เมื่อเวลาที่ก้าวผ่านไปเรื่อย ๆ ด้วยจังหวะที่สม่ำเสมอ แต่สื่งที่ไม่เคยจะเปลี่ยนไปพร้อมกับวันเวลาเลยคือ ความคิดของคนบางคนที่ไม่อาจตามทันเวลา.........และน่าเสียดายยิ่งกับประสบการณ์ที่ปราชญ์หลายท่านได้บอกว่ามีค่านักหนากลับไม่ได้ถูกนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์และสูญเสียไปพร้อมกับเวลาที่ผ่านไป....
คนที่ไม่ยอมที่จะให้เวลาได้เปลี่ยนความคิดของเค้า...ในโลกปัจจุบันช่างน่าสงสารเหลือเกิน........การยืนอยู่บนอุดมการณ์ กับการยืนอยู่บนความคิดของตนเองฝ่ายเดียวไม่เหมือนกัน เพราะการยืนอยู่บนอุดมการณ์ คือการทำเพื่อประโยชน์ของส่วนร่วมแต่คนที่อยู่บนความคิดของตนเอง คือคนที่ยืนอยู่เพื่อตัวเองเป็นสำคัญ ละครที่เป็นตัวอย่างของการปรับตัวได้ดี เช่น ขมิ้นกับปูน ก็ได้สอนให้เห็นความเสียหายที่เกิดจากการใช้ชีวิตที่อยู่บนความคิดของตัวเองเป็นใหญ่มาแล้ว............
ไม่มีความเห็น