พูดถึง "การให้เกียรติกัน" สังคมไหน ๆ คนไหน ๆ ก็ต้องการทั้งนั้น แต่ด้วยอัตตา หรือคิดว่าตัวเองแน่ เรียนมาสูง การให้เกียรติกันจึงลดน้อยลงไป
คนพวกนี้ น่ารังเกียจ ... น่าวิ่งหนีออกไปให้ห่าง ไม่ต่างจากการวิ่งหนีคนพาล
ลองอ่านข้อเขียนนี้ดูครับ อาจจะเตือนใจอะไรบางอย่างบ้าง
"คนเรานั้นสำคัญที่การให้เกียรติตัวเอง
รวมถึงยังต้องให้เกียรติสิ่งอื่นและผู้อื่นอีกด้วย
ไม่ควรจะดูถูกสิ่งที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ดูแล้วไม่มีค่าอะไร
และหันไปให้คุณค่ากับสิ่งใหญ่โตที่สามารถเห็นคุณค่าได้อย่างชัดเจน
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีคุณค่าในตัวของมันเอง
แม้เศษขยะชิ้นเล็ก ๆ สักชิ้นก็อาจมีคุณค่าในสักวันหนึ่งได้
หากเรามองเห็นคุณค่าในตัวของมันเจอ
เราจึงควรมองทุกสิ่งด้วยหัวใจที่เป็นกลางและให้เกียรติ
เพราะไม่แน่ว่าบางทีสิ่งเล็ก ๆ ที่เราเห็นอยู่ในเวลานี้
อาจสะสมงอกงามเติบโตกลายเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่และมีคุณค่าได้
หากเราได้ให้เวลาแก่มันและยอมเปิดหัวใจของเราเอง
ขอเพียงมองว่าทุกสิ่งเป็นสิ่งที่มีคุณค่า
และมีความยิ่งใหญ่อยู่ในตัวเองเสมอ"
ขอบคุณข้อความดี ๆ จากหนังสือชื่อ ยอด (สมอง) อิ่ม แต่งโดย แก้มบุ๋ม
ผมคงได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมในเรื่องของ "การให้เกียรติซึ่งกันและกัน" โดยเฉพาะการอยู่ในสังคมด้วยกัน
มีคนบอกว่า "ถ้าเราต้องการให้คนอื่นมาเคารพและให้เกียรติเรา เราต้องให้ความเคารพและให้เกียรติผู้อื่นก่อน"
"กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตอบสนอง"
"กรรมดี ย่อมได้ดี กรรมชั่ว ย่อมได้ชั่ว"
ฉันใดก็ฉันนั้น ครับ
บุญรักษา ทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกันครับ :)
โอกาสหน้า เรื่อง "การให้เกียรติ" ยังคงเป็นประเด็นที่ผมให้ความสนใจอยู่
ขอบคุณครับ :)
