่อมาตรวจคัดกรองเบาหวานด้วย  ขณะนี้ทุกคนที่เป็นเบาหวานในครอบครัวของเพื่อนยังรักษาเบาหวานกันต่อเนื่อง และไม่มีภาวะแทรกซ้อน

น้องอี๊ด RN PCU ร.พ. กระบี่ เล่าประสบการณ์การทำงานในชุมชนว่า เมื่อหลายปีก่อน ได้ออกทำงานเยี่ยมบ้านคนไข้เบาหวานที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ณ บ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้จะได้รับการเยี่ยมสัปดาห์ละครั้ง สิ่งที่น้องอี๊ดประสบปัญหาในการเยี่ยมคนไข้คนนี้ คือ ให้ข้อมูลอย่างไร ญาติก็ไม่เข้าใจการดูแลเบาหวาน  หลังจากการเยี่ยมผ่านไปได้ 1 เดือน ในวันหนึ่งคนไข้ไม่รู้สึกตัวจากน้ำตาลในเลือดต่ำ ความไม่เข้าใจการดูแลและการนับถือศาสนาอิสลาม ญาติจึงลงความเห็นว่าคนไข้กำลังจะลาจากโลกนี้ ต้องทำพิธีทางศาสนาให้ น้องอี๊ดจะเข้าไปให้การช่วยเหลือ ญาติก็ไม่ยอม น้องอี๊ดใช้เวลาอยู่นานมากกว่าจะมีโอกาสได้ช่วยคนไข้ และทำให้ญาติยอมรับเงื่อนไขว่า ถ้าคนไข้รู้สติขึ้นมาและตอบโต้ได้ คนที่จะบอกว่าจะให้รักษาต่ออย่างไร คือ ตัวคนไข้เอง เมื่อน้องอี๊ดได้ฉีดกลูโคสให้คนไข้ตามคำสั่งแพทย์ที่ปรึกษา คนไข้ก็คืนสติมาจนสามารถบอกความต้องการของตนได้ว่า ต้องการให้ส่งตนเองไปรักษาที่ร.พ. และ ปัจจุบัน คนไข้รายนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่อย่างปกติสุข