ลืมไป...ว่ามาแต่ตัว...

พวกเราผลักดันตัวเองอยู่ทุกวันเพื่อให้ได้เงินมาก มีอำนาจ และเป็นที่ยอมรับ พวกเราละเลยที่จะดูแลสุขภาพ ให้เวลากับครอบครัว และชื่นชมกับสิ่งสวยงามรอบตัว และงานอดิเรกที่เรารัก

นานมาแล้ว มีพระราชาผู้หนึ่ง  ซึ่งบอกกับคนขี่ม้าของเขาว่า..
ถ้าเจ้าสามารถขี่ม้าไปครองพื้นที่ได้มากเท่าไหร่ก็ตาม พระราชาจะยกที่ดินนั้นให้กับเขา..
คนขี่ม้าจึงควบม้าของเขาไปอย่างรวดเร็วเพื่อครอบครองที่ดินให้มากเท่าที่จะทำได้
เขาเร่งควบม้าไปเรื่อยๆ เร็วเท่าที่ม้าจะรับไหว
เมื่อเขาหิวหรือเหนื่อย..เขาก็หาได้หยุดควบม้าไม่
เพราะเขาต้องการครอบครองดินแดนให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้
เมื่อเขามาถึงจุดหนึ่ง เขาหมดแรง..และกำลังจะตาย เขาจึงถามตัวเองว่า..
“ทำไมเราถึงกดดันตัวเองอย่างหนักเพื่อให้ได้ครอบครองผืนดิน?
ตอนนี้เรากำลังจะตายและเราก็ต้องการเพียงแค่ที่ผืนดินเล็ก ๆ เพื่อฝังศพตัวเอง”

ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกใบนี้ หาได้มา ก็ย่อมเสื่ยมไปตามกาลเวลา...แต่ความดีที่สร้างไว้ ไม่มีวันเสื่อม

[แฮรี่]

ความต้องการในที่ดิยมากๆ เป็นความโลภอย่างนึง

เหมือนที่ว่า ถ้าเราจะได้สิ่งของทั้งโลกแต่ต้องเสีย

ชีวิต จะเป็นประโยชน์อะไร  เราคงต้องดำรค์ชีวิตอยู่

อย่างเพียงพอ และมีความสุขด้วย สัมมาอาชีพ 

ด้วยความดีงาม ด้วยใจยินดี คงจะดีมากๆ ครับ

[พุท ธ รักษา]

สวัสดีค่ะ พี่ชาย (แฮรี่)

• ขอบคุณค่ะ
• ใช่ค่ะ มั่งมี รวยล้นฟ้า แต่สุดท้ายก็เอาไปใช้ในโลกหน้าไม่ได้
• ก็สอนให้รู้จัก พอเพียง พอเหมาะ พอดี พอใจ

[นายแมวเหมียว]

รู้จักพอ ก็เป็นสุขครับ....

[พุท ธ รักษา]

สวัสดีค่ะ Mr.cat

ขอบคุณที่แวะมาทักทาย

• ค่ะ พอเหมาะ พอดี พอใจ พอประมาณ
• มีไม่มาก แต่ก็มีพอ ใช่มั้ยคะ

ขอบคุณค่ะ