ขอเล่าประสบการณ์ความเจ็บป่วยของสมาชิกในครอบครัวที่เป็นประสบการณ์อยากจะถ่ายทอดและขอเป็นกำลังใจให้เพื่อน พี่ น้องที่กำลังเผชิญกับความเจ็บป่วย กับแม่ที่เข้มแข็งอดทน แข็งแกร่งแต่ปีที่แม่มีความสุขมีพร้อมแม่ต้องล้มป่วย และรับการผ่าตัดเพราะลำไส้อุดตัน
คุณแม่ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ลุกลามไปปอด ตับ ซึ่งอายุแค่54 ปีเป็นอายุที่น้อยมากสำหรับดิฉันที่ไม่เคยคิดถึงความเจ็บป่วย และความตายของคนในครอบครัว ดิฉันอยู่ในสายวิชาชีพพยาบาลแต่ทำใจไม่ได้เลยไม่นิ่งไม่แม้แต่จะนั่งพิจารณาว่านี่แหล่ะความเป็นจริงของชีวิต ได้แต่ภาวนาให้แม่อยู่กับดิฉันแม้จะแลกด้วยอะไรก็ได้
จนกระทั่งแม่จากไปยังทำใจไม่ได้ แม้ขณะนั้นดิฉันกำลังตั้งครรภ์ยังได้ลละเลยไม่ดูแลตนเองเพราะคิดแต่ความผิดพลาดที่ตนเองกำลังจะย้ายกลับมาดูแลแม่แต่ท่านจากไปก่อน ไม่มีกำลังใจเอาแต่เศร้าเสียใจหดหู่
ผลที่ตามมาลูกชายอารมณ์ฉุนเฉียวง่ายค่ะ ไม่อดทน
ปีถัดมาดิฉันทำบุญสวดมนต์ภาวนามากขึ้น แต่ทำงานหนักมาก เหนื่อยแต่สุขใจ ลูกคนที่สองเป็นเด็กอดทน คิดดี เลี้ยงง่ายค่ะ
พอแม่จากไปเข้าปีที่2 ยายก็มาป่วยดิฉันเริ่มทำใจต้องสวดมนต์ภาวนา ทำทุกอย่างตามที่ยายต้องการให้ยายมีความสุขในบั้นปลายของชีวิต
ดิฉันไม่ได้ไปวัดบ่อยเลยค่ะนานๆสามีพาไปทีเพราะหยุดไม่ตรงกัน ลูกก็มีกิจกรรม แต่จะสวดมนต์ไหว้พระ และเสียงธรรมะนี่แหละค่ะที่ลูกจะได้ยินประจำ ลูกชายอารมณ์เริ่มเย็นลงมากมีเหตุผลมากขึ้น แต่ก็ยังต้องปรับสร้างความอดทนอีกมาก
2ปีต่อมาพ่อป่วยลำไส้อุดตัน ตรวจพบโดยบังเอิญเพราะถ่ายปัสสาวะไม่ได้แต่ก็ไม่ยอมผ่าตัดจนกระทั่งทน(แทบไม่ได้เเล้ว) ผ่าตัดเสร็จให้ยาเคมีครบ พี่สาวคนโตก็ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้อีก ถึงตอนนี้อาจารย์แพทย์บอกดิฉันให้ตรวจลำไส้ทุกปี เพราะเป็นกรรมพันธุ์ค่ะ(พี่ชาย และพี่สาวก็มีปัญหาเรื่องลำไส้แต่ยังตรวจไม่พบมะเร็งค่ะ
ฝ่ายญาติใกล้ชิดก็เป็นมะเร็งตับทั้งครอบครัว
ดิฉันอยู่ท่ามกลางโรคร้ายแรงแต่ปัจจุบันถือว่าธรรมดา ดิฉันได้พิจารณาชีวิต และการกระทำทุกวันว่ามีสิ่งใดที่เรายังไม่ได้ทำกับคนไข้ และญาติที่ดูแลเราก็แลกเปลี่ยนประสบการณ์กัน ให้กำลังใจกัน ดิฉันเข้าใจ และอยากเป็นกำลังใจที่ท่านดูแลญาติพี่น้องที่เจ็บป่วยเรื้อรังที่พบการสูญเสีย หรืออยู่ท่ามกลางญาติพี่น้องที่เจ็บป่วยอย่างดิฉัน ต้องให้กำลังใจตนเอง และครอบครัวของเรานี่แหล่ะค่ะต้องประคับประคองกันไป
พ่อหายดีแล้วแต่ด้วยความกังวลประกอบกับเคยทำงาน ขยันให้นั่ง นอน จะบ่น ดุ ด่า เก่ง เราก็ไม่ถือสา (แต่คนอยู่ด้วยจะเบื่อหน่าย หรือกลายเป็นเกลียดชัง ต้องทำใจกว่าเราอีกหลายเท่า )แต่ด้วยความรัก และสามัคคีของครอบครัวนี่แหล่ะค่ะที่ทำให้ พ่อกลับมาอารมณ์ดีได้
ยาและการรักษาทางการแพทย์สมัยใหม่ ประกอบกับการใส่ใจ จะทำให้คนไข้เรื้อรัง และผู้สูงอายุมีความสุขค่ะ
http://gotoknow.org/file/wilawan1/view/105117
