กวีไม่ใช่เทวดา

ความเรียง มุมมองต่อเพศสภาวะ และความเป็นตัวตนของกวี ในมุมมองความหมาย บทนำเสนอ และเรื่องราว ว่ากวีดำรงอยู่เช่นไรในท่ามกลางคำถามคำตอบของสังคม และโลกแห่งการต่อรอง

กวีไม่ใช่เทวดา

อ้างอิง - ภาพ http://www.lomography.com/folkways

กวีไม่ใช่เทวดา

เพราะเขาเหล่านั้นไม่มีปีก

เขาเหล่านั้นบินไม่ได้ ไม่มีฤทธิ์ใดใด และไม่สามารถอวยพร ให้พรกับใครเพื่อสมปรารถนาไม่ได้ เขาเหล่านั้นมีเพียงสายตา ที่มองเห็นความงดงามของโลก ดอมดมเรื่องราวแวดล้อมในอากาศ และฟังเสียงในตัวตนของผู้คน

กวีมีคำถาม

เขาเหล่านั้นต่างถามหา

ถามหาความดี ความงาม และความจริง

เฉกเช่นนักปรัชญาถามหาแก่นแกนของชีวิต ผู้คน และโลก คอยเฝ้าสังเกตุ จับตามอง ถามไถ่ผู้คนถกเถียงโต้แย้ง เล่าขานเรื่องราว ขับลำนำและเขียนอักขระ เขาต่างทำหน้าที่คล้ายคลึงกัน แต่เขาก็ไม่ใช่ของกันและกัน เขาอาจก้าวข้ามบทบาทไปมาระหว่างกวีนักปรัชญา นักแสดง คนเขียนบทละคร ผู้กำกับ และอีกมากมายที่เขาอยากเป็น อยากไป อยากทำ 

ใช่ กวีก็เช่นเดียวกัน

ที่ต่างเรียนรู้และทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่เหล่านั้น

แต่เขาไม่ใช่เทวดา

เขามีคำถาม แต่ไม่ใช่ผู้กำหนดทิศทางและชี้นำผู้คน เพราะเขาไม่ใช่ผู้ปกครอง แต่อาจมีกวีบางท่าน ก้าวผ่านบางขณะของห้วงเวลา เข้าใจถึงเหตุแห่งการครอบครองอำนาจ และสวมแหวนแห่งอำนาจในบางเวลา กวีบางคนอาจเข้าใจอำนาจ จนสามารถใช้สอยได้ มากกว่าตั้งคำถามและถามหาอำนาจ 

แต่กวีหลายคนไม่ใช่ผู้ปกครอง

เขาหลายคนไม่อยากปกครอง หลายคนอยากปกครอง แต่ไม่สามารถไปสู่บันไดแห่งอำนาจได้ เขาจึงอยู่ในที่ทางของเขา เขาหลายคนมีที่ทางของตนเอง

เขาหลายคนไม่อยากปกครอง

เขาหลายคนไม่อยากชี้นำ และไม่อยากรบรา

เขาหลายคนชี้นำไม่ได้ และไม่อาจชี้นำ

เพราะเขาไม่ใช่ผู้ปกครอง

แต่เขาเป็นกวี

หลายครั้งหลายคนของกวี ชี้นำเรื่องราวในสังคม หลังเงี่ยหูฟังเรื่องราวของผู้คน ประดุจแนบหูฟังเสียงแผ่นดิน หลายคนบอกกล่าวเรื่องราว ชี้นำ กำกับ และพยายามบอกกล่าว เมื่อเห็นว่าทิศทางไม่นำพาไปสู่ความดี ความงาม และความจริง

ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง ไม่ใช่เรื่องของกวี

เพราะบ่อยครั้งที่เรื่องราวหน้าที่ของกวี จบลงเมื่อเขาบอกกล่าว

หลายครั้งกวีก้าวผ่านเส้นทาง ไปสู่บทบาทมากมาย บ้างเป็นคนนำทาง บ้างเป็นผู้นำสาร บ้างประกาศเสียงกลางสาธารณชน หลายคนมีเวทีกวีอันยิ่งใหญ่ บางคนมีพื้นที่เล็กเล็กของกวีอันพึงใจ หลายคนชอบชุมนุมชนของมวลหมู่กวี ไม่มีใครตอบแทนได้ถึงที่ทาง และตัวตนของกวี เพราะเขาเหล่านั้นจะตอบตัวเอง

