2) ทางแยกแห่งชีวิต ที่เริ่มจากอายตนะ (1.สายความรู้สึก 2.สายความรู้)
http://www.watnyanaves.net/sounds/education/edu02.mp3
มนุษย์เกิดมาแต่ตัว การที่จะดำเนินชีวิตไปได้ จะต้องปฏิบัติต่อสิ่งต่าง ๆ ให้ถูกต้อง ซึ่งจะต้องอาศัยการเรียนรู้ ซึ่งต้องใช้เวลา มนุษย์มีอายตนะ ซึ่งแปลว่า แดนที่ใช้ติดต่อกับโลกภายนอก ประกอบไปด้วย ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ถ้าหากมนุษย์คนไหน ปฏิบัิติต่อสิ่งต่าง ๆ โดยอาศัยความรู้สึก ถ้าชอบสิ่งไหน ก็ต้องการให้สิ่งนั้นอยู่กับเรานาน ๆ ถ้าไม่ชอบสิ่งไหน ก็ผลักไสสิ่งนั้นออกไป ทำให้เกิดควาทุกข์ ความสับสน ความติดขัด ซึ่งบางครั้งสิ่งที่ชอบ ก็ไม่ได้ก่อประโยชน์ให้กับมนุษย์ ซ้ำร้ายอาจะทำอันตรายแก่มนุษย์จนถึงชีิวิต เพราะฉะนั้น การมีชีวิตตามเวทนา (ความรู้สึก) ซึ่งเกิดจากอวิชชา (ความไม่รู้) และทำให้เกิดตัณหา ก็ทำให้มนุษย์ไม่พ้นทุกข์ แต่ถ้ามนุษย์มีความรู้ (วิชชา) ก็จะนำไปสู่การหลุดพ้น (วิมุตติ) จากความทุกข์ในที่สุด ในระหว่างที่ยังไม่ถึงขั้นความรู้แจ้ง (วิชชา) หากมีความรู้เพื่อทำให้ทุกข์เบาบางลง เราก็จะเรียกความรู้นั้นว่าเป็น ปัญญา
อ้างอิงจาก http://www.papayutto.org/
ขอบคุณค่ะคุณ น้ำผึ้ง ที่เข้ามาเยี่ยมและขอบคุณ เห็นด้วยค่ะว่าถ้าเราทำในสิ่งที่เราควรทำ ชีวิตเราก็จะมีคุณค่ามากยิ่งขึ้น