แม้การได้รักใครสักคน
จะทำให้ชีวิตเราหนักขึ้น
แต่เราต่างเต็มใจและยินดีแบกรับเอาไว้
ถ้าบนความเหนื่อยล้ามีความชื่นใจที่คุ้มค่า
ดีกว่าอยู่อย่างเบาสบาย
แต่ไม่มีจุดหมายปลายทาง
เพราะความรัก...
ทำให้เราต่างแบกรับกันและกัน
จึงมีบ้างที่เราต่างก็อารมณ์เสีย
และเห็นอีกฝ่ายเป็นที่ระบายเพราะลืมตัว
จนคิดไปว่าถ้าไม่มีเขาชีวิตเราคงเบาลง
หลายครั้งในวันที่ฉันบอกตัวเองว่า..
ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
อยากวางหัวใจของอีกคนไว้กลางทาง
แล้วเดินไปคนเดียวอย่างเห็นแก่ตัว
และ..ฉันเองก็รู้ว่า
อีกฝ่ายก็รู้สึกแบบนี้บ้างในบางวัน
แต่เราก็ไม่เคยทำแบบนั้นจริงๆ สักที
แม้บางก้าวที่เราเดินไปด้วยกัน
จะหลีกเลี่ยง ความทุกข์ ความท้อ
และความไม่แน่ใจไปไม่ได้
ทุกครั้งที่คิดจะวางเพราะความเหนื่อยล้า
แต่ไม่ใช่เพระว่าหมดรัก
ฉันจะคิดเสมอว่า...
"ถ้าต้องเดินไปคนเดียว
ฉันจะทนความหนาวเหน็บ
บนหนทางข้างหน้าได้หรือเปล่า
แล้วจะมีหัวใจ..ใคร..ในโลกนี้
ที่พอดี..กับชีวิต..เรา..เท่ากับ..เขา..
ขอบคุณเจ้าของเรื่องนี้ที่เผยแพร่ให้ได้รับความรู้สึกอีกรูปแบบนึง