ของฝากจากเด็กรักป่า
หลายวันก่อน คุณหน่อยจากเด็กรักป่าโทรมาจากสุรินทร์คุยเรื่องหนังสือที่คุณหน่อยเขียน คุณหน่อยบอกว่าจะส่งมาให้ “แต่ไม่รู้อาจารย์จะอ่านแนวนี้รึเปล่า” เรายิ้ม แต่คุณหน่อยไม่เห็น เราอยากอ่านสิ
ไม่ได้คุยให้ฟังว่า สมัยเป็นนิสิต ส่งเรื่องสั้นและกลอนให้ “สตรีสาร” สองเรื่อง ได้ตีพิมพ์ทั้งสองเรื่อง ดีใจสุดๆ ... เมื่อก่อนเราก็ชอบเขียนนิยาย แต่งกลอน เขียนหนังสือทำมือ เขียนบทละคร ไปจนถึงแต่งลำตัดออกค่าย
เล่าให้คุณหน่อยฟังแต่ว่า ตอนเขียนวิทยานิพนธ์ปริญญาเอกครั้งแรก อาจารย์ญี่ปุ่นแทบจะโยนทิ้ง บอกว่า “เธอเขียนงานวิชาการเศรษฐศาสตร์เหมือนเขียนนิยาย” ...โดยพื้นเพ เราจึงไม่ได้เป็นนักวิชาการในสายเลือด
ที่สำคัญ เราไม่ได้เล่าให้คุณหน่อยฟังว่า ในนิยายเรื่องหนึ่งของเราที่วางโครงเรื่องไว้นั้น สมมติตั้งแต่ฉากแรกว่า นางเอกเป็นโรคร้ายแรง โจทย์ของเธอก็คือ จะใช้ชีวิตที่เหลืออย่างไร .... เรื่องนั้นแต่งไม่จบค้างมา เพราะจินตนาการได้ไม่ตลอดว่า ชีวิตคนเรา เมื่อมีความตายเผชิญตรงหน้าจะปฏิบัติอย่างไร .... แต่งานของคุณหน่อย กำลังจะต่อเรื่องให้คำถามที่เราจินตนาการไว้ลอยๆ
คุณหน่อยบอกว่า มีคนอ่านแล้วร้องไห้ เราคิดว่า งานนี้เสร็จแน่เลย (ร้องไห้ชัวร์)
เรามีนิยายที่แต่งไม่จบ ค้างมาร่วม 20 ปี อยู่สองเรื่อง น่าประหลาดที่ปัจจุบัน เราได้พบเพื่อนสองคนที่มีลักษณะบางอย่างตรงกับตัวเอกในละครทั้งสองเรื่องของเรา คนหนึ่งคือ คุณหน่อยนี่แหละ
แต่ถึงวันนี้ “ไฟ” และ “จินตนาการ” ในการ “แต่งเรื่อง” หายไปหมดแล้ว .... เพราะติดกับวิธีคิดในกรอบของนักวิชาการ กับวิธีเขียนที่ห้ามผสมความรู้สึกใดๆที่ไร้หลักฐานอ้างอิง (คงมีแต่ชีวิตจริงที่บางครั้งก็หลุดกรอบและไร้เหตุผล...)
วันนี้เราได้รับหนังสือแล้วด้วยความดีใจ... เปิดอ่านคร่าวๆ....หนังสือของคุณหน่อยดูน่าอ่าน ทั้งเนื้อหา และรูปเล่ม ที่สำคัญ มันคือชีวิต มิใช่จินตนาการเลื่อนลอย เป็นชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่น่าสนใจและน่านับถือทีเดียว
ขอบคุณคุณหน่อยที่ส่งหนังสือดีๆมาให้อ่านนะคะ...
ความเห็น (5)
อยากอ่านนิยาย สองเรื่องของอาจารย์จังคะ
หรือแบบว่า blog หนึ่งวิชาการ อีก blog เป็นจินตนาการลูกผสม ก็สนุกไปอีกแบบนะคะ
อยากอ่านบ้างจัง
แอบบอก อ.ปัทว่า ตอนเขียนวิทยานิพนธ์ ก็ถูกอาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่า "คุณนี่ เขียนวิทยานิพนธ์ภาษาดอกไม้เชียว !"
แต่โชคดีเป็นงานเชิงมานุษยวิทยา เลยไม่ถูกโยนทิ้งค่ะ
ตอนนี้ไม่สงสัยแล้วค่ะ . . . ว่าทำไมถ้อยคำความเรียงของ อาจารย์ อ่านแล้วมีชีวา
สวัสดีค่ะคุณหน่อย คุณpilgrim
ขออนุญาตตอบรวมนะคะ
แฮะ.. คือที่จริง ตัวเองไม่ควรเอาเรื่องในอดีตมาเล่านะคะ เพราะมันผ่านไปแล้ว แบบไม่หวนกลับ ... บอกแค่ว่า เรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องของหญิงชรากับชายหนุ่ม อีกเรื่องหนึ่ง มีแรงบันดาลใจจากบทกลอนของจิตร ภูมิศักดิ์ ค่ะ ...
อ่านงานของคุณหน่อยดีกว่าค่ะ ...อิอิ (ขอยืมเสียงหัวเราะของบางท่านใน G2K มาใช้)
ขอบคุณคุณ piglet ค่ะ
หวังว่าสิ่งที่ตัวเองเขียนใน blog จะมีประโยชน์กับผู้อ่านบ้างไม่มากก็น้อยค่ะ