ค้นหา Best Practice

       องค์ความรู้ดี ๆ นั้นมีอยู่มากมาย

       องค์ความรู้จากประสบการณ์  นั้นมีอยู่ทั่วไป

       แต่....ถ้าจะค้นหาและสรุปออกมานั้น....ค่อนข้างยาก

     การประชุมที่เกิดขึ้นในแต่ละครั้งแต่ละประเด็นแต่ละเนื้อหาสาระ   บางครั้งก็เป็นการประชุมที่สื่อสารกันไม่กี่คำก็เข้าใจและต่างคนต่างแยกย้ายกันไปทำงาน   แต่บางครั้งเป็นประเด็นที่ไม่น่าใช้เวลานาน ไม่น่าจะยืดเยื้อแต่ก็หาข้อสรุปไม่ได้

     เหตุการณดังกล่าวมักจะเป็นผลมาจากความเข้าใจที่คิดว่าเข้าใจ...และคิดว่า...เรารู้เรื่องดี  เราทำเป็น และเราเก่ง  จึงทำให้ลืมดูว่า "มีคนอื่นที่เป็น Best Practice" ในเรื่องนี้อยู่ด้วยเหมือนกัน

     การค้นหา Best Practice จริงจึงต้องใช้หลายเทคนิคและหลายวิธีการเพื่อสรุปว่า "นี่แหละ...ผู้รู้จริง  ผู้ทำจริง" ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลกมากเพราะว่า ถ้าคนที่เป็น Best Practice จริงที่มีประสบการณ์ที่ได้ผล เมื่อมาเจอกัน คุยกันไม่กี่คำ ก็จะรู้แล้วว่า "นี่แหละของจริง" จึงแม้ว่าจะเพิ่งรู้จักกันจึงเรียกว่า  คุยกันรู้เรื่อง

     การสนทนาในที่ประชุมที่ไม่รู้เวลาจบนั้น จากประสบการณ์ส่วนใหญ่ที่ได้มาจากการฟัง  การคุย  การแลกเปลี่ยน  และการสังเกต พบว่า 

       1.  มาจาก...มักจะคุยกันคนละเรื่องเดียวกัน

       2.  มาจาก...ทุกคนคิดว่า  ตนเองเก่งและทำเป็น

       3.  มาจาก...ต้องความคิดของตนเองเท่านั้น ถึงจะใช่และถูก

       4.  มาจาก...กรอบประสบการณ์...ที่ต่างประสบการณ์กัน

       6.  มาจาก...ขาดทักษะการเป็นผู้ฟัง

       7.  มาจาก...ต่างคนต่างมองคนละมุม

       8.  มาจาก...ขาด Facilitator

       9.  มาจาก...ไม่มีใครบันทึกและแสดงผลการคุยให้เห็น

     ฉะนั้น  ถ้าที่ประชุมทดลองนำ  9  ข้อดังกล่าวมาคิดวิเคราะห์ก็จะทำให้เวทีประชุมไม่น่าเบื่อและคนไม่หนี  สิ่งเหล่านี้จึงต้องค้นหาผู้ที่ทำเป็นจริง ๆ มาคุยกันแล้วก็จะได้พัฒนางานในแต่ละเรื่องกันจริง ๆ มิฉะนั้นพอเลิกประชุมก็จะมาแสดงความคิดเห็นนอกรอบและไม่จบ