กรณีศึกษากองทุนสุขภาพชุมชนประเทศเเทนซาเนีย
ขอนำบทความที่เคยเขียนไว้เมื่อต้นปี เรื่องกองทุนสุขภาพชุมชนในประเทศเเทนซาเนีย ซึ่งมีการดำเนินการมาเป็นเวลาร่วมสิบปีเเล้ว เเละมีกฎหมายรองรับในระดับพระราชบัญญัติ ทั้งยังมีลักษณะความยืดหยุ่น เเละการช่วยเหลือเกื้อกูลกันในชุมชน เช่นคนที่ไม่มีเงินจริงๆ ก็สามารถเข้ากองทุนได้ โดยการเฉลี่ยจ่ายของเพื่อนร่วมชุมชน หรือใช้ผลผลิตการเกษตรจ่ายเเทนเงินได้ ช่วยกันเฉลี่ยทุกข์ เฉลี่ยสุข
ดาวน์โหลดไฟล์ : http://www.thainhf.org/document/media/media_155.pdf (อ่านหน้า 12) โครงการนี้ได้รับทุนสนับสนุนจากธนาคารโลก
ตอนนี้ประเทศไทยเองก็มีกองทุนสุขภาพชุมชนที่ก้าวหน้ามาก บางเเห่งสามารถระดมทุนสร้างโรงพยาบาลหรือสถานีอนามัยได้เอง โดยอาศัยกฎหมายขององค์การบริหารส่วนท้องถิ่น โดยเเทบไม่ต้องพึ่งงบประมาณของรัฐ
คำถามที่ต้องจดบันทึกไว้เพื่อสอบถามผู้เชี่ยวชาญ
1. กองทุนวันละบาท หรือกองทุนชุมชน คนไม่มีสัญชาติไทยทำได้หรือไม่ โดยเฉพาะคนที่ไม่สามารถเปิดบัญชีธนาคารได้ (ตามกฎหมายไม่มีการห้าม เเต่ถ้าธนาคารไม่รับปัตรประจำตัวของเขา จะเป็นปัญหาหรือไม่ อย่างไร) กรณีที่คนไร้สัญชาติจะรวมตัวกันตั้งกองทุนสุขภาพชุมชนเป็นไปได้มากน้อยเพียงใดทางกฎหมาย
2. เเล้วคนต่างด้าวที่ได้รับสิทธิอาศัยชั่วคราว จะสามารถตั้งกองทุนได้หรือไม่
หากมองในส่วนเเรงงานต่างด้าวในพื้นที่ที่มีเเรงงานหนาเเน่น มีการบริจาค หรือให้ทุนจากองค์การระหว่างประเทศมากมายอยู่เเล้ว เช่นที่ระนอง เเม่สอด หรือมหาชัย จะมีโครงการ คลินิคสุขภาพที่ให้บริการเเรงงานต่างด้าวฟรี ในโรคทั่วไป สำหรับโรคค่าใช้จ่ายสูง บางครั้งเเรงงานที่ไม่มีหลักประกันสุขภาพก็อาจได้ทุนจากโครงการให้ไปรับการรักษาพยาบาลในโรงพยาบาลของรัฐ เเต่ในจังหวัดที่เเรงงานเหล่านี้ไม่หนาเเน่น ทุนก็จะน้อยลงไปตามลำดับ
ที่สำคัญ การตั้งกองทุนได้มากกว่าเงิน เพราะทำให้เกิดการตระหนักรู้เเละการมีส่วนร่วม มากกว่าเป็นผู้รับบริการไปวันๆ นอกจากนั้น เมื่อคิดว่าเขาสามารถนำประสบการณ์นี้ไปใช้เมื่อกลับบ้านเกิดไปเเล้ว ก็เป็นประโยชน์มากขึ้น
ถามต่อไปยังกองทุนสุขภาพชุมชนไทยค่ะ เราอยากได้กฎหมายรองรับการทำงานไหมคะ