ข้าพเจ้า ได้รับผิดชอบในการสอนในหลายสาระวิชา แต่วิชาที่ข้าพเจ้าประทับใจ คือ การสอนรายวิชามัดหมี่ลายผ้าไหมสุรินทร์ สอนนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 อาจเนื่องมาจากข้าพเจ้าไม่มีความสามารถในการสอนวิชานี้เลย หรือมองอีกด้านหนึ่งคือ ข้าพเจ้าไม่มีประสบการณ์การมัดหมี่ลายผ้าไหมเลยแม้แต่นิดเดียว ข้าพเจ้าได้รับผิดชอบสอนวิชานี้โดยไม่มีพื้นฐานความรู้เลย แต่ข้าพเจ้าได้พยายามดำเนินการจัดการเรียนการสอนขึ้น โดยอาศัยทฤษฎีที่ถูกเขียนขึ้นมา ข้าพเจ้าได้ศึกษาข้อมูลทาง Internet และหาความรู้เรื่องตำนานผ้าไหมสุรินทร์ และลายผ้าพื้นเมืองสุรินทร์ เมื่อการเรียนเรื่องทฤษฎีจบสิ้นลง จำเป็นอย่างยิ่งที่ข้าพเจ้าจะต้องจัดการเรียนในภาคปฏิบัติ ข้าพเจ้าได้ไปเรียนรู้การมัดหมี่จากภูมิปัญญาท้องถิ่น ชื่อ พี่สง่าม แสนกล้า ซึ่งเป็นบุคคลที่ถือเป็นครูของข้าพเจ้า ท่านอาศัยอยู่ที่บ้านหนองยาว ตำบลกระหาด อำเภอจอมพระ จังหวัดสุรินทร์ เมื่อเริ่มเรียน ข้าพเจ้ารู้สึกท้อแท้และสับสนมาก แต่ก็ได้พยายามเพราะข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า “ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จก็อยู่ที่นั่น” และแล้วผลของการพยายามของข้าพเจ้าสามารถทำให้ข้าพเจ้าสามารถเข้าใจขั้นตอนของการเตรียมเส้นไหมสำหรับการมัดหมี่ และรู้ขั้นตอนการมัดหมี่ พร้อมทั้งการออกแบบลายมัดหมี่ ข้าพเจ้าไม่อาจที่จะถ่ายทอดความรู้ของข้าพเจ้าได้ทั้งหมด การจัดการเรียนการสอนจึงต้องอาศัยภูมิปัญญาท้องถิ่นมาช่วยสอนด้วย การสอนเป็นไปด้วยความสนุกสนาน ข้าพเจ้าจำได้ว่าเวลาไปเปิดรับนักเรียนที่สนใจมาเรียนหลักสูตรท้องถิ่นรายวิชามัดหมี่นั้น มีนักเรียนสนใจน้อยมาก บ่อยครั้งที่จะต้องมีอาจารย์บังคับให้นักเรียนลง เพราะนักเรียนให้เหตุผลเช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้าเองเคยรู้สึก คือ การมัดหมี่เป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับนักเรียน แต่เมื่อนักเรียนต้องเข้ามาเรียนจากเหตุผลที่หลากหลาย ทั้งถูกบังคับและมาด้วยความสมัครใจ ผลก็คือหลังจากที่นักเรียนเรียนแล้วนักเรียนมีความชอบและสามารถมัดหมี่ลายผ้าไหมสุรินทร์ได้ อย่างน้อยคนละ 1 หัว และสามารถนำไปทอเป็นผ้าได้ประมาณเท่ากับผ้าถุง 1 ผืน ซึ่งนักเรียนล้วนมีความภูมิใจในเอกลักษณ์ของคนสุรินทร์ เป็นอย่างยิ่ง
ผลสำเร็จที่เกิดขึ้น ข้าพเจ้าขอยกความดีทั้งหมดให้กับความพยายามของภูมิปัญญาท้องถิ่น คุณครูสง่าม แสนกล้า ที่เสียสละเวลา และอุปกรณ์ อันเป็นประโยชน์ต่อผู้เรียน และขอขอบใจนักเรียนที่ให้ความร่วมมือในการเรียนรายวิชามัดหมี่ลายผ้าไหมสุรินทร์จนประสบความสำเร็จระดับหนึ่ง เนื่องจากการมัดหมี่ลายผ้าไหม เป็นศาสตร์ที่ยากพอสมควรสำหรับนักเรียนวัยนี้ความพยายามของครูเห็นผลจริงๆครับ ภูมปัญญาท้องถิ่นได้รับการสืบสานต่อ
แม้เพียงผ้าคนละผืนก็ยังดีกว่าเส้นไหมที่ไม่ได้ทักทอ แม้เส้นไหมหนึ่งเส้นก็ยังดีกว่ารังไหมที่ยังไม่ได้ปั่น
แม้รังไหมหนึ่งรังก็ยังดีกว่ารังแคที่ทำให้คันศรีษะ(ล้อเล่นนะครับ)