อยู่ท่ามกลาง มะเร็ง
คุณแม่ เป็นผู้หญิงแข็งแรง ออกกำลังกายทุกเช้า จ็อกกิ้งทุกวัน ท้องอืดแน่นไปหาหมอไม่ได้ขาด แต่จนแล้วจนรอด ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร กว่าจะรู้ก็สายลามไปปอด ไปไกลเกินที่จะรับได้
คุณพ่อก็มะเร็งลำไส้ พี่สาวก็มะเร็งลำไส้ แต่ทุกคนก็ตัดต่อได้ไม่ต้องถ่ายทางหน้าท้อง
ฝ่ายป้าครอบครัวนั้นเป็นมะเร็งตับทั้งที่จะอนามัยสุดๆ ผักดิบของดิบไม่แตะ แม่ และลูกสาวป่วยเป็นมะเร็งระยะที่ 3 ปีเดียวกันห่างกัน ไม่ถึงเดือน อีกคนก็กินไม่ได้ รอวันไป อีกคนยังไม่ได้ให้ยากังวลว่าแม่จะไปไม่ทันเห็นหน้า
ความเจ็บป่วยไม่เข้าใครออกใคร เราก็ได้แต่ปลอบว่าสวดมนต์ทำใจทุกคนไม่พ้น คนที่อยู่ชีวิตต้องก้วต่อไป ทุกอย่างมีทางแก้ไข ทใจให้สงบสยบดรคร้าย ด้วยความที่ลูกสาวป้ากังวลว่าถ้าได้ยาช้า 1 เดือนโรคจะลุกลาม เราต้องให้เขาคิดย้อนว่าวันนี้พร้อมรึยัง น้ำหนักยังน้อย ที่สำคัญเริ่มกินได้ อยากให้น้หนักขึ้นมาก ดูแลตนเองดูแลใจให้สงบ การได้ยาอยู่ที่ว่าร่างกายจะรับได้ด้วยหรือไม่
วันหนึ่งๆ กินให้บ่อยๆ น้อยๆครั้งระวังไม่ให้แน่นอืด หาส่วนที่ร่างกายสบายที่สุด
ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่พอใครเจ็บป่วยก็ข่วยให้กำลังใจมาเยี่ยมบ้าน คึกคักคนมากมาย พี่สาว เรายอมรับว่าเขาเก่งมากหน้าตาสดใส กินได้นอนหลับ เจาะเลือด เช็คร่างกาย ใบหน้าอิ่มเอบเหมือนคนไม่ป่วย วึ่งเขามีเคล็ดลับที่ไม่ยอมแพ้ คนที่แพ้คือคนตาย คิประจำใจที่ทำให้เขาสามารถบอกคนอื่นได้ว่าการดูแลตนเองให้ปราศจากมะเร็งทำได้อย่างไร
เขาไม่เคยปฏิเสธยา แต่เขาใช้ยาอย่างมีเหตุผล วิตามิน น้อยมากที่จะกิน(ที่หมอสั่งให้) ชีวิตแต่ละคนคือวิถีของการปฏิบัติให้ถูกต้องเหมาะสม ดังนั้นขามีเทคนิคการให้กำลังใจตนเองน่ายกย่อง
เราซะอีกที่เหมือนคนป่วยหนักเข้าทุกวันเพราะวันๆไม่ออกกำลังกาย รู้แต่ไม่ปฏิบัติได้ประโยชน์ อะไร เหนื่อยหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย กินอาหารถุงพลาสติก ที่มีแต่ผงชูรส เลือกชีวิตที่เหมาะสมไม่ได้
จริงๆแล้วเลือกได้ถ้าตั้งใจจริง แต่ด้วยความขี้เกียจจึงไม่ได้ปฏิบัติ
ดีที่แต่ละวันเราได้ฝึกสติ หยุดคิดอยู่กับที่ไม่ฟุ้งซ่าน
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น