พลังอันใด จะนำพาให้คนทุกช่วงวัยได้เรียนรู้ร่วมกัน
ในห้วงระยะเวลาสามปีที่ผ่านมา ได้มีโอกาสเรียนรู้ เรื่องราวเกี่ยวกับการจัดการความรู้ ซึ่งนับเป็นโอกาสอันดีที่ได้สัมผัสความจริงว่า การจัดการความรู้ เป็นศาสตร์และศิลป์ขั้นสูง เป็นการเรียนรู้ร่วมกันของผู้คน ด้วยการให้ความสำคัญอย่างยิ่งต่อการใช้ความรู้ที่มีอยู่ในตัวแต่ละคน เพื่อเชื่อมโยงแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน ในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ซึ่งกันและกัน จะต้องออกมาจากใจจริง สิ่งที่จะได้ตามมาคือความจริงใจต่อกัน ณ จุดนี้ ผมจึงกล้าพูดว่า การจัดการความรู้เป็นศาสตร์และศิลป์ขั้นสูง สูงในระดับที่สามารถสร้างคนให้เป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์พร้อมๆกับการเกิดเป็นสังคมแห่งการเรียนรู้ที่แท้
การเรียนรู้เรื่องราวเกี่ยวกับการจัดการความรู้ ช่วงสามปีที่ผ่านมา ผมได้เรียนรู้ผ่านพื้นที่ที่เป็นรูปธรรม คือ โรงเรียนและชุมชนบ้านเม็กดำ เป็นการเรียนรู้ที่พวกเรามีทิศทางร่วมกันว่า วิถีผูกพัน แบ่งปันคน น้ำ ป่า เราเรียนรู้ถึงความผูกพันของผู้คนในชุมชนบ้านเม็กดำ กับลำพังชู และป่าใหญ่โคกจิก ที่เปรียบเป็นหัวใจของชุมชน
หลากหลายเรื่องราวที่ได้เรียนรู้ หลากหลายเรื่องราวที่ได้พานพบ บทสรุปเบื้องต้น ทำให้พวกเราเห็นว่าคุณค่าแห่งความเป็นท้องถิ่น ที่ไม่อาจตีราคาเป็นเงินตราได้ หากแต่สามารถเป็นพลังใจที่นำไปสู่การดำรงชีวิตอย่างสุข สงบและร่มเย็น กระบวนการเรียนรู้บนความเป็นท้องถิ่น ด้วยความเป็นมาและจะเป็นไปในอนาคต พวกเราที่เม็กดำ จึงเรียกกระบวนการเรียนรู้แบบนี้ว่า ห้องเรียนของคนหลายวัย
ในห้วงระยะเวลาที่ผ่านมา ห้องเรียนของคนหลายวัย ได้ทำหน้าที่เชื่อมโยงให้คนทุกช่วงวัยได้มาเรียนรู้ร่วมกัน เกิดเป็นเครือข่ายการเรียนรู้ ระหว่างครู นักเรียน ชุมชน ตลอดจนพันธมิตรทางวิชาจากหลายพื้นที่ ซึ่งก็เป็นเพียงการก้าวย่างในพื้นที่เดียว และนับจากนี้ไปผมได้แต่เพียงหวังไว้ว่า ห้องเรียนของคนหลายวัย จะมีการเปิดพื้นที่การเรียนรู้ให้คนทุกช่วงวัย ในหลายพื้นที่มากขึ้น
วันที่ 13 พฤศจิกายน 2550 ณ มหาชีวาลัยอีสาน จังหวัดบุรีรัมย์ ห้องเรียนของคนหลายวัย จะได้เริ่มก้าวเดิน เป็นก้าวต่อไป เราจะเริ่มต้นด้วย กิจกรรม รวมใจ ไปบุญกฐิน กินข้าวป่า พูดคุยกับครูบาสุทธินันท์ และโจทย์สำคัญที่จะต้องช่วยกันคิดและหาคำตอบ จึงมีอยู่ว่า พลังอันใด จะนำพาให้คนทุกช่วงวัยได้เรียนรู้ร่วมกัน
ความเห็น (6)
- มาเชียร์ห้องเรียนคนหลายวัย
- ผอ ทำจริง
- ทุกอย่างของเม็กดำ
- จึงออกมาแบบประสบความสำเร็จ
- มาให้กำลังใจ ผอ ครับผม
- จะมารอชมและเป็นกำลังใจตั้งแต่วันที่ 12 ครับ
- หากมีค้างแรมที่สวนป่าแจ้งจำนวนด้วยนะครับท่าน ผอ.จะได้จัดที่พักให้พอเพียงและสะดวกสบายตามกระเยิม
- อิอิ
- แนวความคิดและอุดมการณ์เดียวกัน...บวกกับ
- แนวเส้นทางเดียวกัน...เท่ากับ
- พลัง...และต้องเป็นพลังอย่าง"สึนามิ"
- พลังอย่าง"คลื่นใต้น้ำ"ถึงจะของจริง
- พวกคลื่นกระทบฝั่งก็เป็นพลังอย่างหนึ่ง...แต่ก็แค่กระทบฝั่งให้ตลิ่งพังไปวันๆ
- พลังอย่าง.."พี่"อย่าง"ครูบา"น่าจะเป็นพลังแถวๆ"สามเหลี่ยมเมอร์บิวด้า"ก็คงจะไม่ผิดนัก
- ขอบคุณและเห็นด้วยกับแนวความคิดครับ...
พลังอะไรก็ช่างเถอะ ที่สำคัญคิดว่า พลังใจคะ จะเห็นได้ว่า บางคนอยู่ไกลแค่ไหนเขาก็ดั้นด้นไป เพื่อหลอมกับพลังใจดวงอื่นๆ เป็นแนวร่วมพลังกันไปเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ เสียดายไม่ได้มีโอกาสไปเป็นส่วนร่วมอีกหนึ่งดวง ยังเหลือเวลาอีกยาวไกล ซักวันจะได้มีโอกาสร่วมพลังด้วยสักครั้ง ไม่ใช่ร่วมพังนะคะ
สวัสดีครับ
- แอบเชียร์ แอบชื่นชม มาโดยตลอด แต่เข้ามาไม่ได้บ่อยนัก
- ขอบคุณต่อสิ่งดีๆ เรื่องดีๆ และท้าทายในหลายๆบันทึกครับ
- ขออนุญาติ เชื่อมโยง Blog ของท่าน ไปยัง สถานีของผม ที่เหล่าว่าที่ผู้บริหาร รร. กำลังรวมตัวกันอยู่
- คงได้เป็นพี่เลี้ยงให้ได้บ้างในบางโอกาสนะครับ
- ด้วยความระลึกถึงครับ
พลังแห่งความมุ่งมั่น และวัดใจกันคะ แต่ไปไม่ถึง เพราะมันไกลคะ มาเยี่ยมคะ ผอ.จะได้ไปสอนที่มหาวิทยาลียชีวิต ศูนย์เรียนรู้อำเภอกระนวนหรือเปล่าคะ แต่ ผอ.มุ่งมั่นจังเลยนะคะ จากอำเภอพยัคฆภูมิพิสัย ถึงกระนวน มันไกลนะคะ วัดใจ ผอ.ได้เลย ท่านแน่มาก