ทำไมไม่เสียดายเวลา

 ที่ผ่านมาอยากบอกเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับ "เวลา" มาก ไม่ถึงขนาดตรงเปี๊ยะ แต่ก็ไม่เคยที่จะต้องทำให้ใคร หรือ อะไร ต้อง รอคอย เวลาในแต่ละวัน ใช้ประโยชน์ กับมันอย่างเต็มที่ ถ้าจะเที่ยว ก็เที่ยวแบบสุด ๆ ถ้าจะทำงานก็ต้องทำให้ได้ตามเป้า ชนิดว่าไม่มากไม่น้อย ทำให้เหมาะสมกับสมรรถภาพที่คนธรรมดา ๆ คนหนึ่งพอทำได้

     สมัยเป็นครู เด็กทุกคนที่ผ่านการเรียนรู้กับครูสมบัติ ต้องมีวินัยในเรื่องนี้ เวลาจะเป็นตัวกำหนดการเดินของเรา เมื่อให้ความสำคัญกับเวลา ก็ต้องมีการวางแผน วางแผนการใช้เวลาในการเรียน  วางแผนการใช้เวลาในการเล่น  วางแผนการใช้เวลาในการช่วยเหลือครอบครัว และวางแผนการใช้เวลาในการช่วยเหลือสังคม  ดังนั้นเด็ก ๆ ของครูสมบัติจะไม่มาโรงเรียนสาย  ไม่มีว่าไม่ส่งการบ้าน  ไม่ช่วยเหลืองาน และไม่รับผิดชอบงานในโรงเรียน เพราะทุกคนได้แบ่งเวลาที่ตนมีไว้สำหรับงานเหล่านี้แล้ว

     แต่เดี๋ยวนี้เริ่มเห็น ผู้คน ไม่ให้ความสำคัญ กับเวลา อยากถามดัง ๆ ว่า ไม่เสียดายเวลา กันบ้างหรือไร...ยิ่งเกี่ยวข้องกับการจัดประชุมพัฒนาบุคลากร ก็ยิ่งเห็นปัญหาส่วนนี้ อย่างน้อย ๆ ร้อยละ 5 ไม่เคยให้ความสำคัญกับเวลาเริ่มประชุม ไม่ให้ความสำคัญกับ "ความรู้" ที่จะเกิดขึ้น  ไม่ให้เกียรติวิทยากร  เค้าไม่เสียดายสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงที่เค้าหายไป ทั้ง ๆ ที่เค้ามิต้องปฏิบัติภารกิจอื่นใดเลย นอกจากอาบน้ำ แต่งตัวมาประชุม