เปลือกสมมติ มิหยุดความงามแห่ง “จิตใจ”

 

ความเอร็ดและอร่อยของอาหารนั้นบางครั้งเราวัดกันที่จานใสว่าจานใดจะสวยกว่ากันจานใดจะแพงกว่ากัน
คุณค่าของอาหารหลายครั้งเราวัดกันที่ร้านหรือสถานที่ว่าอาหารนั้นว่าเรากินที่ใด ที่ใดหรูกว่าก็ดีกว่า
อีกหลากเวลาเรารังเกียจของหลายสิ่งก็เพียงด้วยภาชนะที่ใส่นั้นดูต่ำค่าหรือด้อยราคา

ถ้าหากเรานำกาละมังมาใส่ข้าวเราคงไม่กิน
ถ้าหากเรานำกระโถนมาใส่ข้าเราคงกินไม่ลง

ชีวิตของเราทุกวันนี้ในสังคมตกลงวัดกันแค่คุณค่าแห่งเปลือกแค่นั้นหรือ?

อาหารไม่ว่าอยู่ใดภาชนะใดสิ่งนั้นก็คืออาหาร คุณค่าที่แท้ของมันมิได้ลดน้อยด้อยค่าไปตามภาชนะที่ใส่
แต่การตีความในคุณค่าของจิตใจคนนั้นไซร้ มองเห็น “เปลือก” นั้นมีคุณค่ากว่าเนื้อแท้ที่แน่จริง

เปรียบดั่งเช่นชีวิตของคนเรา
ร่างกายก็เปรียบดั่งภาชนะที่เกิดจากการรวมตัวกันของดิน น้ำ ลม และไฟ
ก่อเกิดกำหนดขึ้นมาเป็นอัตภาพหรือร่างกายเพื่อใช้หุ้มห่อจิตใจอันเปราะปาง

“เปลือก” หรือร่างกายเป็นสิ่งที่คนในสังคม “ตีค่าคน”
“เปลือก” หรือร่างกายเป็นสิ่งที่คนในสังคมวัดกันว่า “คนนั้นสมควรเป็นคน”
“เปลือก” หรือร่างกายเป็นสิ่งที่คนในสังคม “ยอมรับ ยกย่อง ให้เกียรติ และนับถือ”

“เปลือก” มีคุณค่ามากกว่าความงดงามแห่ง “จิตใจ” สำหรับสังคมในปัจจุบัน

บ้างเอาเครื่องหอม เครื่องย้อม เครื่องทา มาปรุงแต่ง
บ้างเอาแพรพรรณ สรรหาผ้าริ้ว อันปลิวไสวมาห่มกาย
บ้างเอาที่อยู่อาศัย รถลา ยานพาหนะ มาใช้อวดชาติและตระกูล
บ้างเอาเกียรติบัตร เกียรติคุณ วุฒิบัตร ใบประกาศนียบัตร มาเป็นเครื่องเชิดชูกายในสังคม

การเสริมเปลือกให้ดูสวยสด งดงาม มีคุณค่า น่านับถือ ควรยกย่อง จึงเป็นสิ่งที่มนุษย์กังวล วิตก จนตกลงไปในหลุมแห่ง กิเลส ตัณหา และราคะ

แต่อย่างไรจิตใจดั่งเดิมแท้ที่อยู่ข้างใน “เปลือก” อย่างไรเสียก็ยังเป็นจิตที่ใสและบริสุทธิ์เหมือนดั่งเดิม

เปลือกนั้นอย่างไรก็คือเปลือก ถึงจะแต่งเติมเสริมแต่งสักเท่าไหร่ เพียงใด สุดท้ายก็ยังเป็นเพียงแค่เปลือก ที่วันหนึ่งย่อมหลุดร่วง โรยรา และเสื่อมคุณค่าตามการตีความของจิตใจ

แก่นนั้นอย่างไรก็คงเป็นแก่น คุณค่าอันสูงล้ำจะติดอยู่มั่นคงและยาวนาน ถึงแม้ว่าจะมีเปลือกให้หอมหวนหรือโสมม มาฉาบทา แต่อย่างไรความงามอันทรงคุณค่าก็มิหายจากจิตใจ

สลัดเปลือกออกได้จากทั้งกายและจิตใจ เราจะเห็นความจริงแห่งมนุษย์

ชีวิตอันสงบคือชีวิตที่ให้คุณค่ากับแก่นของชีวิต คือ จิตใจ
ความสุข สงบ จากรสพระสัทธรรม ทำให้แก่นของจิตใสดูสดใสและงดงาม
คนจะงาม งามที่ใจใช่ใบหน้า
คนจะงาม งามที่ศีลใช่หน้าตา
คนจะงาม งามที่คุณค่าของจิตใจ

ความงามของใจสามารถผ่องถ่ายผ่านออกมาได้เป็นกายและวาจา
คนใจงาม วาจางาม กายก็งาม
งามสมตัว งามสมวัย
งามแท้เป็นความงามแห่งจิตใจ อิ่มเอิบ และทรงคุณค่าด้วยสัทธรรม...