ในปี ค.ศ. 1975 เพนเดอร์ (Pender) ได้พัฒนาโมเดลการป้องกันสุขภาพที่กล่าวถึงปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อกระบวนการ ตัดสินใจและการปฏิบัติของปัจเจกบุคคลในการป้องกันโรค จุดเน้นของบทบาทการพยาบาลตามแนวคิดของเพนเดอร์ใน สมัยนั้น เน้นที่การป้องกันและคงไว้ซึ่งสุขภาพของสาธารณชน ต่อมา เพนเดอร์ ได้เห็นความจำกัดของมโนทัศน์การป้องกัน สุขภาพ คือเป็นมโนทัศน์ทางสุขภาพเชิงลบเพราะพฤติกรรมส่วนใหญ่จะเป็นการหลีกเลี่ยง แต่การยกระดับสุขภาพหรือมี ความเป็นอยู่ที่ดีนั้น บุคคลต้องได้รับการส่งเสริมให้มีพฤติกรรมการส่งเสริมสุขภาพซึ่งเป็นมโนทัศน์เชิงบวก เพนเดอร์จึงเสนอ โมเดลการส่งเสริมสุขภาพในปี ค.ศ. 1982 และมีการปรับปรุงโมเดลเป็นระยะซึ่งโมเดลสุดท้ายได้ปรับปรุงในปี ค.ศ. 1996 ซึ่งจะกล่าวรายละเอียดต่อไป
ข้อตกลงเบื้องต้นของโมเดล
1.
บุคคลแสวงหาภาวะการของชีวิตที่สร้างสรรโดยการแสดงความสามารถด้านสุขภาพที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตน
2.
บุคคลมีความสามารถในการสะท้อนการตระหนักรู้ในตนเอง
รวมทั้งความสามารถในการประเมินสมรรถนะตนเอง
3.
บุคคลให้คุณค่าแก่การเจริญเติบโตในทิศทางบวกและพยายามที่จะบรรลุความสำเร็จในการยอมรับความสมดุลระหว่างการเปลี่ยนแปลงกับการมั่นคง
4. บุคคลแสวงหาการควบคุมพฤติกรรมของตนเอง
5. บุคคลซึ่งประกอบด้วยกาย จิต สังคม
มีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อม
รวมทั้งมีการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมและความเป็นอยู่
อย่างต่อเนื่อง
6.
วิชาชีพด้านสุขภาพเป็นส่วนหนึ่งของสิ่งแวดล้อมระหว่างบุคคลที่มีอิทธิพลต่อบุคคลตลอดช่วงชีวิต
7. การริเริ่มด้วยตนเองในการสร้างแบบแผนความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลกับสิ่งแวดล้อมเป็นสิ่งจำเป็นในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม
บันทึกนี้เขียนที่ GotoKnow โดย อรทัย ใน ขอบฟ้า
คำสำคัญ (Tags)#uncategorized
หมายเลขบันทึก: 13765, เขียน: 28 Jan 2006 @ 19:49 (), แก้ไข: 24 Jun 2012 @ 02:54 (), สัญญาอนุญาต: สงวนสิทธิ์ทุกประการ, ความเห็น: 4, อ่าน: คลิก
เข้ามาเยี่ยมเยียนครับ