หลายครั้งกวีถามเหมือนนักข่าว

หลายครั้งกวีเป็นนักข่าว

เฉกเช่นเดียวกันที่นักข่าวไม่ใช่เทวดา ดุจเดียวกับที่กวีไม่ใช่เทวดา เหมือนผู้คนธรรมดาที่ไม่ใช่เทวดา นักข่าว กวี และผู้คนธรรมดา จึงมีสิ่งที่เหมือนกัน เพราะเขาเหล่านั้นไม่ใช่เทวดา

 

เมื่อผู้คนดำรงอยู่มากเข้า ในท่ามกลางคำถามคำตอบชีวิต

มีทิศทางมากมายวิ่งผ่านซับซ้อนไปมา

เราจึงมีพื้นที่การต่อสู้ต่อรองของเส้นทาง

มีเรื่องราวมากมายปรากฎขึ้น ในพื้นที่ของการต่อรอง พื้นที่ซึ่งกลายเป็นสีเทา เพราะไม่อาจแบ่งพื้นที่ของสีดำ สีขาวได้ชัดเจนเพียงพอ จึงต้องปะปนสีสันต่างต่างให้มากมายละลานตา มากไปจนกลายเป็นสีเทา

กวีหลายคนชอบสีดำ หลายคนชอบสีขาว

หลายคนชอบหลากสี

หลายคนไม่ชอบพื้นที่สีเทา ไม่มีใครตัดสินได้

ในท่ามกลางการตัดสินไม่ได้ เราจึงมีพื้นที่ของการต่อสู้ต่อรอง ปรากฎไว้ให้ได้ชม ท่ามกลางคำถามคำตอบอันหลากหลาย เช่นเดียวกับที่พื้นฐานกายภาพทั่วไป กวีเหมือนคนทั่วไป ที่อยากเสพ อยากเป็น อยากไป และอยากมีตัวตน

เราทุกคนอยากมีตัวตน กวีก็อยากมีตัวตน

เราจึงต่อรองกันในบางห้วงของตัวตน

เหมือนผู้คนธรรมดาต่อรองกันและกัน

หลายครั้งคนธรรมดาอยากตะโกนดังดัง เพื่อมีตัวตนในสังคม หลายครั้งเขาอยากถ่ายภาพ เพื่อนำเสนอเรื่องราวในสายตาเขาให้เป็นภาพข่าว หลายครั้งเขาอยากรายงานเรื่องราวให้เป็นเนื้อข่าว เพราะเขามองว่าสิ่งที่เห็นเป็นข่าวในสายตาเขา เขาจึงพยายามจะเป็นนักข่าว คนธรรมดาที่รู้ว่าตัวตนของเขาเป็นเช่นไร อยากเป็นตัวตนที่คิดที่ฝันเช่นไรบ้าง

อยากเป็น อยากไป และอยากทำ

อยากมีตัวตน

กวีเชื่อในความงามของโลก เพื่อมีชีวิตสร้างสรรค์ความงดงามประดับโลก เขามีวิธีเรียนรู้ เข้าใจ เดินทาง ค้นหา กลั่นกรอง เสพงาน เทียบเคียงเปรียบเปรย เปรียบเทียบ จนกระทั่งกลั่นงานผลิตการสร้างสรรค์ออกมา

กวีหลายคนมีความสุขเมื่อได้คิดได้ทำ

กวีหลายคนก็ไม่มีความสุข

พื้นที่ความสุขของกวีไม่เท่ากัน

บางครั้งจึงจำต้องสังเกตุ เมื่อยามเห็นพื้นที่ของกวี เพราะมีคำถามปนคำตอบ บางคำตอบถามแล้วอยู่ในเบื้องต้น บางครั้งมีคำตอบแต่ไม่ได้ถามไว้ บางครั้งถามเพียงอย่างเดียว ไม่ได้ต้องการคำตอบ กวีจึงหลากหลายเหมือนผู้คนธรรมดา

กวีไม่ใช่เทวดา

กวีเป็นความงาม ความงดงามของโลก

แต่กวีไม่ได้ปกครองโลก

กวีจึงต้องต่อรองเช่นผู้คนธรรมดา ต่อรองกันไปมาในสังคม

 

[oviiphone]

• กวีนี่ใช่ บีม ดีทูบีรึเปล่าค่ะ
• แหะๆ ขำๆนะค่ะ
• กวีทำให้โลกจรรโลงใจ งดงามขึ้น ถ้าเข้าถึงน่ะค่ะ

[นายสายลม อักษรสุนทรีย์]

• กราบสวัสดีครับอาจารย์
• สำหรับคนหลงรักบทกวีครับ  ที่นี่ครับ
  http://gotoknow.org/blog/day4dream0001/145146